یک اندیشکده آمریکایی نوشت: پس از چهار سال از بازگشت طالبان، حکومتی که زمانی در انزوای کامل قرار داشت اکنون به واقعیت ژیوپُلیتیک تبدیل شده است.
به گزارش تسنیم، در حالی‌که بازگشت حکومت طالبان در آگوست 2021 با موجی از نگرانی، تحریم و انزوای بین‌المللی همراه بود، اکنون معادلات به‌تدریج در حال تغییر است.
«مایکل کوگلمن»، تحلیلگر ارشد مسایل جنوب آسیا و مدیر برنامه آسیای جنوبی در اندیشکده ویلسون اظهار داشت که «جهان پذیرفته که طالبان ماندنی است. ممکن است کسی آن‌ها را نخواهد، اما هیچ‌کس دیگر به سقوط قریب‌الوقوع آنها باور ندارد.»

کوگلمن تأکید می‌کند که وضعیت امروز طالبان با دوران نخست حاکمیت آن‌ها در سال‌های 1996 تا 2001 تفاوتی بنیادین دارد، طالبان دیگر یک نیروی شورشی منزوی نیست. این گروه با تسلط کامل بر کشور، نظم امنیتی جدیدی ایجاد کرده و به واقعیتی تبدیل شده که حتی منتقدانشان مجبور به تعامل با آن شده‌اند.
وی می‌افزاید که انگیزه اصلی تغییر رفتار جهان، عملگرایی سیاسی است نه پذیرش ایدیولوژیک. کشورها دریافته‌اند که برای جلوگیری از نفوذ داعش خوراسان، کنترل مهاجرت غیرقانونی و حفظ ثبات منطقه، چاره‌ای جز ارتباط با طالبان ندارند. حتی اتحادیه اروپا تماس‌هایی با کابل برقرار کرده تا مسیر بازگرداندن پناهجویان افغان را تسهیل کند.

در ماه‌های اخیر، اتریش و آلمان روند بازگرداندن پناهجویان افغان را از سر گرفته‌اند. به گفته تحلیلگران، همین تصمیم‌ها نشانه‌ای از پذیرش «عملگرایانه» طالبان در عرصه دیپلماتیک است.
اما در داخل افغانستان، تصویر متفاوتی وجود دارد. کوگلمن در این باره می‌گوید: «طالبان از یک سو مشروعیت داخلی را از طریق سرکوب و نظم آهنین حفظ کرده و از سوی دیگر با استفاده از منطق قدرت و ضرورت، مشروعیت بین‌المللی نسبی کسب کرده است. این ترکیب، هرچند شکننده، باعث شده آنان در صحنه جهانی باقی بمانند.»

یکی از مهم‌ترین آزمون‌های اخیر طالبان، بحران مرزی با پاکستان بود. درگیری‌های مرگبار در مرز تورخم و اسپین‌بولدک که در اکتبر 2025 رخ داد، ده‌ها کشته بر جای گذاشت و روابط دو کشور را تا آستانه جنگ کشاند. اما با میانجی‌گری قطر و ترکیه، آتش‌بس برقرار و مذاکراتی در استانبول برنامه‌ریزی شد.

به گفته کوگلمن، طالبان از این بحران به‌خوبی بهره برد. برای نخستین‌بار توانست افکار عمومی افغانستان را در برابر پاکستان متحد کند و حمایت بین‌المللی برای مذاکره و حل بحران به دست آورد. از نظر نمادین، این یک پیروزی واقعی برای آن‌ها بود.
وی در پایان تحلیل خود می‌گوید که «جهان هنوز آماده به‌رسمیت شناختن رسمی طالبان نیست، اما در عمل با واقعیتی زندگی می‌کند که دیگر قابل چشم‌پوشی نیست. مشروعیت دو فاکتو جایگزین انزوا شده است — و این شاید مهم‌ترین تغییر در سیاست افغانستان پس از 2021 باشد.»

کد (9)

>>>   از شهر جهانی یزد. ۵ آبان ۱۴۰۴. همه ی پیشرفت های طالبان به خاطر رهبرشان می باشد آقای ملاهیبت الله آخوند زاده. رهبری گروهی مثل طالبان با آن قدرت های عجیب غریب کار هر کسی نیست. امیدواریم بیشتر به وضعیت بانوان رسیدگی شود. باتشکر.

>>>   تحلیل ناقص جانبدارانه همسویی با عملکرد طالبان است کور خانه نشین از بغداد خبر دارد خودش در غرب نشسته ولی واقعیت های عینی موجود در حکومت دفکتوی طالبان را دشمنی دوموامدار در برابر نیم از جامعه افغانستان که همانا زنان و دختران است چشم پوشی کرده میگوید طالبان همان طالبان دور اول نیستند روابط زیاد با کشورها برقرار کرده در حالیکه این روابط بعضی از کشور ها با طالبان بخاطر هجوم نبردن ترورستان بخاک شان است نه از صداقت و همکاری صادقانه طالبان دشمنی خاص طالبان با زنان و دختران از نظر هیچ کسی پوشیده نیست مگر کسانی که به نوعی از انحا با طالبان همسو و هم نظر باشد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است