امروز شنبه، 26 دلو مصادف است با سالروز خروج قشون سرخ نیروهای شوروی سابق از افغانستان.

درست در روز 26 دلو 1367 نظامیان ارتش سرخ پس از انکه بیش از یک میلیون تن از مردم بی گناه را کشتند، هزاران تن را معیوب کردند و میلیونها تن دیگر مجبور به مهاجرت و آوارگی شدند، خاک افغانستان را ترک کردند.
هنوز هم روح و روان مردم افغانستان پس از تجاوز عساکر روسی در رنج است.

اشغالی که آغاز جنگ های طولانی مدت در افغانستان بود... اما هنوز هم تعداد دقیق کشته ها و مجروحان این تجاوز مشخص نیست و بسیاری یا مفقوذ الاثر هستند و یا در گورهای دسته جمعی مدفون شدند!

بسیاری از این روز به عنوان روز پیروزی مردم افغانستان علیه قوای متجاوز شوروی یاد می کنند اما آیا این برداشت ها واقعیت دارد؟
آیا تداوم بحران و ناامنی ها و اشغالگری های خارجی، از حضور شوروی ها در افغانستان سرمنشا می گیرد؟

کد (10)

>>>   با شال و کلاه و چمدان آمده بودند
اصلا به فنا دادنِ نان آمده بودند

با پرچم سرخ و لب خندان و دلی شاد
انگار به مهمانیِ خان آمده بودند

تیرِ هوسی بود که بر سنگ، نشان رفت
بیهوده به همراهِ کمان آمده بودند

با چکش و داس و تبر و اره و تیشه
این قوم، پیِ جنگلِ مان آمده بودند

دُم زیر، گرفتند و از این بیشه رمیدند
روباه صفت، حیله زنان آمده بودند

چون موش، به سوراخ خزیدند در آخر
آن ها که چنان شیر ژیان آمده بودند

م.رستمی

>>>   هیچ کسی را شکست نداداه اییم؛ این ماهستیم که شکست خورده اییم...!!

دیده میشود تعدادی هموطنان ما در صفحات مجازی خویش دوره ختم سیاه و تاریک عساکر سرخ شوروی را تجلیل میکنند ویک دیگر را مبارکباد میگویند . گزشته از مسال دیدگاه ونظریات موافق ویا مخالف باهم دیگر من اینرا حق آنهای میدانم حالا به لحاظ عقاید دینی و اسلامی ویا هم هرعلت دیگری در این راه مشقت روزگار دیدند ؛ گرسنگی کشیدند و خون دادند ودرمورد درست ویا نادرست بودنش بحث من نیست.
ولی مشکل اساسی که ما به آن روبروهستیم و اهمیت نمیدهیم اینست : دست آورد این همه گویا جانفشانی ها گویاغلبه برختم دوره تاریک عساکر روس وبه اصطلاح فروریختاندن دیوار برلین وشکست کمونیزم ... فقط وفقط یک روز رخصتی است ویا کدام چیز دیگری؟
کجاست آن روشنایی بعداز ختم دوره سیاه عساکر شوروی.؟
اگر چنین است دراینصورت جنتری سالانه از آمدن ورفتن قشون های سیاه - سفید ؛ سرخ ، زرد پر خواهد شد.
نباید فراموش کرد واین بارها ست توسط اشغالگران چون عرب - چنگیز - انگلیس - امریکا و پاکستان .... همین کشورما مورد تجاوز قرار گرفته است ؛ وخودرا درظاهر امر قناعت به این داده اییم گویا ما شکست وفرار شان داداییم وشکست شان خواهم داد ؛ اما بیخبر از اینکه اینها نه فرار کرده اند ونه هم هم کسی پوز شان را به زمین مالیده است ونه هم ختم دوره سیاه شان است؛ اینها درهمین سرزمین بالباس دیگری با طرح دیگری حضور دارند و درتمامی سطوح ولانه ها ازارگ گرفته تا سپیدار را دراختبار خود دارند ؛ فرمان زندگی ومرگ ماراهم همین ها تعین میکنند فقط این اشغالگری همچون توپ فوتبال دست به دست میشود یکی به دیگری پاس میدهد.
نتیجه اینست : این پوز من تو است که به زمین مالیده میشود وهیچ کسی راهم شکست ندادایم ، این ما خود هستیم که شکست خورده اییم . اینکه نمیخواهیم ویا نمیتوانیم به این اعتراف کنیم موضوع دیگریست...
بنآشکست نه پیروزی حساب میشود ونه هم افتخاراست.!

عطا صفوی

>>>   گریز روس و عنقریب گریز آمریکا و به تعقیبش گریز پاکستان
مردم این وطن دیگر کاری ندارند جز فرار دادن و گریزان کردن این متجاوز و آن متجاوز.
و اگر متجاوزی پیدا نشد آنگاه دست در گریبان همدیگر تا رسیدن کدام تجاوز گر دیگر.
همین سریال ادامه دارد و ادامه خواهد داشت.

