چرا حضور و خروج سربازان اشغالگر حلال مشکل افغانستان نیست؟
جهاد در افغانستان علیه رژیم سردار محمد داود از قوم و قبیله محمدزایی شروع گشت. خروج و ورود سربازان شوروی یک چیز تصادفی بود. به شکلی که خروج سربازان شوروی معضله افغانستان را حل نکرد، خروج سربازان امریکایی نیز بمعنی ختم فاجعه افغانستان نیست. جهاد افغانستان علیه رژیم سردار محمد داود مشهور به داود دیوانه شروع گشت و با کسب قدرت توسط حزب دموکراتیک خلق افغانستان شدت گرفت و با ورود سربازان شوروی جنبه بین المللی بخود گرفت و پای امریکا را به جهاد کشاند.

امروز وقتی تلاش صورت می گیرد که از محمد داود خاین ملی زعیم ملی بترشاند و وی را نماد شخصیت و زعامت ملی افغانستان جلوه دهند، عاملین این کار زخم ناسور افغانستان را بزخم شادی مبدل می سازند. بزرگترین درس و وصیت پیغمبر اسلام این بود که فتنه خوابیده را بیدار نسازید. حامد کرزی و غنی غلزی با تقدیر و تحسین از داود و خیانت های وی فتنه خوابیده افغانستان را بیدار ساختند!

برای اینکه بفهمیم وضعیت امروزی افغانستان چیست و فردای این کشور چه می شود باید وضعیت دیروزی این کشور میراث مانده خداداده را با دقت مرور کرد. آینده یک پدیده در صورتی قابل درک است که ما گذشته را بدانیم. دهقانی که در بهار گندم بکارد حتما در تیرماه گندم و اگر جو بکار جو می درود. بحث سر کنفرانس ژنیو بین پاکستان و افغانستان زیر نظر شوروی و امریکا در ماه مارچ سال ۱۹۸۸م است.

در حالیکه افراد افراطی قبیله غلزی از قبیل گلبدین حکمتیار و امثالهم هدف نهایی پاکستان برای کسب تاج و تخت ارگ کابل در دفاع از منافع استراتیژیک پاکستان در منطقه است ولی در دقایق اخیر وزیر خارجه این کشور تصمیم می گیرد که از تشکیل یک حکومت ایتلافی مجاهدین با حکومت نجیب در کابل حمایت بعمل آورد.
کنفرانس ژنیو بین نمایندگان شوروی، امریکا، پاکستان و حکومت کابل در شهر ژنیو در ماه مارچ سال ۱۹۸۸م برای یافتن راه حل سیاسی معضله افغانستان دایر می گردد. زین نورانی، وزیر خارجه پاکستان، طی یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام می دارد که برای حل معضله افغانستان لازم است یک راه جدید باز گردد.
مقدمتا لازم است یک حکومت موقت و انتقالی در کابل تشکیل گردد. قرار اظهار وی در غیر آن بازگشت ملیون ها مهاجر افغانستانی از خارج و پاکستان زیر نظارت حکومت کابل برهبری داکتر نجیب ممکن شده نمی تواند.

سیاسیون پاکستان در قضیه افغانستان آنقدر مکارانه و مزورانه عمل نموده و عمل می نماید که کسی جز خود پاکستان معنی و مفهوم بیانات زین نورانی، وزیر خارجه پاکستان، را فهمیده نمی تواند. سیاسیون پاکستان زعمای خود فروخته و شرفباخته افغان را بکرات و مرات تشنه لب چشمه برده و تشنه برگردانده و بر می گرداند.

