افغانستانی ها و به ویژه شیعیان افغانستان، در طول پنج دهه گذشته، همواره کنار ایران و مردم ایران هزینه داده اند و در غمها و شادی های آنان شریک بوده اند.
از جنگ تحمیلی هشت ساله و دفاع از حرم گرفته تا جنگ تحمیلی دوازده روزه، ایرانی و افغانستانی و به ویژه شیعیان افغانستان، خون شریک بوده اند و حمله به طفل دوساله افغانستانی (که از شیعیان افغانستانی مقیم مشهد مقدس بوده) در فرودگاه مسکو توسط یک فاشیست صهیونیست هم، بخشی از همین هزینه ها است.
مهاجم، به گمان اینکه آن کودک، ایرانی است به او حمله کرد و خدا میداند که چقدر اتفاقات مشابه آن برای افغانستانی ها در سرتاسر دنیا افتاده است.

البته، در میان افغانستانی ها، کسانی هم هستند که تلاش کرده اند به ایران و جمهوری اسلامی ضربه وارد کنند، اما مگر در میان خود ایرانی ها، کم هستند افرادی که چنین کرده اند؟
اگر تمام ایرانی ها به دلیل خیانت چند خاین، با چوب مخالفت ایران و انقلاب زده میشوند، میتوان تمام افغانستانی ها را هم با همین چوب زد، ورنه هیچ عقل سلیمی، خطای چند نفر را به یک جمعیت چند میلیونی خون شریک، تعمیم نمیدهد.
اگر دوستان ایرانی فراموش کرده باشند، تاریخ فراموش نخواهد کرد که سهم شیعیان افغانستان در حفظ محور مقاومت در خلال فتنه تکفیری-صهیونی شامات چقدر برجسته و پر اهمیت بود.

اگر امروز، جنگ با اسراییل به جای اینکه در تل قرین و در امتداد مرز سوریه با فلسطین اشغالی روی بدهد، در خیابان های تهران خسارت برجا گذاشته، یکی از مهمترین دلایلش این است که سوریه سقوط کرده و دلیل سقوط سوریه هم، حذف شیعیان افغانستان از صحنه بود. حذفی که از خود افغانستان تا شامات را در بر گرفت.
در جنگ تحمیلی دوازده روزه، افغانستانی ها هم در کنار ایرانی ها شهید و زخمی داده اند و بیش از هر ملت دیگری از دفاع مشروع ایران حمایت کرده اند و چنین اتفاقی، شایسته نیست که جوابش قطع سیم‌کارت و شدت یافتن طرح اخراج و پر رنگ شدن مهاجر ستیزی باشد.

در میان کسانی که تنها ساعاتی پس آتش بس، هدف مهاجر ستیزی قرار گرفته اند، فراوانند کسانی که سالها، در راستای مبانی فکری و اعتقادی خود، خود را مکلف به پرداخت هزینه برای ایران و انقلاب کرده اند.
آنها اکنون از دو ناحیه ضربه میخورند و هزینه می‌دهند. در ایران، گرفتار مهاجر ستیزی اند و در افغانستان، تحت ستم و ظلم طالبان، گرفتار شیعه ستیزی و فارسی ستیزی.

آنچه که تاسف بار است این است که در ایران، هیچ تفکیکی میان دوست و دشمن نیست. بسیاری از مردم افغانستان، در طول پنجاه سال، همراهی عمیق اعتقادی و قلبی با ایران و انقلاب داشته اند و مال و جان و عمر را بر سر این آرمان گذاشته اند، اما همه آنها در ایران، اکنون فقط یک اسم دارند. آنها همه، افغانی هستند و تمام. این وضعیت، از سوی جریان مهاجر ستیز تولید، و از سوی نیروهای انقلابی تایید و توسط نهاد های حاکمیتی تثبیت شده است.
به حاشیه رفتن اتفاق مسکو در رسانه های ایران هم یکی از مصادیق همین خطا است.

اگر آن کودک، یک کودک غربی بود که به خاطر ایران دچار آن حادثه شده بود، اکنون رسانه ها در ایران از او یک قهرمان ساخته بودند، اما چون رسانه ها در ایران، ماموریت مهاجر ستیزی گرفته اند، پس از محرز شدن اینکه آن کودک ایرانی نیست و افغانستانیست، در سکوت رسانه ای مطلق قرار گرفته است.
حاکم شدن این رویکرد مهاجر ستیزانه بدون تفکیک خوب از بد و سره از ناسره، به نفع ایران نیست.

