منابع معتبر، وضعیت زندانیان در زندان طالبان در ولایت هرات را تکان‌دهنده توصیف می‌کنند. به‌گفته‌ آنان، در این زندان افزون بر خرید و فروش مواد مخدر، برخی از کودکان زندانی نیز مورد آزار و اذیت جنسی افراد طالبان قرار می‌گیرند و همزمان کودکان بالاتر از هفت سال به اتهام دزدی در این زندان نگهداری می‌شوند.

زندانیان همچنین از اخذ رشوه توسط قاضی‌های طالبان و فروش اجباری مواد مخدر توسط افراد این گروه در داخل زندان ابراز نگرانی می‌کنند. به گفته آنان، در یک مورد، جوانی پس از رهایی از زندان طالبان دست به خودکشی زده و در نامه‌ای که از او به‌جا مانده، نوشته است که قادر به تحمل رنج‌هایی که در زندان متحمل شده، نبوده است. همچنین یکی از مسوولان طالبان در زندان این گروه در هرات، اعتراف کرده که از عواید فروش مواد مخدر در این زندان، سه بار ازدواج کرده است.

یکی از افرادی که وضعیت زندان‌های طالبان در هرات را از نزدیک مشاهده کرده است، در گفتگو با روزنامه ۸صبح می‌گوید که مشاهداتش نگران‌کننده است و به‌دلیل ترس از طالبان، هیچ‌کس پس از آزادی از زندان جرأت بیان وضعیت درون زندان‌های این گروه را ندارد. به گفته او، قاضی‌های طالبان بدون دریافت رشوه به هیچ پرونده‌ای رسیده‌گی نمی‌کنند.

این باشنده هرات می‌گوید: «تا زمانی که به قاضی‌های طالبان رشوه داده نشود، هیچ‌گونه رسیده‌گی به دوسیه‌ها و قضایا صورت نمی‌گیرد. مثلاً یک نفر هنگام خرید انگور با فروشنده‌ انگور دعوا کرده بود، اما به‌مدت شش ماه بدون سرنوشت در زندان مانده و هیچ‌کس به پرونده‌اش رسیده‌گی نمی‌کند تا این‌که مجبور شود به قاضی‌های طالبان پول بدهد.»

این فرد که از نزدیک شاهد وضعیت زندان بوده، می‌گوید: «تعداد افراد زیر ۱۸ سال در زندان هرات بسیار زیاد است؛ کودکانی ۱۱ یا ۱۲ ساله، حتا ۷ تا ۸ ساله، به اتهام دزدی زندانی شده‌اند و از آن‌ها به انواع مختلف سوءاستفاده می‌شود.»

این باشنده‌ هرات که به‌دلیل تهدیدات امنیتی از ارایه جزییات بیش‌تر درباره هویتش خودداری شده، می‌افزاید: «قضیه‌ای که بسیار آزاردهنده است، فروش مواد مخدر در داخل زندان است. سربازان طالبان این مواد را به قیمت‌های هنگفت به زندانیان می‌فروشند. در حالی‌که هنگام ورود به زندان، هرگونه تلاشی صورت می‌گیرد و هیچ‌کس اجازه ندارد چیزی با خود ببرد، چون در داخل زندان همه‌چیز وجود دارد، اما با قیمت بسیار گزاف فروخته می‌شود.»

همزمان، منبعی که نخواست نامش در گزارش ذکر شود، می‌گوید:‌ «یکی از سربازان طالبان که در داخل زندان مواد مخدر می‌فروشد، با زبان خود اعتراف کرده که با پول حاصل از فروش این مواد، در کنار همسر اولش، سه زن دیگر نیز گرفته است.»

این منبع می‌افزاید: «بسیاری از جوانانی که اکنون در زندان هستند، پیش از بازداشت حتا در تمام عمرشان سیگار هم نکشیده بودند، اما حالا به چرس، تریاک و هیرویین معتاد شده‌اند. در این زندان هر چیزی که بخواهید فروخته می‌شود، اما هیچ‌کس جرأت ندارد این واقعیت را با خانواده‌اش یا افراد بیرون از زندان در میان بگذارد.»

منبع که روایت‌های زندانیان را شنیده و با آنان صحبت کرده، می‌گوید: «اگر زندانی توان خرید مواد را نداشته باشد، معمولاً به‌گونه‌ای تحت فشار قرار می‌گیرد تا روانش مختل شده و وارد درگیری شود. پس از ایجاد درگیری، به‌مدت ۱۵ شبانه‌روز در سلول انفرادی (کوته‌قلفی) نگه‌داری می‌شود، مورد شکنجه قرار می‌گیرد و در نهایت وادار می‌شود خواسته‌های طالبان را بپذیرد. متأسفانه، در این روند بسیاری از زندانیان مورد آزار و اذیت نیز قرار می‌گیرند.»

منبع همچنین می‌افزاید که مادر یکی از کودکان زندانی با او گفته که از ترس سوءاستفاده جنسی، مجبور شده پسرش را از یک بخش به بخش دیگر منتقل کند، اما هنوز مطمین نیست که در آن بخش هم در امان باشد. به گفته او، توانایی پرداخت رشوه را ندارد و به همین دلیل طالبان به پرونده پسرش رسیده‌گی نمی‌کنند.

همچنین، شماری از زندانیانی که پس از رهایی دست به خودکشی زده‌اند، روایت‌هایی تلخ و دردناک از دوران حبس خود داشته‌اند. آنان پس از آزادی، رنج و مشکلاتی را که در زندان متحمل شده بودند، غیرقابل تحمل دانسته و در نهایت به زنده‌گی خود پایان داده‌اند.

