اخراج مهاجران: راهی به‌سوی صلح یا جاده‌ای به‌سوی تنش؟
به مردم شریف ایران،
در روزهایی که کشور شما با فشارهای خارجی، تهدیدهای امنیتی و بحران‌های داخلی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، حکومت‌تان به‌جای پاسخ‌گویی شفاف در برابر ناکامی‌های اطلاعاتی و امنیتی خویش، تمرکز رسانه‌ای و تبلیغاتی‌اش را بر مهاجران افغانستانی گذاشته است؛ آن‌هم بدون ارایه هیچ‌گونه سند و مدرک روشن.

آیا از خود پرسیده‌اید که اخراج میلیون‌ها انسان بی‌دفاع، واقعاً امنیت می‌آورد؟ یا آنکه راه را برای ناامنی‌های بیشتر در مرزها، گسترش فقر در منطقه و رشد گروه‌های تندرو و قاچاق فراهم می‌سازد؟
جرم، یک عمل فردی‌است. تروریسم، ملیت نمی‌شناسد. اگر فردی از هر کشوری مرتکب جنایتی شده باشد، قانون باید او را مجازات کند، نه آن‌که تمام یک ملت بی‌پناه هدف خشم و انتقام قرار گیرد. این برخورد، نه عدالت است و نه تدبیر؛ بلکه تلاشی‌است برای پنهان‌ساختن ناتوانی حکومت‌تان در برابر تهدیدات واقعی.

مردم عزیز ایران: اگر حافظه تاریخی خود را مرور کنید، می‌دانید که مهاجران افغانستانی در دهه‌های اخیر، در دشوارترین لحظات، در کنار شما ایستاده‌اند. از جنگ ایران و عراق گرفته تا نبردهای سوریه، لبنان و عراق، هزاران جوان افغانستانی در دفاع از آن‌چه «محور مقاومت» خوانده می‌شد، خون دادند و جان باختند. اما امروز، حکومت‌تان آن فداکاری‌ها را نادیده می‌گیرد و به‌جای دشمن خارجی، به مهاجر بی‌دفاع می‌تازد.

این سیاست، تنها یک تصمیم نادرست سیاسی نیست؛ بلکه پیامدهای بلندمدت و عمیقی برای روابط میان دو ملت به همراه دارد. از بی‌ثباتی مرزها گرفته تا خدشه‌دار شدن پیوندهای فرهنگی و انسانی میان ایران و افغانستان. فراموش نکنید که ایران امروز با هیچ‌یک از همسایگان خود روابط حسنه و پایداری ندارد. در صورتی‌که تنش‌ها افزایش یابد، کدام همسایه پناه‌گاه خواهد بود؟ تاریخ گواه است که روزگار می‌گردد. اگر امروز مهاجران افغانستانی را برانیم، چه بسا فردا خود ناگزیر از پناه‌جویی باشیم.
در جهانی که مرزهای فرهنگی و انسانی، مهم‌تر از مرزهای سیاسی‌اند، چنین برخوردی با مهاجران نه تنها نقض صریح حقوق بشر و قوانین بین‌المللی‌ست، بلکه اخلاق و کرامت انسانی را نیز زیر سؤال می‌برد. کسانی که دیروز یک ملت بودند و امروز هم‌زبان و هم‌فرهنگ‌اند، نباید قربانی فرافکنی‌های حکومتی و ناکارآمدی‌های داخلی شوند.

برادران ایرانی من: زمان آن رسیده که میان آن‌چه واقعیت زندگی مهاجران افغانستانی‌است و آن‌چه رسانه‌های حکومتی وانمود می‌کنند، تفاوت قائل شوید. سیاست‌ها تغییر می‌کنند، حکومت‌ها می‌روند، اما فرهنگ‌ها و ریشه‌های مشترک باقی می‌مانند. نگذاریم هیاهوی امروز، رابطه‌ای را که نسل‌ها ساخته‌اند، ویران کند.
در پایان، یک‌بار دیگر بیندیشیم: آیا اخراج میلیون‌ها انسان زحمت‌کش و وفادار، راهی‌است برای رسیدن به صلح پایدار؟ یا جاده‌ای‌است به‌سوی تنش، انزوا و بی‌ثباتی بیشتر ایران؟