>>>   هر كشور در پى منافع خود است
شوروى پاشيد ولى امروز روسيه به يك إبر قدرت ديگر تبديل شده و روز روز بروز نفوسش بر جهان زياد شده ميرود
ما صرف دل خوده خووش كريم در حليكه افغانستان شكست خورد نتيجه اينكه روز هاى قبل از خروج روس ها به صد ها مرتبه بهتر از روز خروج روس ها تا به امروز بود دست آور بزرگ اين كه به فاسد ترين كشور جهان تبيل شديم حقيقت تلخ است ولى بايد پذيرفت بالاخره
نا سنجيده الله واكبر و نا سنجيده هورا هورا همه را تباه ساخت

>>>   جنگ قدرت میان شوروی و امریکا در افغانستان بیش از 40 سال است که ادامه دارد و هنوز این جنگ ختم نشده است بلکه ابعاد وسیع تر یافته است. امروز امریکا آن را رهبری میکند. مردم افغانستان بنام جهاد و انقلاب از روز اول کشته میشوند.

>>>   جایکه وزیر خارجه امریکا موجود باشد غنی کوچی حرفش هم مهم نیست.
ما شیر هستم شیر

>>>   بابت این نوشته مراببخشید خیلی دلگیرم لطفاسرزنشم نکنید
امروز۲۶دلوروزاخراج قوای مغرورومستکبرشوروی ازکشورماست،
امامیخواهم دردل کنم،باکسانی که حرفم رامیداندومیشنود، من به عنوان فرزندیک مجاهد،کسی که پدرم دراین راه زجرکشید،برادرش توسط فیرمستقیم تانک روس به شهادت رسید،، پدرموی سفیدش درماه مبارک رمضان بالبانی تشنه وداغ بسته تیرباران شد،
وخم به ابرونیاوردند، جهادکردندتاسرحدپیروزی،اماامروزچرادلگیرم، چراخسته ام، شایداین حرف های من حرف هزاران فرزندان مجاهدین وشهداباشد،
ازرهبران جهاددلگیرم، چراهمرنگ مانبودند؟چراباطن شان باظاهرشان فرق داشت؟چرابه دنبال امتیازات برای فرزندان خودبودند، خوانواده های بزرگوارومبارک شان درخارج زنده گی میکردند،پسران زیباوکاکلی شان دربهترین دانشگاه های اروپایی مشغول آموختن بودنداما من صبح تاشب هیزم جمع میکردم تامادرم بتواندخانه ماراگرم نگهدارد، آنهاگوشت بره نوش جان میکردندامامن خوشه چینی میکردم ومادرمریضم گندم هاراجمع میکردتابافروش آنهاکمی روغن بخردوروغن نباتی راروی نان بمالدوبدهدکه مابخوریم وماآنقدردل مان خوش بودکه فکرمیکردیم ازماثروتمندترپیدانمیشودچون برای دوتاسه وعده نان چرب کرده میخوردیم، فرزندان دلبندآنهابهترین کت وشلوارمیپوشیدند،امابرای مالباس فرسوده برادرم رامادرم غیچی میکردواندازه من میشدومیپوشیدم وخوشحال بودم،
دخترکان زیباروی آن رهبران درنازونعمت غرق بودند،اماحسرت یک سرمه چشم ویک روغن موی به دل خواهرکم مانده بود، ارجمندی های شان درقصرهای مجلل وکاخ های کذایی زنده گی میکردنداماخانه مادروازه نداشت،تکه پلاسی راپرده درست کرده وآویزان کرده بودیم، خواهرکوچکم طوطی نام داشت درمسیرهجرت ازتشنه گی جان داد،ضجه های مادرم راخوب به یاددارم،فریادوفغانش کوه سیاه راگرفته بود،
ودراخیرهم درمسکوجمع شدندونمازراباجماعت پشت سرهمدیگراداکردندوفاتحه ملت راخواندند،
وحال درانتظارصلح هستند، صلحی وجودندارد،مانه آغازگرجنگ بودیم ونه ختم کننده آن هستیم،
جنگ وصلح هردودرجایی دیگرترسیم میشود،ومافقط تماشاچی وهیزم سوخت هستیم،نسلی خسته وافسرده،که مانندگروگان سرنوشت مان رادیگران رقم میزنند،
نسبت به تمام رهبران جهادی عقده مندم،ازهمه شان خسته وناامیدم،شایداکثرفرزندان شهداومجاهدین چنین باشند،
هرچه که فرزندان شان بزرگ تروکاخ های شان مجلل ترمیشود،به همان پیمانه انزجاروتنفرم بیشترمیشود،
ودعامیکنم که حساب مان راخداوندازشماهابگیرد،
الحاج مولوی عبدالغنی جمشیدی