منابع معتبر می‌گویند که در یک مورد، جوانی که با دختری که تصمیم به ازدواج با او داشت، قصد داشت برای صرف غذا به یکی از رستورانت‌های شهر هرات برود، اما توسط طالبان بازداشت شدند. این دختر و پسر جوان، هرکدام به مدت یک‌سال از سوی طالبان زندانی شدند. به گفته منابع، پس از آزادی، این پسر خودکشی کرده است. این منابع می‌افزایند که خانواده‌اش تأیید کرده‌اند که فرزندشان در زندان طالبان در هرات به مواد مخدر معتاد شده بود و یک هفته پس از رهایی، خودکشی کرده است.

منابع به نقل از اعضای خانواده این پسر تایید می‌کنند که وقتی فهمیدند او در زندان معتاد شده است، برایش پول نفرستادند. آنان می‌گویند که نامه‌ای از این پسر جوان به‌جا مانده که در آن نوشته است: «من این ننگ را نمی‌توانم تحمل کنم که چه بلایی در زندان بر سرم آمده است. ما می‌دانیم که کسی تنها به‌خاطر نیاز مالی دست به خودکشی نمی‌زند، مگر این‌که مورد آزار جنسی یا آزارهای دیگر قرار گرفته باشد. متأسفانه این مسایل در زندان هرات بسیار زیاد است.»

بسیاری از زندانیان و خانواده‌های آنان در هرات همچنان از یک قاضی طالبان به نام «خان محمد حنفی» به‌عنوان بزرگ‌ترین رشوت‌گیرنده توصیف می‌کنند و می‌گویند که بدون پرداخت رشوه به حرف هیچ فرد گوش نمی‌کند و زمانی که پول بگیرد، قول می‌دهد که دیگر هیچ کسی با زندانی رها شده برخورد کرده نمی‌تواند.

یک منبع معتبر می‌گوید: «قاضی‌های طالبان خواسته‌های خود را بر زندانیان تحمیل می‌کنند، به‌ویژه قاضی خان محمد حنفی. اگر با او درباره پول صحبت کنی، به حرفت گوش می‌دهد، تمام خواسته‌هایت را انجام می‌دهد و به زندانی قول می‌دهد که اگر این مقدار پول را پرداخت کنی، دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند تو را دستگیر کند. بسیاری از کسانی که پشت دروازه زندان هستند آرزو دارند که او را از میان بردارند. او به حدی بد اخلاق است که تحملش بسیار دشوار است.»

این منبع همچنین مدعی است که وضعیت در زندان زنان هرات بسیار وحشت‌ناک‌تر و دردناک‌تر از زندان مردان است. به گفته‌ او، زنان در این زندان توسط طالبان مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند، اما به‌دلیل ترس از «بدنامی» سکوت اختیار می‌کنند. او می‌گوید: «کسانی که در زندان مورد تجاوز قرار می‌گیرند، به‌خاطر این‌که بدنام نشوند، حتا نمی‌توانند این موضوع را به خانواده‌های خود بگویند و تمام رنج و درد را به‌تنهایی تحمل می‌کنند.»

همزمان، برخی از زندانیان در داخل زندان از رسانه‌های بیرونی خواسته‌اند که درباره وضعیت زندان اطلاع‌رسانی کنند تا این شرایط به گوش مقام‌های ارشد طالبان برسد و وضعیت زندان از نزدیک و بدون تحریف یا اطلاع‌رسانی نادرست توسط زندان‌بان‌ها و افرادی که در فروش مواد مخدر و سوءاستفاده از زندانیان دخیل هستند، بررسی شود.

پیش‌تر، روزنامه گاردین در گزارشی اعلام کرده بود که برخی از زنان بی‌خانمان در کابل که به‌دلیل قوانین سخت‌گیرانه طالبان به اتهام گدایی بازداشت شده‌اند، از تجاوز، شکنجه و قتل در زندان‌ها گزارش داده‌اند. این زنان بازداشت‌شده به گاردین تایید کردند که در زندان‌ها مورد تجاوز جنسی، شکنجه، کار اجباری و سوءاستفاده قرار گرفته‌اند. برخی از آن‌ها شاهد ضرب و شتم و آزار کودکان نیز بوده‌اند.

یکی از این زنان به نام مستعار زهرا گفته که پس از بازداشت، مجبور به انجام کارهای خانه برای نگهبانان زندان طالبان شده و پس از مقاومت در برابر ثبت اثر انگشت، مورد ضرب و شتم قرار گرفته و سپس مورد تجاوز قرار گرفته است.

همچنین یکی از زنان به نام مستعار پروانه به گاردین گفته که در زندان بادام‌باغ به مدت ۱۵ روز نگهداری شده و در آن‌جا مورد تجاوز قرار گرفته است. او همچنین از شاهد بودن مرگ دو کودک در زندان به‌دلیل ضرب و شتم شدید خبر داده است.

این در حالی است که طالبان به نهادهای حقوق بشری و مدنی اجازه بازدید از زندان‌های‌شان را نمی‌دهند و اکثریت زندانیان به وکیل مدافع و سایر خدمات حقوقی دسترسی ندارند و بسیاری از آن‌ها بدون داشتن پرونده مشخص ماه‌ها در بلاتکلیفی در زندان‌های این گروه به سر می‌برند بدون این که اتهام شان مشخص باشد یا دوسیه برای زندانی بودن شان ترتیب شود.

امین کاوه
هشت صبح

>>>   خداوند ظالمان را به زودی نابود میکند ادم های دوران جمهوریت بود قومندان امنیه قاضی وووو آنقدر گم شد حالا نان خودن هم نداره ولی نوبت اینها هم خاهد رسید واقعا این گزارش وحشت ناک است

>>>   🕳✍👈عنوان اینطور تصحیح شود که:
در زندان افغانطالبان/پشتونطالبان در هرات چه میگذرد؟