هرچند طرفدار هیچ‌ یک از تیم‌ های «دولت‌ ساز» و «ثبات و همگرایی» نیستم اما از اینکه هزاره‌ های دو تیم، تمام‌ قامت علیه یکدیگر صف‌ آرایی کرده و دو طرف شمشیر را از رو بسته‌ اند بشدت رنج می‌ برم.

جالب اینجا است که دو طرف، قبلا در قالب یک حزب، همکار، همفکر و دوستان بسیار نزدیک بودند و این روزها هیچ خط قرمزی را باقی نگذاشته و بر همدیگر می‌ تازند، حکومت را غنی تصاحب و امتیاز را عبدالله می‌گیرد اما شمشیر را ما می‌زنیم. واقعا چرا؟

فردا هر کدام که به قدرت برسند ما مثل اکنون و گذشته در حاشیه خواهیم بود آن هم حاشیه‌ های بسیار دور بنابراین باید به این وضعیت پایان دهیم حداقل اگر یک طرف کوتاه بیاید نزاع ختم خواهد شد استاد دانش بار دیگر طرفداران خود را به خویشتنداری دعوت کرد اما بعید می‌دانم که اعضای کندک سخنان دانش را گوش بدهند.

خلاصه، یک طرف باید کوتاه بیایند، تمام رمز و راز خود را افشا و هیچ چیز به یکدیگر باقی نگذاشتند با این وضعیت، دیگران نیز در آینده به ما بها نخواهند داد زیرا می‌دانند که ما اتحاد و هدف واحد نداریم و بجای کمک‌کردن به یکدیگر زیر پای همدیگر را خالی و حرمت‌ شکنی می‌ کنیم.

محمد نسیم جعفری

>>>   اینها همه از صالح آموخته اند واین از هشیاری غ است چون او انسان شناسی خوانده است ، او توانسته شروفساد ودزد های شمالی رابجان هم بیاندازد وآنانراپارچه پارچه سازد

>>>   آقای جعفری !
این رهبران تا هنوز نمیدانند که اینها در همه مقطع زمان وسیله بوده اند نه هدف بناٌ جای شک نیست !

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است