انتخابات طبق معمول با تقلبات تيم دولت ساز انجام شد.

مردم و به ويژه تيم ثبات و همگرايى فريب ژست هاى كاذب و عوامفريبانه و ظاهرا مادرانه ی حوا نورستانى ریيس بى كفايت، معامله گر و نالايق كميسيون انتخابات را خورده، انتظار كار سالم و داورى منصفانه را از او داشتند و براساس همين باور اجازه ی بازشمارى هفت ولايت را به او دادند كه نقش بر آب شد و كميسيون ثابت ساخت كه بخشى از تيم دولت ساز است و قسمتى از دسيسه ی سازمان يافته است.

با نااميدى از كميسيون انتخابات حالا باز هم مردم خوش باور، رقيب فراموشكار و كانديدان ساده لوح، چشم اميد به كاركرد سالم كميسيون شكايات دوخته اند تا برمبناى وجدان و انصاف و حقيقت عمل كند كه بعيد مي دانم اعضاى كميسيون مذكور از چشمان مغرض غنى به دور مانده، وسوسه امكانات و مقامات در آينده نشده باشند و بخشى از توطیه نباشند. احتمال هم دارد من در خطا باشم و آنها مسووليتشان را صادقانه انجام دهند و يا هم بدون عنايت به خواست بر حق مردم و رقباى ارگ نتيجه ی نهايى را بنابر تعهد به خارجى ها با منافع مذاكراتى آمريكا وفق دهند و عيار كنند.

اما سوال اين است كه اگر كميسيون شكايات هم مانند دوقلوى ديگرش آب را در آسياب ارگ بريزد و پرنده ی پيروزى را بر شانه غنى بنشاند و همه را در مقابل عمل انجام شده نهايى كه قابل تجديد نظر هم نيست قرار دهد. غنى و حواريونش نيز با زور قواى مسلح از فيصله ی آنها حمايت كنند.

طرح، استراتژى و راهبرد تيم ثبات و كانديدان شكست خورده چه خواهد بود؟
صرفا طرح يک احتمال است!

محمد عارف منصوری

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است