کاظم همایون

>>>   واقعا وحشت ناک خانواده بیرون کردن

>>>   خودتون رو خسته نکنید جناب همایون
من سالهاست با مردم ایران در این کانال اطلاع رسانی بارها به بحث نشستم متاسفانه درصد بالایی از مردم ایران نفرت بخصوصی از مردم افغانستان دارند که تا به حال بنده به دلیل موجهی نرسیدم هزار بار دیگر هم ایران با کشوری درگیر شود و بار هزار و یکم مردم افغانستان کنار ایران باشند به چیزی خریدار نیستند در وقت نیاز شهید و بعدش نام ملیشه بران می گذارند اگر یک نفر جرم کند آنقدر آن را بزرگ می کنند تا به این نفرت بیفزایند اگر یک لشکر جان فدا شوند فقط ملیشه ای بودند و بس
بهتر است ما ملت افغانستان هم قید این دوستی یکجانبه را بزنیم برگردیم و در کشور خود با افتخار زندگی کنیم و یکبار برای همیشه به خود بفهمانیم که در جهان بینی دولت های ایران افغانستانی یا کارگر خوبیست یا گوشت دم توپ خوبی تا وقتی ما از نظر حکومت و قدرت ظعیف هستیم طبیعیست این رفتار های خود برتر بینی در جامعه ایران
حرف آخر نوشته ام شامل همه مردم ایران نیست بهترین دوستانم ایرانی هستند شریف ترین انسان هارا هم در ایران دیدم
اما دید عموم مردم همان است که گفتم

>>>   بهتر نیست با این واقعیت کنار بیاییم که مهمانی اجباری، تلخ‌ترین قسمت آوارگی‌است؟
اتفاقا خیلی تلخ‌تر از بی‌کاری و بی‌پولی ...
چون نه خانه‌ای از توست، نه خیابانی برایت امن است و نه نانی را بی‌منت به دست می‌آوری ...
سخت‌ترین و دشوارترین کارها را می‌کنی اما تحقیر و توهین می‌شوی.

در کشورهایی مثل ایران، تاجیکستان، هند یا پاکستان، باید برای لقمه‌ی همان روز بجنگی ...
با آن‌هم در آنجا نه پناهنده‌ای، نه شهروند؛ نه حقوقی داری و نه پناهی ...
همه‌چیز با توهین شروع می‌شود، با تحقیر ادامه پیدا می‌کند، و با خاموشی تو تمام می‌شود.

چمدان درد را تا کی به دوش بکشیم، وقتی هیچ مرزی سهم ما نیست؟
شماری از ایرانی‌ها شما را (ما را) دوست ندارند. در گذشته‌ها ملت ایران کم‌وبیش پشتیبان ما بودند. اکنون همه‌ی شان ما را نمی‌خواهند.
حتی آن‌هایی‌که اکت حامی مهاجر و پناهنده می‌کردند هم سکوت کردند.
هر که نان از عمل خویش خورد
منت حاتم طایی نبرد
* آن‌هایی که می‌خواهند بنویسند پس چرا خودت بر نمی‌گردی ...
من هم بر می‌گردم، با این تفاوت که اینجا منت حاتم طایی نکشیدیم و مهمان اجباری نیستیم‌. کار می‌کنیم. مالیه می‌پردازیم، حاکم سرنوشت خود هستیم. به یک توهین کوچک هم قطعا قانون رسیدگی خواهد کرد.

وحید پیمان

>>>   Amir H. Moghaddam
درباره اخراج افغانستانی‌ها و آنچه کار را به اینجا رساند، تلاش کردم دیدگاه‌های هر دو طرف را منعکس کنم. متن کامل در وب‌سایت خبری انصاف‌نیوز در دسترس است. فقط یک نکته:
هم‌میهن ایرانی: این روزها با بسیاری از افغانستانی‌هایی که هم قانونی ساکن ایران هستند و هم ده‌ها سال است پای‌شان ‌را از ایران بیرون نگذاشته‌اند برخوردهای ناشایست و بعضا فیزیکی صورت می‌گیرد. به گونه‌ای که جرأت بیرون رفتن از خانه برای خرید نان را هم ندارند. لطفا مدارا کنید. اگر مهاجر غیرقانونی می‌شناسید به پلیس معرفی نمایید. شما حق و اجازه برخورد ندارید. اگر هم مهاجری به‌صورت قانونی ساکن کشور است، لطفا حرمت نگه دارید. اجازه توهین و طعنه و… ندارید. انشاءالله هرگز ایران دچار جنگ و نا امنی نشود که بفهمیم چرا افغانستانی‌ها علی‌رغم این همه سختی و ناملایمات، باز هم ناچارند به ما پناه بیاورند.
هم‌تبار افغانستانی: یادتان باشد ایرانی‌ها وقتی شرایط و زمینه فراهم بود، مهمان‌نوازان خوبی برای میلیون‌ها مهاجر و پناهجو بودند. ولی واقعا نادیده گرفتن قوانین مرزی و حرمت یک کشور و حضور چند میلیون مهاجر غیرقانونی که بعضا دست به رفتارهای تروریستی یا جاسوسی برای اسرائیل می‌زند، دولت و ملت ایران را ناچار کرده جدی‌تر به موضوع ورود کند و خواهان اخراج همه مهاجران غیرقانونی شود. البته که هر نوع رفتار فراقانونی در حین انجام این کار، ناشایست است و باید متوقف شود. ما و دوستان هم در این زمینه داریم به دستگاه‌های اجرایی تذکرات لازم را می‌دهیم.

