دیپلماسی یک‌طرفه با طالبان؛ از دعوت تا بی‌اعتنایی
در مبانی فکری طالبان که ریشه در گرایش‌های سلفی و تکفیری دارد، حکومت شیعی ایران اساساً مشروعیت و جایگاه قابل پذیرشی ندارد 
تاریخ انتشار:   ۲۱:۰۳    ۱۴۰۴/۶/۱۷ کد خبر: 177921 منبع: پرینت

دعوت رسمی حمید شهریاری، دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی از مقامات طالبان برای حضور در کنفرانس وحدت اسلامی با پاسخ منفی سران این گروه مواجه شد.

پاسخ منفی طالبان برای حضور در این نشست مهم که همه ساله در تهران با حضور علمای برجسته جهان اسلام از کشورهای مختلف و به منظور تحقق وحدت میان مذاهب اسلامی برگزار می‌شود، در واقع کج‌ دهنی علنی به دعوت کنندگان است. همان ها که چهار سال تمام، مسیر یکطرفه تعامل با این گروه را بدون توجه به آسیب های منطقه ای این رویکرد پیموده اند.

دعوت از مقام‌های اداره طالبان در نشستی که محل گفت و گفتگوی علما است نه مقام های حکومتی (به ویژه اداره ای که رسمیت هم ندارد) از اساس اشتباه بوده است.
طالبان بارها با گفتار و رفتار خود نشان داده‌اند که تمایلی به همراهی با ایران ندارند و از مشارکت در هر رویدادی که نقش ایران در آن برجسته باشد، پرهیز می‌کنند.

این رویکرد آنان دلایل روشنی دارد:
نخست آنکه در توافق دوحه تعهد داده‌اند با دشمنان آمریکا روابط دوستانه برقرار نکنند.
دوم اینکه در مبانی فکری طالبان که ریشه در گرایش‌های سلفی و تکفیری دارد، حکومت شیعی ایران اساساً مشروعیت و جایگاه قابل پذیرشی ندارد.
در چنین شرایطی، ادامه دعوت‌های رسمی و تکرار تلاش برای جلب همکاری طالبان، بیش از آنکه نتیجه‌ای عملی داشته باشد، می‌تواند این تلقی را ایجاد کنید که ایران در برابر طالبان دچار ضعف و امتیازدهی یک‌طرفه و بلکه باج دهی است.

پیشنهاد مطلوب این است که مسوولین ایرانی، در مراودات خارجی خود و به ویژه در نوع تعامل با طالبان یک بازنگری واقع‌بینانه داشته باشند.
این بازنگری می‌تواند بر پایه اصل عزت و مصلحت، از تلاش‌های بی‌ثمر فاصله بگیرد و بر شیوه‌های جایگزین مانند تقویت روابط منطقه‌ای با دیگر بازیگران مؤثر، حمایت از جریان‌های مردمی در افغانستان، و یا مدیریت مرزها و مسایل امنیتی با رویکردی مستقل و مقتدر متمرکز شود.
در دیپلماسی اصولی، اصرار بر جلب دوستی کسانی که اراده‌ای برای همراهی ندارند، یک خطای راهبردی است.

سید احمد موسوی مبلغ


این خبر را به اشتراک بگذارید
تگ ها:
تقریب مذاهب
ایران طالبان
نظرات بینندگان:

>>>   همه ساله در تهران علما جمع میشه دو ۳ روزه پلو چلو
زیاده لغمه سر بیشک میکند بعد با شکمی پور پرا کنده میشه
نبی جاغوری

>>>   طالبان بر نامهای نا آمن کردن سیستان بلوچستان دارد این برنامه از چندین ساله پیش با همکاری قبایل بلوچ شکل گرفته هر لحظه ممکن است انفجار رخ بدهد مقامات ایرانی این مسأله می‌داند ولی دیر فهمیده

>>>   عرب ها یک ضرب المثل دارند که می گویند : الغریق یتشبث بکل حشیش . یعنی انسان غرق شده در دریای متلاطم برای نجات خود به هر خار و خسی چنگ می زند به امید اینکه شاید آن خار و خس او را نجات دهند. حکومت ایران با توجه به مشکلات داخلی و بین المللی در عرصه‌های مختلف که پیدا کرده‌اند همان طریق در دریای متلاطم می مانند و روی آوردن به گروهک تروریستی مثلی طالبان و امثال آن همان روی أوردن به خار و خس برای نجات یافتن است.
ایران امروز حتی دست از ارزشهای که ادعا داشتند بر داشته است و با چنگ و دندان به درآوردن لقمه‌ای نان برای مردمش و جلوگیری از جنگ ولو در کوتاه مدت در مرزهای شرقی و غربی و داخلی چیپیده است او از بند پای امیر خان متقی تروریست و امثال دیگرش گرفته که بیا با هم کار نمایم.
فلسطین را به خاک سیاه نشانید و لبنانی‌ها را تباه و در بدر کردند و سوریه را به ویرانه مبدل ساخت و در نهایت فرار کردند و چهار تا هزاره ... گگه هوش را فدای نظامی های خود ساخت آتش های شأن را أوردن دفن کردن و تمام شد.
اکنون که با هیچ یک از کشورهای خارجی و قدرت های منطقه ای و فرا منطقه‌ای ارتباطی ندارد به گروهک تروریستی مثلی طالبان روز آورده‌اند.
آهای. برادران ایرانی ما این عمل شما مصداق آن صرب المثل که گفته آمد : تکیه کردن به دیوار شکسته عاقبت ندارد .
گروهک طالبان از دیوار شکسته هم بد تر است هرچند که شما فعلآ همه. چیز را فدایی آن کرده اید.

>>>   طالب زمانی به طرف ایران می آید - از ایران کمک می خواهد - که زمینه پاشیدگی آش در حد ۹۰ ٪ برسد؛ ما به یاد داریم که کشور های سوسیالیستی اروپا شرق، زمانی که روس ها دست از پشتیبانی شان برداشتند، این کشور ها به سمت ایران رجوع کردند. و چون سقوط آزادشان شروع شده بودایران کاری برایشان کرده نتوانست؛ و یک یکی به تاریخ پیوستند. طالب اگر ۳۰ فیصد سیاست می فهمید باید با ایران اتحاد استراتژیکی امضاء می کرد روحانیون ایران - نه حکومتش -ایران طالب را از یک حکومت امریکایی بهتر ترجیح می دهند. متأسفانه در طول ۴۰۰ سالی که در این کشور یک قوم حکومت می کرده، متأسفانه متأسفانه امپریالیسم نگزاشته که همان حکومت سرکار به پختگی برسد؛ - البته خصوصیات استعمار همین است - طالب هم زمانی به طرف ایران می آید که قوس نزول طالب به صدا در آید؛ آن زمان از دست روحانیت ایران هم کاری نیاید؛ و طالب به تاریخ می پیوند؛ و این قدر عقب افتادگی را مردم این سر زمین و نسل های بعد باید بکشند!!.

ایمیل:
لطفا فارسی تایپ کنید. نوشتن آدرس ایمیل الزامی نیست
میتوانید نام و محل سکونت را همراه نظرتان برای چاپ ارسال نمایید
از نشر نظرات نفاق افکنی و توهین آمیز معذوریم
مطالب خود را برای نشر به ایمیل afghanpaper@gmail.com ارسال فرمایید.
پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است