>>>   Nadir Saikal
در ٢٦ دلو ١٣٦٧ سياه ترين و وحشت ترين دهه در تاريخ كشور ما به پايان رسيد!
بلي! براي يك دهه كامل كمونست هاي خلق و پرچم با حمايت قواي سرخ شوروي فجيع ترين جنايات را در كشور ما انجام دادند و اولاد وطن ما را تا امروز بدبخت و پريشان نمودند . بدون شك عامل اصلي تمام بدبختي ها در افغانستان در چهل سال اخير همين كمونست هاي افغانستان ميباشند كه باعث به وجود آمدن مجاهدين ، طالبان و حتي گروه داعش شده اند . اگر اين ها دولت سردار داود خان را با احساسات خود سرانه و ديوانگي از ميان نمي بردند ، هيچ گروه قدرت حاكميت سياسي را در كشور ما نداشت. در طَي يك دهه در حدود پنج ميليون مهاجر در كشور هاي همسايه و باقي كشور هاي جهان پناهنده شدند و چندين ميليون انسان هاي بي گناه در نتيجه بمباردمان قواي سرخ شوروي در سرتاسر افغانستان بقتل رسيدند و سر زمين ما بكلي بيك ويرانه مبدل گرديد . بايد بوضاحت گفت كه عامل جنگ ها داخلي در دهه هفتاد همين كمونست هاي بي شعور استند . به هر حال يك تعداد از سران اين كمونست ها از جنگ هاي داخلي استفاده نمودند و به كشور هاي غربي پناه آوردند و اكنون الله و بلا و باقي و يراني كشور را به گردن مجاهدين ميآندازند . تاسف برين است كه يك تعداد از كسانيكه در مبارزات مردم افغانستان قطعًا" سهم نگرفته اند ، با عينك هاي سياه ، مجاهدين كشور ما را ملامت مينمايند . نفرين به كمونستهاي آدمكش كه كشور ما را به خاكروبه مبدل نموده اند . زنده باد مبارزات قهرمانانه مردم افغانستان بر عليه متجاوزين اجنبي اتحاد جماهير شوروي و كمونست هاي خلق و پرچم .

>>>   عطا صفوی
من هم آن قند وشهد وشکری که بعداز شکست شوروی دهن ها را شیرین ساخته است روشنایی جای آن تاریکی ها را گرفته ،و میزبانی 44کشور در وطنت وقریب شش میلیون معتاد به مواد مخدره برای شما که ازجمله روشنایی تاریخ حساب میشود برای شما وهمباوران شما تبریک میگویم.

>>>   Marzia Raha
اگر صلح بیاید؛
روزی اگر صلح بیاید، کیفم را و گوشکی ای برای شنیدن موسیقی آرامبخش، بر میدارم و به تنهایی همه ی کوهها و دریاهای کشورم را میگردم...
در بلندای کوه های سر به فلک کشیدهء هندوکش میروم و درد نهفته در سینهء تمام زنان کشورم را فریاد میزنم... هوای صاف کوه پایه ها را تنفس میکنم و یک نفس آرام، سرم را میگذارم و همه روزهای رفتهء عمرم را مثل یک خواب از جلوی چشمانم رژه میرم!
روزی اگر صلح بیاید، کیفم را بر میدارم و به بند امیر میروم؛ به تماشای صدای آب و آرامش کنار دریای پنجشیر و دریای هریرود میروم... یک نفس عمیق میکشم و آن نفس را با همهء نداشتن های مردم کشورم و به یاد هموطنان عزیزی که قربانی جنگ، انتحار، انفجار و تعصب و تحجر شده اند، از سینه بیرون میکنم.
روزی اگر صلح بیاید، می خواهم پیاده تمام جاده های شهر و دیارم را بگردم، بدون اینکه ترسی از جنگ و دیگر ناهنجاری ها داشته باشم. میروم خرید میکنم، برای خودم قهوه میخورم، کتابی را برمیدارم و با کمال آرامش مطالعه میکنم.
روزی اگر صلح بیاید، میخواهم به یک سفر دور و طولانی بروم.
روزی اگر صلح بیاید؛ من به این آرزوهای کوچک کوچک خودم میرسم!

>>>   سر آغاز بحران وتباهی

>>>   همه تاریخ افغانستان روزهای پیروزی است اما نانش را برای خوردن از گدائی بدست می آورد !!!
چی است نتیجه اینقدر پیروزی ؟

>>>   شورویها به پولیند رسیدند یاروزلسکی ریس جمهور سابق به پارلمان پولیند گفت اگر امر جنگ با شورویها میدادم وارشو تکه تکه میشد و ملیونها کشته و تخریب بمیان می امد ، پارلمان اورا برآت داد، اینست عقل و نجات ملت و وطن اش، در یاغستان ما چیغ و ناله و الله واکبر گفتند و مردم را به کشتند دادند و رهبران فریبکار صاحب چوکی و پول و بلند منزلها شدند و از کافر دالر گرفتند و شرم و حیا هم ندارند ، قاضی وقار اخوانی میگه ،، در کنر بودم که از امدن شورویها خبر شدم شکر خدا گفتم که خوب شد،، هدف اش این بود که اینه نان ما اخوانیها در روغن شد و ما دیگر رهبران جهاد میشیم و ملت نافهم را پالان میزنیم و سواراش میشیم

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است