آرزو جزء جدا ناشدنی زندگی است و در همه مراحل از طفولیت تا کهولت در تحت هرگونه شرایطی با حیات بنی آدم پیوسته است، هنر ها پدیده های نابی از آرزو های به سر نارسیدۀ انسان دارد.
آرزو ها را حتی انگیزۀ ابتکار، خلاقیت و نردبان رسیدن به مدارج عالی زندگی می دانند.
گر چه آرزویِ قابل حصول نباشد، پرورانیدن آن در دل و دماغ آرامش بخش و مسرت آفرین است ولو که در صف خیال پردازی قرار گیرد.
نیازی به سوگند یاد کردن نیست، که در اعماق قلبم آرزوی جز صلح، آرامش، رفاه و آسایش ملت افغانستان باقی نمانده. به سر ماندن کلاه قناعت، سرم را ازدرد آرزو های داشتن دارایی های دنیا در امان نگهداشته است.

سالی با همه سانحات، حماسه ها قصه ها و غصه هایش پایان یافت و ثبت اوراق تأریخ شد.
زمین به دور نظام شمسی چرخ معینش تکمیل کرد و سال ۱۳۹۹ هجری شمسی با روز اول حمل پا در طبیعت کهن گذاشت. با تأسی از رسم نیاکان و عرف باستان ما همه با عالمی آرزو، امید، مسرت و نیک بینی به استقبال سال نو می شتابیم و در هم آمیختن غم ها با شادی را صواب نمی بینیم.

خواهر و برادر عزیزم! سال نو و نو روز باستان را به پیشگاه هریک شما از اعماق قلبم تبریک گفته سلامتی، خوشنودی و سعادت شما را در این سال و سال های آمدنی از بارگاه الهی استدعا دارم. در حفظ و امان خالق بی نیاز بوده از گزند آفات سماوی و زمینی در امان باشید و داغ اولاد نبینید.
آرزوی دیرینه را با این دعا بازگو می کنم که یا قادر توانا! به حال زار، اسفناک تهلکه بار وطنم و باشندگان بیچاره، بی نوا، مظلوم و بی صدایش رحم نما و این زنجیر اسارت دیو دد را بر جامعه تو با توان و حکمت خود درهم شکن.

محمد عارف عباسی

>>>   امسال یا پارسال؟
همه اش میگزرد روی سیاهی به زغال می ماند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است