>>>   Sayedeshaq Shojai
بی برنامگی و ناهماهنگی نهادهای ایرانی درباره مهاجرین هم برای مهاجرین و هم برای ایرانیان چالش‌های زیادی ایجاد کرده است. باز گذاشتن مرزها پس از سقوط جمهوری و سرازیر شدن جمعیت کلان به سمت ایران یک نمونه است. درحالی که در دو سال گذشته عزم بر اخراج مهاجرین کردند، پنج نمایندگی ایران در افغانستان روزانه به صورت انبوه ویزا صادر کرده تا یورو دریافت کنند و نیاز ارزی برطرف شود. دوشب پیش مومنی وزیر کشور، از این ناهماهنگی ناله کرد و گفت: سال گذشته یک میلیون ویزا صادر شده است. دود این اقدامات ناسنجیده چشم مهاجرین را کور کرده است.

>>>   Mahmood Qassemi
دولت ایران فقط به فکر منافع خود است و برای دست یابی به این منافع به هیچ قانونی پایبند نیست. روند بی برنامه مهاجرین این روزها مشخص می‌کند که انسان ها برای این کشور ارزشی ندارند. همانند بوجی های سیمان در انبارهایی به نام اردوگاه بدون امکانات نگه داشته می‌شوند و در آخر هم با مخارج سنگین آنها را گویی از زندان آزاد می‌کنند.
لعنت به این گونه سیاست و لعنت به حکومت فعلی که در مقابل این ظلم سکوت کرده و منتظر است تا طعمه ها از مرز ها به این طرف انداخته شوند تا شکارشان کند.
دنیا واقعا دیگر بدرد نمی‌خورد...
هیچکس به اصول انسانی پابند نیست...

>>>   من یک ایرانیم
سخنی با مهاجرین افغانستان
سال های زیادی است کشور ما درگیر تحریم شدید و روز افزون کشورهای غربی و بخصوص امریکاست
با اینحال طبق امار حداقل بیش از شش میلیون مهاجر که بیش از نود وپنج در صد انان افغانی هستند در این کشور زندگی می کند
بالغ بر ۲۵۰هزار میلیارد تومان یارانه فقط برای نان به انها داده می شود
هیچ کدام از انان حتی یک ریال مالیات به دولت پرداخت نمی کنند در حالی که یک حقوق بگیر دولت قبل از پرداخت حقوق مالیات ان از حقوقش کم می شود
سالیانه میلیون ها لیتر بنزین و گازوئیل توسطه همین مهاجرین به افغانستان قاچاق می شود
وبسیاری از کالاهای اساسی مانند ارد که در ایران به ان یارانه پرداخت می شود به ان کشور قاچاق می گردد
در این روزگار که کشور ایران شدیدا در مضیقه ارز و دلار است هیلیون ها دلار به افغانستان قاچاق می شود
واز ان طرف مواد مخدر و اسلحه گرم به ایران قاچاق می شود
برای نمونه یک مهاجر که ۲۱بار رد مرز شده، اقرار کرده هر بار برای کمک به مخارج سفر یا سلاح ویا مواد مخدر به کشور وارد نموده است
بسیاری از اتفاقات تروریست مانند فاجعه حرم شاهچراغ، فاجعه حرم مشهد، و قتل داریوش مهرجویی وهمسرش به بدترین صورت توسط مهاجرین افغان صورت گرفت...
سخن زیاد است
فقط وجدانا سئوال می کنم اگر مهاجری در کشور شما اینگونه رفتار می کرد با او چگونه برخورد می کردید؟

>>>   مهاجر افغان: اخراج می‌شویم و صاحب‌خانه هم پول ما را می‌خورد.
یک مهاجر افغان می‌گوید تا پنج روز باید خاک ایران را ترک کند ولی صاحب‌خانه حاضر نیست پول گروی خانه را بدهد.
او حدود دو ماه پیش پول گروی خانه‌اش را از صاحب‌خانه طلب کرده بود.

