پارادوکس آلمانی، به طالبان مصونیت می‌دهیم، اما مشروعیت نه...
دولت آلمان در اقدامی بی‌سروصدا، نمایندگان تعیین‌شده از سوی طالبان را در خاک خود پذیرفته و برای آنان مصونیت کنسولی قائل شده است. تصمیمی که در ظاهر با موضع رسمی برلین مبنی بر عدم شناسایی حکومت طالبان در تضاد است، اما در عمل، نشانه‌ای از تغییر تدریجی و آرام در سیاست خارجی آلمان به شمار می‌رود.

به گزارش ایراف، روز(چهارشنبه، ۱۴ آبان) نشریه اروپایی یوروپین کانسِروِتیو، این تغییر موضع بدون اعلام رسمی و در سکوت دیپلماتیک صورت گرفته است.
در تاریخ ۳ اکتوبر، دو دیپلمات جدید طالبان در سرکنسولگری افغانستان در شهر بُن کار خود را آغاز کردند؛ پس از آنکه طالبان، رهبری پیشین این نمایندگی را به دلیل عدم اعلام وفاداری به کابل فراخواند.
وزارت خارجه آلمان این درخواست را پذیرفت، اعتبارنامه سرکنسول قبلی را تمدید نکرد و افراد جدید را با اعتبار رسمی جایگزین کرد.

یوروپین کانسِروِتیو می‌نویسد که این پذیرش، عملاً به معنای اجرای دستور مستقیم طالبان در خاک آلمان بوده است.
هر دو دیپلمات اکنون بر اساس کنوانسیون وین ۱۹۶۳ از مصونیت کنسولی برخوردارند؛ امتیازی که آنان را در برابر پیگرد قضایی برای اقدامات رسمی محافظت می‌کند و تنها در صورت ارتکاب جرایم جدی، امکان پیگرد وجود دارد.
یکی از این افراد حتی با عنوان «سرکنسول» ثبت شده است؛ عنوانی که وزارت خارجه آلمان تأکید دارد به معنای شناسایی حقوقی طالبان نیست، هرچند در عمل، وی کنترل کامل نمایندگی را در اختیار دارد.

بر اساس گزارش یوروپین کانسِروِتیو، این تغییر به طالبان امکان دسترسی به اطلاعات حساس، از جمله داده‌های مربوط به افغان‌های تبعیدی در آلمان را داده است.
وزارت خارجه آلمان در پاسخ به انتقادات، استدلال کرده است که از نظر حقوقی موظف به پذیرش فراخوانی دیپلمات‌ها بوده، زیرا آلمان افغانستان را به عنوان یک «فاعل حقوق بین‌الملل» به رسمیت می‌شناسد.
با این حال، برلین همچنان تأکید دارد که طالبان را به عنوان حکومت مشروع کشور به رسمیت نمی‌شناسد.
یوروپین کانسِروِتیو این موضع را «تناقضی آشکار» توصیف کرده و نوشته است که برلین تمام دستورهای طالبان را اجرا کرده، اما همزمان انکار می‌کند که طالبان صاحب صلاحیت قانونی‌اند.

در حالی که برلین از شناسایی رسمی حکومت طالبان در افغانستان خودداری می‌کند، اجرای دستورهای این حکومت و اعطای امتیازات دیپلماتیک به نمایندگان آن، نشان‌دهنده تغییری آرام و بی‌سروصدا در سیاست خارجی آلمان است؛ تغییری که به تعبیر یوروپین کانسِروِتیو، نوعی مشروعیتِ امرِ واقع (de facto) برای «امارت اسلامی افغانستان» ایجاد کرده است؛ مشروعیتی که هیچ کشوری به جز روسیه تاکنون به صورت رسمی آن را نپذیرفته است.

کد (9)