احمد شريف چوهدري مدير مطبوعاتي ارتش پاكستان، مخالفت خود را از موجوديت تسليحات و جنگ افزارهاي بجا مانده امريكایي در افغانستان ابراز و آن را خطر بزرك براي امنيت منطقه خوانده و دستور ميدهد كه غرب بايد سلاح هاي بجا مانده خويش در افغانستان را جمع آوري نمايد، آقاي سخن سرا به اينهم بسنده نمي كند، التیماتوم ميدهد كه هركشوري با حكومت طالبان همكاري تسليحاتي نمايد، در واقع به تروريزم كمك مي نمايد.

چوهدري خان با اينگونه لفاظي هاي خيال پردازانه در واقع خلع سلاح افغانستان را در ذهن تهي از واقعيت هاي تاريخي خود نشخوار ميكند.
چوهدري و دولت نظامي در اسلام آباد كه در جريان جنگ اعلام ناشده و نيابتي كشورش در دهه هشتاد زير پوشش پشتباني از جهاد افغانستان، گوشت، پوست و استخوان فرزندان كشور ما را سنگر دفاع از منافع راهبردي خود و وسيله براي تباهي افغانستان ساخته بود، با بهره گيري از فضاي بي ثباتي تحميلي در كشور ما موفق شد تا افكار عامه جهاني را به جنگ افغانستان معطوف و در مغايرت به معيارهاي پذيرفته شده جهاني مبني بر منع گسترش و اشاعه تسليحات كشتار جمعي، به توليد سلاح هستوي مبادرت ورزد، اما امروز اين كشور زاده شده از پيكر متلاشي شده استعمار يكي از بزرگترين كشور داراي سلاح كشتار گروهي است كه شعار خلع سلاح كشوري را در پيرامونش ميدهد كه نيمي بدنه آن پاكستان امروز را شكل داده و حاضر نيست تا مردم افغانستان حتی سلاح هاي متعارف در دفاع از خود در اختيار داشته باشد.

چوهدري با ديده درایي و لاپوشاني ماهيت واقعي موجودي بنام پاكستان كه فابريكه و صنعت توليد تروريزم را در اختيار داشته و دارد، از باداران غربي متوقع است كه سلاح هاي بجا مانده خود را جمع آوري نمايند، مگر نميداند كه سلاح هاي بجا مانده خارجي در خاك افغانستان به مردم افغانستان تعلق داشته و ارسال كنندگان اين تسليحات نه تنها حق كنترول و جمع آوري را به دلايل حقوقي نداشته بل تصور اعمال زور در افغانستان براي دارندگان چنين تفكري كه رهبري امريكا نيز روي آن انگشت گذاشته است، مقدور نخواهد بود.

پاكستاني ها كه كنون با گذشت هر روز ابزارهاي فشار را عليه كابل از دست ميدهند، به هياهوهاي تبليغاتي و ماجراجویي هاي مذبوحانه متوسل شده، سعي دارند تا ناتواني هاي خود را در تأمين امنيت و ثبات داخلي با هذيان گویي هاي خصمانه عليه كشور ما تلافي نمايند.

عبدالاحمد فیض