>>>   مهاجر افغان: هیچ نهادی برای جلوگیری از اخاذی از مهاجران وجود ندارد.
یک زن افغان در پیام صوتی می‌گوید ماموران ایرانی شبانه به خانه‌های افغان‌ها در تهران رفته و آنها را بازداشت و اخراج می‌کنند.
او گفت که وضعیت مهاجرین وخیم است و ماموران ایرانی به بهانه‌های مختلف از مهاجرین پول می‌گیرند و هیچ نهادی وجود ندارد که اخاذی از افغان‌ها را پیگیری کند.

>>>   به دوست ایرانی
اول سپاس از ادب شما اما جواب سوال محترمانه شما اگر شخصی از هر دینی آیینی فرهنگی جرمی مرتکب شود قطعا شایسته مجازات است اما این جرم مربوط به همان شخص است نه آن جامعه چند مثال می زنم بتازگی جوانی بازداشت شد که کودک آزار بود و به چندین کودک تجاوز کرده بود آیا ایرانی ها متجاوز هستند؟
جواب خیر
ناپدری اهورا یا قاتل آتنا و بنیتا را به یاد دارید یا آن پدری که با داس سر دخترش را برید آیا مردم ایران اینچنین هستند؟؟
خیر از دید ما نیستند یک مثال ملموس تر ستایش دختر افغانستانی که پسر ایرانی به او تجاوز کرد و بر بدنش اسید پاشید دختر بچه فقط ۶سالش بود آیا مردم ایران این هستن؟؟
بازهم خیر بتازگی داستان الهه حسینی را شنیدید عین همین اتفاق دردناک برای یک دختر افغانستانی به شکلی فجیع تر هم اتفاق افتاد بدن دختر را تکه تکه کردند و به گوشه گوشه شهر گذاشتند آیا شما خبرش را شنیدید؟؟
حتما جواب تان خیر است در ده هفتاد شخصی ملقب به خفاش شب پیدا شد و چندین زن و دختر را کشت خبر داری به خاطر شایعه پراکنی همین روزنامه نگاران خدانشناس چندین افغانستانی به دست مردم ایران کشته شدند؟
حتما خبر ندارید چند سال پیش در قزوین به خاطر جرم یک افغانستانی که در آخر هم خلافش ثابت شد شبانه به خانه مردم یک روستا که افغانستانی بودند هجوم بردند و دهها نفر کشته وزخمی شدند زنها و بچه ها به هر طرف فرار می کردند آیا مردم ایران چنین آدمهایی هستند ؟
بنده همچنان می گویم خیررر
چطور جرم و خیانت ۶افغانستانی طبق آمار خودتان میشود همه مهاجرین خاین ،اما یک لشکر فدایی فراموش می شود و سه هزار شهید به چشم نمی آید آیا این منصفانه است؟
اتفاقا مهاجرین بقدری رنجیده اند که حتی حالا حکم هم عوض شود دیگر نمی مانند اما اخراج هم حق شماست کشورتان است ما طلبی از کسی نداریم اما همین روند تدریجی می‌بود تا حداقل سرمرز مردم تلف نمی شدند شاید شما خبر ندارید چقدر کودک سر مرز از شدت بیماری مردن یا درحال مرگ هستند زنان باردار و کودکان زیر آفتاب سوزان این روزهاااا به قول روضه خون محل ما وقتی روضه حضرت رقیه سلام الله علیها را میخواند وسطش میگه دختر خودت یک شب در کوچه بماند چه میشود؟

>>>   Hamid Ariarman
ببخشید که وقت شوخی نیست!
ولی طوری که ایران در مورد جاسوسی پناهجویان اف‌غ‌انستانی در ایران می‌نویسد، دل آدم به حال موساد می‌سوزد!
یعنی موساد به حدی بیچاره و بی پول و بدبخت شده که رفته از سر گذر و چهارراه کارگر ا‌ف‌غ‌انستانی استخدام‌ کرده برای جاسوسی!