در ظاهر امر تشکیل یک حکومت موقت انتقالی که ممثل حکومت داکتر نجیب از کابل و تنظیم های هفتگانه جهادی مقیم پشاور نباشد، از هر نگاه معقول و منطقی بود. این یک حقیقت مسلم بود که جنگ افغانستان یک جنگ داخلی بود. این جنگ توسط رهبران مجاهدین علیه رژیم محمد داود مشهور به داود دیوانه آغاز گشت. سربازان شوروی در این گیر و دار بحساب ۱۴ برابر شد.
خروج سربازان شوروی دیروز و خروج سربازان امریکایی امروز به هیچ صورت پایان معضله و جنگ افغانستان شده نمی تواند. تا زمانی که عامل اصلی که جنگ داخلی را در افغانستان باعث می گردد منتفی نگردد، خروج و ورود سربازان شوروی و امریکایی مشکل افغانستان را حل نمی تواند. خروج و ورود سربازان امریکایی تجربه خروج و ورود سربازان شوروی در دهه ۱۹۸۰م و قرن ۱۹ انگلیس ها از افغانستان است. کابل پایتخت افغانستان زمانی تخریب گشت که یک سرباز شوروی در افغانستان نبود. اگر مشکل حضور سربازان شوروی در افغانستان بود پس تخریب بیرحمانه کابل در نبود سربازان شوروی برای چی بود؟

تا وقتی که ساکنین افغانستان بشکل اصولی و مدنی دور از تهدید زور و ترور قبیلوی و قومی و آن هم توسط یک قوم و قبیله خاص زیر شعار پشتونیزم و افغانیت سر حل معضله سیاسی افغانستان برای تشکیل یک حکومت فراقومی به توافق نرسند، یکه تازی های شخصی زیر نام و نشان یک قوم بمعنی ادامه فاجعه افغانستان است. مشکل افغانستان مشکل پشتونیزم و افغانیت، رنگین گردیده زیر رنگ اسلام و آن هم مذهب الهام یافته از وهابی های سعودی زیر نظارت آی اس آی پاکستان با حمایت اسلحه اسراییلی است.

تراژدی اشغال افغانستان توسط شوروی یک دهه بعد توسط امریکا تکرار گشت. فرق بین اشغال امریکا با اشغال شوروی از این نگاه بود که امریکا بحمایت سازمان ملل متحد و همدستی و همکاری اعضای ناتو و تایید کلیه کشورهای اسلامی با امکانات و صلاحیت بیشتر دست باشغال افغانستان زد.
شکست امریکا در این جنگ این بود که این کشور مذبوحانه کوشید در دفاع از حامد کرزی، قبیله سالار قبیله سدوزایی، و غنی غلزی، قبیله سالار قبیله غلزی، خود را در برابر کلیه ساکنین افغانستان قرار دهد. بعبارت دیگر شمولیت سربازان امریکایی در فاجعه افغانستان بمعنی دخالت امریکا بحیث قبیله سالار امریکایی در نزاع قبیله سالاری افغانستان بود. امریکا بحیث یک نیروی بی طرف وارد معضله افغانستان نگشت.

یگانه راه حل معضله افغانستان این است که اقوام و قبایل مختلف افغانستان بالای اصول همزیستی در مطابقت با صول پذیرفته شده مدنی بسویه جهانی بشکل فراقومی و فرا مذهبی با همدیگر به تفاهم و توافق برسند، نی اینکه شخصی یا فردی به نمایندگی از یک قوم و قبیله خود را بالای کلیه ساکنین افغانستان با حمایت یک قدرت اشغالگر خارجی بقبولانند. قبول که این راه حل توام با مشکلات عظیم است ولی چاره ای جز این بخاطر بقای افغانستان بحیث یک کشور مستقل، واحد و آزاد نیست.

این مضمون بخاطر یادآوری از ۲۲مین سال وفات و زحمات بی شایبه پدر بمناسبت روز والای پدر تقدیم گشت که زندگی خویش را در راه آموزش و پرورش اولادهای خویش با امکانات ناچیز و حد اقل وقف کرد.

عبدالحمید

>>>   طاهر پشتون
آیا جهاد علیه افغانستان در زمان داودخان که هیچ خاریجی در افغانستان نبود با تفنگ پول و ایدیالوژی پاکستان و آی اس آی جهاد بود یا خیانت ملی که مسعود حکمتیار و ربانی مرتکب شدند؟
نویسنده و خوانندگان جواب دهید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است