ایران نمی‌تواند بدون به همراه داشتن ملت های منطقه، در مقابل استکبار بایستد و منطقی نیست که ملت ها، به خاطر همراهی با ایران، هزینه بدهند، اما ایرانی ها پاسخ دیگری به این همراهی بدهند.
این روند اگر اصلاح نشود، ایران تنها خواهد ماند. آنکه در سختی ها کنار ایران می ایستند، همین هایی هستند که قلبا و از روی اعتقاد، ایران و انقلاب را دوست دارند نه طالبان که صد جفا به حق ایران کرده اند و دهان شان به جیب ترامپ بسته است.

سید احمد موسوی مبلغ

>>>   Baqer Mesbahzadeh
وای از این مصیبت! هرچه هست از قامت نازساز بی اندام خود ماست. دیگران را ملامت کردن فایده ندارد، اگر امام زمان هم ظهور کند شاید این ناسازگاری ها باشد. دل بستن به لطف غیر هرکس که باشد درست نیست.

>>>   محمد کیامهر
سیاست مداران ایران مغرور هستند و بهایی به این حرفها نمی دهند.

>>>   Ali Mozaffari
این اتفاق افتادنی بود. سر خود را از زیر برف بدر کنید. هیچ جای دیگر وطن نمی شود. اگرچه خون داده باشید، اگرچه هم مذهب باشید. مردم افغانستان از هر قوم و قبیله و از هر مذهب باشند همه باهم یک سرنوشت دارند. با یک چوب رانده می شوند و درد و داغ شأن یکسان است. بنابراین شما با شیعه شیعه گفتن تان در این شرایط دشوار بین آنها نفاق و جدایی نیندازید.

>>>   Sayed Mohammad Asghari
من ازروزی که خودمه شناختم پرپاقرص پشتیبان ایران جمهوری اسلامی ایران بودم الان کلپ هایی رادرایران میبینم موبه تنم راست میشه باشیعه برادری هم فرهنگی باهچ بی ناموسی نداریم خدانتانیاهوترامپه ازسری اینهاکم نکند

>>>   عبدالقدوس احمدی
اقای مبلغ عزیز مقاله شما را تا آخر خواندم کل خواست به یک جمله خلاصه می‌شود که بازهم ام ه قربانی بیشتریم فقط ما را دیپورت نکن اما یهودی های افغانستانی وزیر امنیت اسراییل اند حالا تضرع دارید که ما را بخاطر شیعه بودن به لحاظ خدا دیپورت نکن ببین تفاوت از کجا تا برکجاست
>>>   به دوست ایرانی
اول سپاس از ادب شما اما جواب سوال محترمانه شما اگر شخصی از هر دینی آیینی فرهنگی جرمی مرتکب شود قطعا شایسته مجازات است اما این جرم مربوط به همان شخص است نه آن جامعه چند مثال می زنم بتازگی جوانی بازداشت شد که کودک آزار بود و به چندین کودک تجاوز کرده بود آیا ایرانی ها متجاوز هستند؟
جواب خیر
ناپدری اهورا یا قاتل آتنا و بنیتا را به یاد دارید یا آن پدری که با داس سر دخترش را برید آیا مردم ایران اینچنین هستند؟؟
خیر از دید ما نیستند یک مثال ملموس تر ستایش دختر افغانستانی که پسر ایرانی به او تجاوز کرد و بر بدنش اسید پاشید دختر بچه فقط ۶سالش بود آیا مردم ایران این هستن؟؟
بازهم خیر بتازگی داستان الهه حسینی را شنیدید عین همین اتفاق دردناک برای یک دختر افغانستانی به شکلی فجیع تر هم اتفاق افتاد بدن دختر را تکه تکه کردند و به گوشه گوشه شهر گذاشتند آیا شما خبرش را شنیدید؟؟
حتما جواب تان خیر است در ده هفتاد شخصی ملقب به خفاش شب پیدا شد و چندین زن و دختر را کشت خبر داری به خاطر شایعه پراکنی همین روزنامه نگاران خدانشناس چندین افغانستانی به دست مردم ایران کشته شدند؟
حتما خبر ندارید چند سال پیش در قزوین به خاطر جرم یک افغانستانی که در آخر هم خلافش ثابت شد شبانه به خانه مردم یک روستا که افغانستانی بودند هجوم بردند و دهها نفر کشته وزخمی شدند زنها و بچه ها به هر طرف فرار می کردند آیا مردم ایران چنین آدمهایی هستند ؟
بنده همچنان می گویم خیررر
چطور جرم و خیانت ۶افغانستانی طبق آمار خودتان میشود همه مهاجرین خاین ،اما یک لشکر فدایی فراموش می شود و سه هزار شهید به چشم نمی آید آیا این منصفانه است؟
اتفاقا مهاجرین بقدری رنجیده اند که حتی حالا حکم هم عوض شود دیگر نمی مانند اما اخراج هم حق شماست کشورتان است ما طلبی از کسی نداریم اما همین روند تدریجی می‌بود تا حداقل سرمرز مردم تلف نمی شدند شاید شما خبر ندارید چقدر کودک سر مرز از شدت بیماری مردن یا درحال مرگ هستند زنان باردار و کودکان زیر آفتاب سوزان این روزهاااا به قول روضه خون محل ما وقتی روضه حضرت رقیه سلام الله علیها را میخواند وسطش میگه دختر خودت یک شب در کوچه بماند چه میشود؟

