يكى از كار ويژه هاى مهم يك دولت ملی توزيع منابع و ارزش ها در ميان شهروندان مى باشد تا افراد جامعه بتوانند به صورت يكسان و عادلانه از آن مستفيد و بهره مند شوند.

برخى از نظريه پردازان عرصه توسعه نظير ديويد ايستون معتقد اند كه مميز اصلى و وجه تمايز يك دولت ملى، توزيع اقتدار آميز ارزش هاست. براساس نظريه او يك دولت نه تنها مكلف به توزيع منابع مادى در جامعه مى باشد، بلكه مسووليت توزيع ارزش هاى معنوى را نيز دارد. از همين روست كه بحران توزيع را، بحران مديريت منابع هم عنوان كرده اند.

مديريت منابع و توزيع كالاها، ارزش ها و خدمات در جامعه، مستلزم وجود اقتدار دولت و اراده كارگزاران درجه اول حاكميت مى باشد؛ زيرا ممكن است جامعه يا بخشى از آن در برابر سياست هاى توزيعى دولت موضع مخالف اتخاذ كند و براى دولت اجازه تطبيق پروژه اش را ندهد.

اگر دولتى نتواند رسالت و كار ويژه توزيعى خود را در عمل محقق سازد، به نارضايتى شهروندان دامن زده و بحران توزيع را به وجود خواهد آورد و به آن وجود خارجى و عينى خواهد بخشيد.

عبدالله پیمان

>>>   تولیدات مادی و معنوی در یک جامعه،توسط چرخه اقتصادی صورت میگیرد.
چرخه اقتصادی توسط بخش خصوصی و بخش دولتی و بخش مختلط به پیش میرود.
نیروی کار چرخه اقتصادی عبارت از افراد داخل جامعه میباشد.
این تولیدات مادی و معنوی هم در داخل جامعه در معرض استفاده افراد داخل جامعه صورت میگیرد و هم برای صادرات به خارج ارسال میشوند.
هم در داخل جامعه و هم در خارج جامعه،افراد و اشخاص ،نظر به توانایی مادی شان ازین تولیدات استفاده میکنند.
توانایی مادی افراد را در یک جامعه،عاید کارشان تعیین میکند.
عاید کار در جوامع یکسان و همگون نمی باشد،بلکه تعلق به سویه دانش و سویه کاری و معاش کاری و انواع ودافسام مختلف عواید کاری و غیر کاری دیگر تشکیل میدهد.
پس امکانات توزیع یکسان مادی و معنوی نه تنها در جوامع غیر کمونستی و غیر سوسیالستی ،یعنی جوامع بازار آزاد و کاپیتالستی امکان پذیر نیست،بلکه در داخل جوامع سوسیالستی و کمونستی نیز امکان پذیر نیست.
کمونیزم دو مرحله دارد:
یکی مرحله اولی که عبارت از همان سوسیالیزم است و شعار آن عبارت ار:از هرکس له اندازه توان و به هرکس به اندازه کار.
یعنی از هرکس به اندازه توان اش کار خواسته میشود و به هر کس به اندازه کار اش معاش و امتیازات داده میشود.
پس چون توان کار متفاوت است،پس معاش و امتیازات نیر متفاوت است و امتیازات استفاده از منابع مادی و معنوی نیز متفاوت است.
اما مرحله دوم کمونیزم عبارت از خود کمونیزم است که در اًن شعارش چنین است:
از هرکس به اندازه کار و به هرکس به اندازه ضرورت.
درینجا نیز چون موضوع ضرورت در میان است و نفس انسانی همیش بالاتر از ضرورت میخواهد و همین نفس انسانی است که سبب تولید بیشتر نعمات مادی و معنوی میشود،بنأ در ینجا نیز به آنچه ما میخواهیم،بدست نمی آوریم.زیرا ضرورت در نظر گرفته میشود،نه خواهش انسانی.
از طرف دیگر کمونیزم خودش یک اتوپی است.
در یک جامعه یی جلو نفس انسانی گرفته شود و تولیدات دولتی شود و رقابت در تولید وجود نداشته باشد،خودبخود تولیدات از نظر کمی و کیفی کفایت جامعه را نمی کند.
بنأ کار سبب ایجاد سرمایه میشود و سرمایه سبب ایجاد تولید و سرمایه گزاری و سرمایه گزاری سبب ایجاد تولید بیشتر و با کیفیت تر و تنوع در محصولات تولیدی و استفاده از تولیدات نظر له عاید اشخاص است که چقدر عاید دارند.
یک جنسی که جدیداً تولید میشود با کیفیت های متفاوت نظر به توان خریداران تولید میشود.
بعضی اجناسی که با کیفیت بالا تولید میشوند،در مرحله اول دارندگان عایدات بیشتر قدرت خرید آن را دارند و چند سال بعد کسانی که عاید کمتر دارند،با پایین آمدن قیمت آن،توان خرید آن را دارند.
هستند بعضی اجناس لوکس و قیمتی که صرف دارندگان عواید بالا توان خرید آن را دارند و افراد کم در آمد،هیچ زمانی توان خرید آن را ندارند.
بنأ در یک جامعه تولیدات مادی و معنوی از نگاه کیفیت متفاوت است و توان خرید مردم نیز از نگاه عواید شان مختلف است.

>>>   صندوق بین المللی پول اعلان کرده است که عوارض ویروس کرونا به اقتصاد جهانی،سه برابر عواید ناخالص ملی انگلستان،یعنی (نه تریلیون) دالر است و امسال درجه رشد اقتصاد جهانی به منفی سه فیصد(٪۳-)تنزیل می بابد.

>>>   تا که زندگی مشترک با پشتون یا اوغان ادامه دارد همه این بدبختی ها هم ادامه دارند.
کدام قومی و کدام گروهی مگر بستر مناسب برای تقلب خیانت دزدی انتحار انفجار زورگویی تعصب تمامیت خواهی و عقبگراهی را بیشتر از همه مساعد ساخته است؟ جواب واضع است، اوغان. اصلاح شدنی هم نیستند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است