مهمترين بعد شخصيت آيت الله العظمي محسني، بعد علمي آن به عنوان يك فقيه جامع الشرايط داراي صلاحيت فتوا و تفقه در دين بود. كنش هاي سياسي و اجتماعي وي، منبعث از علم ايشان و الزامي بود كه فقاهت براي شان ايجاد مي كرد. او شديدا از ناپختگي علمي مدعيان علم دين رنج مي برد چون همه كشتارها و خونريزي ها و افراطيت قبلي و كنوني در كشور، ناشي از همين فهم ناچيز و ناقص از دين بوده كه هركسي خود را صاحب صلاحيت فقهي فتوا مي دانست و ندانسته فتواي جنگ مي داد.

در زمينه سياسي، آيت الله محسني سه دوره پرتاثير كار سياسي را پشت سر گذاشت.
دوره نخست، مبارزه با تجاوز و جهاد مسلحانه عليه شوروي ها در افغانستان بود كه براي نخستين بار يك حزب منسجم و فراگير در نقاط مختلف افغانستان را تاسيس كرد.
دوره دوم، مبارزه با فتنه جنگ هاي داخلي بود. او تنها رهبري بود كه جنگ هاي داخلي را تحريم كرد و عملا كنار كشيد. جهاد افغانستان اگر منتهي به جنگ داخلي نمي شد زيباترين مقطع تاريخ كشور بود. آيت الله محسني مجاهد واقعي بود كه وارد آلودگي هاي جنگ داخلي نشد. او حتي پيروان و فرماندهان خود در حزب حركت اسلامي را كه برخلاف وي در جنگ داخلي شركت كردند سرزنش مي كرد و با گفتار و رفتار خود از جنگ داخلي برائت جست. در زمان مقاومت هم همين رويه را در پيش گرفت.

دوره سوم، دوران مبارزه با تهاجم فرهنگي و فتنه تفرقه مذهبي بود. همه تلاش وي روي همبستگي و اخوت اسلامي متمركز بود و اين مهم را در عمل و با تاسيس شوراي اخوت اسلامي و نيز در حوزه علميه خاتم النبيين و تلويزيون تمدن نشان داد. ضمنا اگر ارشاد و زيركي و نفوذ او نبود، ممكن بود اين همه حملات هدفمند داعش بر مراكز شيعيان، موجب درگيري هاي فرقه اي در افغانستان مي شد.

اين كه بگوييم آيت الله در سال هاي پسين از سياست كناره گرفت، حرف دقيقي نيست. او هرجايي كه احساس مي كرد ارزش هاي مرجع ديني و ملي در خطر است جسورانه وارد سياست مي شد. اين مشي و روش وي بود كه دخالت روزمره در سياست نداشته باشد اما هميشه در برابر تهديد ارزش هاي ديني و ملي كه دو خط سرخ آيت الله بودند آرام نمي نشست.

نگاه ضرورت گرايانه به سياست داشت و با توجه به تجربه ناموفق گروه هاي سياسي ديني در افغانستان و معلول هاي دخالت نيروهاي ناپخته ديني در سياست، تلاش مي كرد وارد جزیيات كار سياسي نشود.
به عنوان نمونه در تدوين قانون اساسي و تعيين نوع نظام سياسي كه از خطوط سرخ ارزشي ايشان بود نقش عمده گرفت اما در ساير روندهاي سياسي مداخله اي نمي كرد.

شجاع محسنی

>>>   ایت الله محسنی مصداق کامل «عالم بی عمل » بود.
در مقطع زمانی که شیعیان بشدت تشنه ی وحدت و یکپارچگی بود ، با فتوای مفسد فی الارض خواندن عبدالعلی مزاری باعث ایجاد شکاف عمیقی بین شیعیان گردید.اما این سوال برای من هنوز بی جواب مانده که چطور مزاری طبق اجتهاد وفتوای ایشان «مفسد فی الارض» می شود، اما شخصی مثل گلبدین حکمتیار که با مساعدت و همکاری خلقی های معروفی چون شهنواز تنی با راکتباران کابل و همکاری قوماندانان جلادی مثل زرداران فریادی خون هزاران افراد ملکی بی گناه را برزمین می ریزد . فقه ایشان حکم می کند که سکوت اختیار کند، یا با تجاوز به حریم شخصی سید رحمت الله مرتضوی افراد اوباش ایشان یک شخص را ولو گناه کار بدون طی مراحل قانونی لت وکوب کند.این منش ایشان و رهبران دیگر جهادی باعث پیچیده تر شدن جنگ افغانستان و بدبختی هزاران افغان شد.
چون اینها هرچند در الازهر یا نجف درس خوانده باشند وملا شده باشند اما انسان نشده اند.

>>>   او رفت و هرچه ماند ز خود نیک و بد همه
از بهر عبرت است که من و تو به کار بریم
خداوند رحمت و مغعرت حود را شامل حالش سازد

>>>   برادر نظر دهند اول: آیت اله محسنی فقید عمل گرا ترین روحانی در میان روحانیان شیعه و سنی افغانستان بود. مزاری بود که با اعمال خلاف شرع و خلاف موازین اخلاقی و انسانی با به کار گیری پول های استخبارات .... ایران شروع به حدف فزیکی رهبران شیعه کرد. همو بود که بخاطر ارضای عقده های نا گشوده اش غلام گلبدین شد و با حمایت از گلبدین باعث طولانی شدن رنج و بدبختی مردم کابل شد. بریدن سینه زنان، رقص مرده، مشاهده ولادت زنان .... به امر انسان مریض و روان پریشی چون مزاری صورت گرفت. آیا کسی که چنین کاری میکند مفسد فی الارض نیست؟ اگر در عالم گیتی تا جایی که تاریخ بشریت به یاد داشته است بیست مفسد فی الارض گذشته باشد، به یقین که مزاری و گلبدین خبیث در زمره آنان قرار میگیرند. مزاری باعث بد نامی احزاب شیعی و حتی منفور شدن نظام اسلامی ایران در میان شهر وندان افغانستان شد. ایران بعد ها به اشتباهات استراتیژیک خود در افغانستان پی برد و با کمک جبهه مقاومت ضد طالبان (احمد شاه مسعود) اشتباهات گذشته را جبران کرد.
خداوند بزرگ حضرت آیت اله محسنی را بیامرزد ... در جریان جنگ های خونین کابل شهر وندان کابل خاطرات خوبی از حزب تحت رهبری آقای محسنی دارند. محستی همیشه در کنار حق ایستاد و باطل را باطل خواند. محستی در کنار دولت مشروع افغانستان بر ضد گلبدین ایستاد و مخالفت خود را با شورای هماهنگی گلبدین و دوستم اعلان کرد. محسنی هیچگاهی گلبدین را تایید نکرده است. اعمال گلبدین خلاف تعلیمات آیت اله محسنی بود و بدون شک گلبدین در مفسد فی الارض بودن گوئی سبفت را از همه مفسدین ربوده است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است