>>>   جریان اینطوریه که اصلاح طلبان اخراج می کنند مهاجر ستیزی ظلم اخاذی رو هم آزاد گذاشتند تا سرپوش گند هایی که زدند باشه از ۱۰۰۰تا جاسوس دستگیر شده ۶تاش افغانستانی هستند اما همه رو فاکتور کردن به نام مهاجرین
بعد انقلابی ها میان میگن نه اشتباهه مردم خوبی هستن برادریم و فلان اما در عمل هیچ کاری نمی کنن هیچ دفاع موثری نمی کنند صرفا بسنده می کنن به همین که مهربون باشیم و این حرفها حاضر نمیشن از حق تمام قد دفاع کنند چون هزینه داره براشون خواستم بگم یاد بگیرید شماهم بگید نه مردم ایران خوبن حکومتش هم خوبه اما هزینه ندید برای هیچ ملتی در هر اندازه ای که از شما دفاع شد دفاع کنید نمیشه که ۴۵سال مهاجرین کشته بده شما به حرف فقط پشتشون بایستید

>>>   مردم ایران که تازه با مردم افغانستان آشنا نشدند و مردمان نپخته و بی سوادی هم نیستند در طول تاریخ بسیار آنها را تجربه کردند.... خب نتیجتا هیچ اعتماد و علاقه ای به شما مردم افغانستان ندارند... آیا این را در کشور خودشان بگویند جرم است؟ آیا ما دو نژاد هستیم که انگ نژادپرستی بخوریم؟ بجای توهین و اظهار خوشحالی از یک جنگ که عاقبت آن را به نفع ایران و ایرانی خواهید دید و ما خوشحالی شما را برای این قضیه فراموش نخواهیم کرد بهنر هست خودتان را اصلاح کنید

>>>   Hamid Ariarman
ببخشید که وقت شوخی نیست!
ولی طوری که ایران در مورد جاسوسی پناهجویان اف‌غ‌انستانی در ایران می‌نویسد، دل آدم به حال موساد می‌سوزد!
یعنی موساد به حدی بیچاره و بی پول و بدبخت شده که رفته از سر گذر و چهارراه کارگر ا‌ف‌غ‌انستانی استخدام‌ کرده برای جاسوسی!

>>>   در باب اخراج مهاجران افغانستانی

مردم ایران نه در ورود مهاجران افغانستانی نقشی داشته‌اند، و نه در اخراج آنها. مانند سایر مسائل، در این مورد نیز نظر، سیاست یا میزان همّت حکومت منشأ اثر بوده است. اینکه امروز می‌بینیم چند صد هزار نفر در عرض چند روز و هفته اخراج می‌شوند، یعنی امروز «همّت» بلندی برای اخراج مهاجران غیرقانونی پیدا شده است. دلیل آن هم کاملاً روشن است: نگاه به مهاجران افغانستانی امنیتی شده است ــ البته این فقره را معترضان چند سالی بود که می‌گفتند و گوش شنوایی وجود نداشت.

اینکه در این میان گروهی نشسته‌اند و طبق معمول دربارۀ مسائلی که مردم نقشی در آن ندارند، دائم به مردم حمله می‌کنند، نشانۀ نوعی آفت روشنفکری و خودبرتربینی است که می‌خواهد برای نشان دادن متمایز بودن خود از دیگران جامعه را به خاطر مسائلی که نقشی در آن نداشته، شماتت کند. تظاهر به انسان‌دوستیِ فراملی همیشه خودپردازی برای خرید اعتبار روشنفکری بوده. اما بخواهیم یا نخواهیم مشکلات شهروندان همیشه در چارچوبی «ملی» شکل می‌گیرد. در مسائل شهروندی، گریختن به انساندوستی جهان‌وطنانه چیزی جز پاک کردن صورت مسئله و آرمانشهرگرایی توخالی در بر ندارد. ضمن اینکه در این مورد جفا در حق بخشی از خود مهاجران هم هست. مهاجران جماعتی یکدست نیستند و با هم تضاد منافع دارند.

اما چند مسئلۀ روشن وجود دارد که ما بارها گفته‌ایم و شگفتا که با همۀ روشنی، برخی نمی‌خواهند آن را درک کنند:

در ایران سنتی تحت عنوان «افغان‌ستیزی» هیچ‌گاه ظهور و بروز فاحشی نداشته. مهاجران افغانستانی که عموماً هم قشر کارگر و زحمتکش بودند، در ایران کار و زندگی می‌کردند. بخشی از این افغان‌های مهاجر به مرور زمان در ایران ازدواج کردند، بچه‌دار شدند و فرزندانشان در ایران بزرگ شد.

