هنوز پس از صدسال داشتن تجربهٔ دولت مدرن، نوع نگاه ها، به شيرازهٔ قدرت سیاسی و مفصل بندي عمودی آن، چیستی قاعده بازي و چگونگي حضور در ساختار قدرت سياسي، «عنعنه یی -كاربردي» است نه راهبردي- دیموکراتیک.

در واقع بر عکس آنچه مدعی هستیم، به آن ميزان از توسعه یافتگی سياسی دست نيافته ایم كه بتوان منافع سياسی و استراتژيك کشور را كه منبعث از منافع عليای این سرزمین باشد تبيين كرد و بجای چرخش قدرت بصورت عنعنه یی آن به چرخش دموکراتیک قدرت سیاسی- دولتی، بدست رهبران سیاسی و‌ احزاب سیاسی، باورمند بود.

این بی باوری به مقولهٔ چرخش دموکراتیک قدرت، بیشتر از فرضیهٔ شكست خوردگی ذهنی و نگرانیی دور افتادن از گردونهٔ قدرت دولتی، منشاء می گيرد.
فرضیهٔ غیر جامعه شناختانه و غیر مدرن که فقط انحصار نا مشروع قدرت را باز تولید می کند.

این وضعیت، کشور را دچار بحرانی خطرناک و دامنه دار بنام «منازعه ملی ای توزیع قدرت» نموده است که بایست، قبل از اینکه جامعه و کشور را ازین بیشتر به واگرایی مضاعف و جبران ناپذیر سوق دهاد، عاملانه و عالمانه از آن، گذار نمایم.

توریالی غیاثی

>>>   چشم ها کور اند و گوش ها کر
پس چه باید کرد
یکی آمده و با دیده درایی میگوید ۲+۲=۵
نزد قاضی میروی به جای آنکه به اصل قضیه بپردازد میگید من شهادت میدهم که طرف دروغ گوی نیست

نزد کمیسیون انتخابات میروی میگوید حال تو این را بپذیر و بعد به کمیسیون شکایات شکایت درج کن

این به این میماند که همسایه در زمستان برف بامش را بر بام من بیندازد و کمیسیون شکایات در ماه جوزا فیصله کند که همان مقدار برف را دوباره بر بام همسایه انداز و از من هم متشکر باش که عادلانه فیصله کردم.

>>>   تحولات افغانستان و فریب و دغل و دسیسه سازی های افغانستان و دروغ و سؤ استفاده و رشوت و خیانت در افغانستان،متأسفانه باعث سرایت این مکروب به کشور های خارجی که درین هژده سال گذشته با افغانستان سر و کار داشتند.سرایت نموده است.
حالا درکشور های بزرگ دموکراسی جهان که چشم امید کشور های مستبد به آنها بود.نیز ازین دسیسه ها و دروغ ها و حیله هایی که در افغانستان بکار برده میشود،بکار میگیرند.
برای خود اپوزیسیون های ساختگی جور میکنند.برای خود تظاهرات ساختگی جور میکنند.برای خود بخاطری که مردم را مشغول به اخبار در باره خودشان کند،دوسیه های ساخته گی جور میکنند.
خود رهبران برای دولت های خویش اعتلاف های ساختگی جور میکنند.
خلاصه مردم را بازی میدهند و با اخبار های جعلی مصروف میکنند و اکثر مردم آنچه را که در وسایل اطلاعات جمعی نشر میشود.راست می پندارند و به آن باور میکنند.
دریینجا درایت عقل و منطق و دانش سیاسی و تجارب متمادی در عرصه های مختلف سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و کلتوری ضرورت است تا افراد صحیح را از غلط و راست را از دروغ تفریق کنند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است