>>>   در باب اخراج مهاجران افغانستانی

مردم ایران نه در ورود مهاجران افغانستانی نقشی داشته‌اند، و نه در اخراج آنها. مانند سایر مسائل، در این مورد نیز نظر، سیاست یا میزان همّت حکومت منشأ اثر بوده است. اینکه امروز می‌بینیم چند صد هزار نفر در عرض چند روز و هفته اخراج می‌شوند، یعنی امروز «همّت» بلندی برای اخراج مهاجران غیرقانونی پیدا شده است. دلیل آن هم کاملاً روشن است: نگاه به مهاجران افغانستانی امنیتی شده است ــ البته این فقره را معترضان چند سالی بود که می‌گفتند و گوش شنوایی وجود نداشت.

اینکه در این میان گروهی نشسته‌اند و طبق معمول دربارۀ مسائلی که مردم نقشی در آن ندارند، دائم به مردم حمله می‌کنند، نشانۀ نوعی آفت روشنفکری و خودبرتربینی است که می‌خواهد برای نشان دادن متمایز بودن خود از دیگران جامعه را به خاطر مسائلی که نقشی در آن نداشته، شماتت کند. تظاهر به انسان‌دوستیِ فراملی همیشه خودپردازی برای خرید اعتبار روشنفکری بوده. اما بخواهیم یا نخواهیم مشکلات شهروندان همیشه در چارچوبی «ملی» شکل می‌گیرد. در مسائل شهروندی، گریختن به انساندوستی جهان‌وطنانه چیزی جز پاک کردن صورت مسئله و آرمانشهرگرایی توخالی در بر ندارد. ضمن اینکه در این مورد جفا در حق بخشی از خود مهاجران هم هست. مهاجران جماعتی یکدست نیستند و با هم تضاد منافع دارند.

اما چند مسئلۀ روشن وجود دارد که ما بارها گفته‌ایم و شگفتا که با همۀ روشنی، برخی نمی‌خواهند آن را درک کنند:

در ایران سنتی تحت عنوان «افغان‌ستیزی» هیچ‌گاه ظهور و بروز فاحشی نداشته. مهاجران افغانستانی که عموماً هم قشر کارگر و زحمتکش بودند، در ایران کار و زندگی می‌کردند. بخشی از این افغان‌های مهاجر به مرور زمان در ایران ازدواج کردند، بچه‌دار شدند و فرزندانشان در ایران بزرگ شد.

اگر دربارۀ این افغانستانی‌تبارهای عزیز و محترم، در فرایند اعطای تابعیت سختگیری و جفایی وجود داشته، بسیار باعث تأسف است. کسی که در ایران به دنیا آمده و بزرگ شده، حق تابعیت دارد. اما اگر این قوانین مشکلی دارد، باز نشانۀ «افغان‌ستیزی اجتماعی» نیست؛ مگر سایر قوانین جمهوری اسلامی مورد تأیید همۀ مردم ایران است؟ این مردم بابت داشتن ویدئو، گیرندۀ ماهواره مجازات شده‌اند! بابت یک قانون چند دهه جنگیده‌اند و به جایی نرسیده‌اند! حالا چطور کسی می‌خواهد این قوانین را پای مردم بنویسد؟

مسئلۀ اعتراضات به مهاجران افغانستانی از تابستان 1400 شروع شد که سیل مهاجرت آغاز شد. آمار مهاجرت در این چند سال را با ارقام جهانی مقایسه کنید. رقم مهاجرت ده تا بیست برابر کشورهای مهاجرپذیر است! این مهاجرت نیست، «هجوم» است و حتی اگر بین دو استان رخ دهد، اعتراضاتی برمی‌انگیزد و ربطی به «افغان‌ستیزی» یا «نژادپرستی» ندارد.

یک مهاجر به هر کشور اروپایی برود، باید چند سال رنج کمپ و پذیرش را پشت سر بگذارد؛ ابتدا با او مانند مجرم و اسیر رفتار می‌شود، اما کسی متهم به نژادپرستی نمی‌شود. جدای از «سیل» مهاجرت، مهاجر «غیرقانونی» یعنی ورود سپاهی از سایه‌ها که هیچ نام و نشانی ندارند! این یک خطر و ایراد مضاعف است.