اگر دربارۀ این افغانستانی‌تبارهای عزیز و محترم، در فرایند اعطای تابعیت سختگیری و جفایی وجود داشته، بسیار باعث تأسف است. کسی که در ایران به دنیا آمده و بزرگ شده، حق تابعیت دارد. اما اگر این قوانین مشکلی دارد، باز نشانۀ «افغان‌ستیزی اجتماعی» نیست؛ مگر سایر قوانین جمهوری اسلامی مورد تأیید همۀ مردم ایران است؟ این مردم بابت داشتن ویدئو، گیرندۀ ماهواره مجازات شده‌اند! بابت یک قانون چند دهه جنگیده‌اند و به جایی نرسیده‌اند! حالا چطور کسی می‌خواهد این قوانین را پای مردم بنویسد؟

مسئلۀ اعتراضات به مهاجران افغانستانی از تابستان 1400 شروع شد که سیل مهاجرت آغاز شد. آمار مهاجرت در این چند سال را با ارقام جهانی مقایسه کنید. رقم مهاجرت ده تا بیست برابر کشورهای مهاجرپذیر است! این مهاجرت نیست، «هجوم» است و حتی اگر بین دو استان رخ دهد، اعتراضاتی برمی‌انگیزد و ربطی به «افغان‌ستیزی» یا «نژادپرستی» ندارد.

یک مهاجر به هر کشور اروپایی برود، باید چند سال رنج کمپ و پذیرش را پشت سر بگذارد؛ ابتدا با او مانند مجرم و اسیر رفتار می‌شود، اما کسی متهم به نژادپرستی نمی‌شود. جدای از «سیل» مهاجرت، مهاجر «غیرقانونی» یعنی ورود سپاهی از سایه‌ها که هیچ نام و نشانی ندارند! این یک خطر و ایراد مضاعف است.

متأسفانه گروهی با استفادۀ نابخردانه از تعبیر «نژادپرستی» اجازۀ طرح این مسائل اجتماعی را گرفتند. تا پیش از 1400 توازنی اجتماعی میان مهاجران افغانستانی و جامعۀ ایران وجود داشت. همزیستی مسالمت‌آمیزی وجود داشت و دلیلی برای ستیز وجود نداشت. اما وقتی توازن بر هم خورد، زمینه برای پیدایش ستیزهای اجتماعی ایجاد شد. چیزی که برچسب‌زنندگان نمی‌فهمیدند این بود که اتفاقاً برای «جلوگیری از پیدایش افغان‌ستیزی» و همچنین برای محافظت از مهاجران قدیمی باید جلوی ورود سیل‌آسا را گرفت.

در نهایت بابت همۀ این مسائل حکومت مقصر است. مگر شهروند ایرانی راحت به دیگر کشورها مهاجرت می‌کند که دیگران راحت بیایند؟ اگر هم مهاجران افغانستانی گرامی ادعا می‌کنند در ایران به صلابه کشیده می‌شوند، پس دلیل این مهاجرت سیل‌آسا چیست؟ چه کسی را دیده‌اید که برای رفتن به جهنم شبانه به کوه بزند یا در صندوق عقب پنهان شود؟

در نهایت به برادران و خواهران افغانستانی پیشنهاد می‌کنم بمانند و به حد توانشان برای اصلاح امور کشورشان تلاش کنند؛ شما نکنید، بچه‌‎هایتان باید بکنند، بچه‌هایتان نکنند، نوه‌هایتان باید بکنند. از این رنج گریزی نیست، چنان‌که ما گریزی نداشتیم. دوم اینکه از آنها می‌خواهم انصاف پیشه کنند و بگویند اگر ناگهان دو میلیون ایرانی بریزند در کابل چه خواهند کرد؟ بیست سال گفتید آمریکا ثروت افغانستان را می‌دزدد و در شعار ضد غرب با طالبان هصدا شدید! حالا شما ماندید و کسانی که نمایش تصویر جنبده را حرام می‌دانند.

آروزی قلبی من این است که افغانستان از دست بنیادگرایی رها شود. مهاجران قانونی افغان هم قدمشان بر چشم ما ــ ما ایرانیانی که چند دهه است از زمین و زمان سیلی می‌خوریم، اما افغان‌ستیز نشدیم.

مهدی تدینی | گاراژ

>>>   یک انسان مسلمان شیعه ایرانی :
تنها درخواست من از مردم افغانستان این است که در این شرایط بحرانی ، مردم ایران را درک کنند .