متأسفانه گروهی با استفادۀ نابخردانه از تعبیر «نژادپرستی» اجازۀ طرح این مسائل اجتماعی را گرفتند. تا پیش از 1400 توازنی اجتماعی میان مهاجران افغانستانی و جامعۀ ایران وجود داشت. همزیستی مسالمت‌آمیزی وجود داشت و دلیلی برای ستیز وجود نداشت. اما وقتی توازن بر هم خورد، زمینه برای پیدایش ستیزهای اجتماعی ایجاد شد. چیزی که برچسب‌زنندگان نمی‌فهمیدند این بود که اتفاقاً برای «جلوگیری از پیدایش افغان‌ستیزی» و همچنین برای محافظت از مهاجران قدیمی باید جلوی ورود سیل‌آسا را گرفت.

در نهایت بابت همۀ این مسائل حکومت مقصر است. مگر شهروند ایرانی راحت به دیگر کشورها مهاجرت می‌کند که دیگران راحت بیایند؟ اگر هم مهاجران افغانستانی گرامی ادعا می‌کنند در ایران به صلابه کشیده می‌شوند، پس دلیل این مهاجرت سیل‌آسا چیست؟ چه کسی را دیده‌اید که برای رفتن به جهنم شبانه به کوه بزند یا در صندوق عقب پنهان شود؟

در نهایت به برادران و خواهران افغانستانی پیشنهاد می‌کنم بمانند و به حد توانشان برای اصلاح امور کشورشان تلاش کنند؛ شما نکنید، بچه‌‎هایتان باید بکنند، بچه‌هایتان نکنند، نوه‌هایتان باید بکنند. از این رنج گریزی نیست، چنان‌که ما گریزی نداشتیم. دوم اینکه از آنها می‌خواهم انصاف پیشه کنند و بگویند اگر ناگهان دو میلیون ایرانی بریزند در کابل چه خواهند کرد؟ بیست سال گفتید آمریکا ثروت افغانستان را می‌دزدد و در شعار ضد غرب با طالبان هصدا شدید! حالا شما ماندید و کسانی که نمایش تصویر جنبده را حرام می‌دانند.

آروزی قلبی من این است که افغانستان از دست بنیادگرایی رها شود. مهاجران قانونی افغان هم قدمشان بر چشم ما ــ ما ایرانیانی که چند دهه است از زمین و زمان سیلی می‌خوریم، اما افغان‌ستیز نشدیم.

مهدی تدینی | گاراژ

>>>   ....لعنت کنه منافقین را که با یارکشی امثال مریم سما حساسیت و نفرت ایرانیا رو برانگیختند. ...لعنت کنه جریان اصلاحات ( لیبرالیزم باد به پرچم غرب راکه سرنا را از دهن گشادش میزنند ... ...لعنت کنه اشرف غنی فراری و دولخ دزدش و پول های نجس صندوق صدقه ناتو ... پولپاشی های ناتو باعث شد تا افغانی مغولیترکی زردچهره پر از تضاد ( عقده مند و مشتاق ایرانیان سرخ روی بعد از سالها نان و نمک خوردن کلا نمکدان ها را بندازند توی جیب شون ... یادتون هست به محض دسترسی به اینترنت پرسرعت ، فحش رو کشیدید به ایران و ایرانی ؟! تجاوز به دختر سه ساله ایرانی توی کمپ موریا که یادتون نرفته ؟ در جریان قتل ستایش قریشی دختر شش ساله افغانستانی بدست امیرحسین هفده ساله چه ها که نکردید ! اون پسر ناباب بهر روی اعدام شد و رفت ولی معلوم نیست حکم الهی چی باشه چون کسی دست و پای و دهن ستایش را نبسه بود ... ستایش با میل خودش خواست که بمونه ... وقتی مادر امیر حسین واسه خریدن پارچه مبلی با خواهر امیر حسین و نوه ش (دختر بچه ای که ستایش برای بازی کردن با او به خانه انها رفته بود ، داشتند از خانه خارج می شدند ستایش داشته با شیر اب بازی میکرده و بهش میگه برو خونه تون ، ما داریم میریم بیرون ... ستایش ولی نرفت( خانواده ستایش نه تنها دیه بلکه حتی از ارش البکاره او نگذشتند اما هنوزم افغانستانی ها هراز چندگاهی فضای مجازی را پر میکننداز داستان قتل مظلومانه ستایش