رفتگان مسکو بر گشتند! برنده و بازندۀ این رفت و برگشت چه کسانی بودند؟

نشست و مذاکرات مسکو میان طالبان و جمعی از سیاستمداران درون نظام حاکم سیاسی افغانستان یک بازی استخباراتی روسیه، جمهوری اسلامی ایران و پاکستان در جهت اهداف و منافع شان بود. از این مذاکرات تنها این کشورها و طالبان سود بردند و قطع نامۀ پایانی منفعت و بهره گیری طالبان را از این نشست برجسته ساخت. حامد کرزی که در این مرحله از مهره های این بازیگران است این زمینه را برای آن ها و طالبان فراهم کرد.

1 – طالبان در این مذاکرات به عنوان یک گروه قبیح دهشت افگن و آدم کُش که مسوول و عامل کشتار ده ها هزار نظامیان و غیر نظامیان این کشور با حملات خونین انتحاری هستند، قباحت زدایی شدند.

2 – امامت و پیش نمازی یک طالب آدم کش برای رییس جمهور کرزی و مقامات پیشین حکومت او که ده ها هزار نظامی افغانستان در دفاع از کرزی به عنوان رییس جمهور و حکومت او از سوی گروه طالبان کشته شدند، بصورت نمادین، مشروعیت دینی و سیاسی به این گروه بخشید.

3 – طالبان در این نشست از یک گروه تروریست انتحاری به یک گروه سیاسی آزادیخواه ارتقا داده شدند که گویا ناجی افغانستان از اشغال قوای خارجی هستند. برخی از عناصر دولتی افغانستان که حتی حالا نیز عضو دولت و حقوق بگیر این دولت هستند، حتی تند تر و بیشتر از طالبان، افغانستان را کشور اشغال شده خواندند. این چهره ها با این همصدایی با تروریستان طالب به ده ها هزار قربانی دفاع از کشور مرتکب توهین و بی حرمتی شدند و انتحار و کشتار طالبان را مشروع و برحق وانمود کردند.

4 – طالبان بر خلافِ این همه امتیاز و سودی که از این نشست و گفتگو با کرزی و سایر مقامات حکومت او و افراد دیگر درون نظام سیاسی حاکم، نصیب شدند، نه تنها هیچ امتیازی به آن ها و در جهت صلح ندادند، بلکه قانون اساسی دوران حکومت کرزی را در حضور او بی اعتبار و غیر قابل پذیرش خواندند، التماس او و همراهانش را برای آتش بس تاخروج کامل قوای امریکایی رد کردند و خود را در واقع به نام امارت اسلامی افغانستان صاحب حاکمیت آینده و توزیع گر قدرت خواندند.

5 – انجام این نشست و مذاکره با طالبان در مسکو پایتخت کشور روسیه که در حال برگشت به دوران جنگ سرد با امریکا است، افغانستان را بار دیگر در معرض قربانی رقابت و بازی آن ها قرار داد. در حالی که نه مسکو و نه تهران و نه پاکستان هیچ گونه مسئولیتی را در برابر ثبات و امنیت افغانستان و توسعۀ این کشور جنگ زده و بی ثبات در ابعاد اقتصادی، امنیتی، سیاسی و اجتماعی متقبل نمی شوند و حاضر به پرداخت ملیاردها دالری که امریکا در این جهت برای افغانستان می پردازد، نیستند. خروج قوای امریکا و مهمتر از آن قطع کمک های امریکا و متحدینش به افغانستان در حالی که روسیه، ایران و پاکستان حاضر به پرداخت هزینۀ امنیتی و اقتصادی افغانستان نیستند، به معنی تسلط دوبارۀ آی اِس آی به افغانستان در بدل نابودی دولت و تمام زیرساخت های امنیتی و اجتماعی آن است.

6 – در مادۀ سوم قطعنامه طالبان حمایت تمام مذاکره کنندگان را از مذاکرات خود با امریکا در قطر بر سر خروج قوای امریکایی بدست آوردند، در حالی که این ها و حکومت افغانستان غایب آن مذاکرت هستند و هیچ نقشی در آن ندارند. و بر عکس نقش پشت پردۀ پاکستان پاکستان در مذاکرات قطر بیشتر است.

7 – در مادۀ ششم قطعنامه، طالبان تاکید بر حفاظت از حکومت مرکزی قوی را گنجانیدند، در حالی که تیم انتخاباتی محمد حنیف اتمر با معاونینش که بر مبنای تعهد بر سر تمرکز زدایی دولت شکل گرفت از طرف های این مذاکره و از امضا کنندگان این قطعنامه بودند. یعنی این ها در نشست مسکو به تعهدات میان خود پشت پا زدند و خواست طالبان را در مورد حکومت مرکزی قوی فقط در یک نشست ابتدایی مبهم و بی سر انجام پذیرفتند. در حالی که حکومت قوی مرکزی به جای آنکه نسخۀ درمان باشد، خود نسخۀ درد است و به معنی انحصار گری و تمامیت خواهی در قدرت سیاسی با روش دیکتاتوری و استبدادی.

8 – یکی از افتضاحات این قطعنامه تناقضات شگفت انگیزی نهفته در متن آن و عملکرد صادرکنندگانش است. در مادۀ هفتم به جامعۀ جهانی اطمینان داده می شود که از خاک افغانستان هیچ تهدیدی متوجه آن ها نیست. یعنی یک گروه تروریست انتحار گر که در این سال ها ده ها هزار مردم خود را کشته است به جامعۀ جهانی اطمینان می دهد که از افغانستان عمل تروریستی بر ضد آن آنها انجام نمی شود.

9 – در مقدمه و درمادۀ هفتم قطعنامه به خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان تاکید می شود و آن را خواست تمامی طرف های این مذاکره تلقی می کنند. در حالی که حامد کرزی در دوران حکومتش معاهدۀ استراتژیک را با امریکا امضا کرد و محمد حنیف اتمر در پای پیمان امنیتی با امریکا به عنوان مشاور امنیت ملی رییس جمهور غنی امضاء گذاشت و هر دو چهره های اصلی این نشست و مذاکره بودند.

محمد اکرام اندیشمند

>>>   Aziz Arianfar
از قدیم ها گفته اند تا احمق در جهان است، مفلس در نمی ماند:
باز هم راه جوری است تا شیوخ احمق عرب میلیاردها دالر را برای تمویل پروزه دولت وهابی طالبان در افغانستان هزینه کنند.
نوش جان امریکا، نوش جان پاکستان
بدا به حال سیاستمداران خودفروخته و ابروباخته ما که مردم را به خاطر منافع ازمندانه خود قربانی می کنند.

>>>   Sitez
اگر در مجلس مسکو می‌بودم، سخن‌رانی کوتاهم چنین می‌بود:
سلام بر شما!
‌جایی‌که همه گردآمده‌ایم هوتل اکتیابرسکایای دیروز و پرزیدنت امروز است. این‌جا مهمان‌خانه‌ی بیروی سیاسی حزب کمونیست شوروی بود. این‌جا زمانی مهمانانی چون کاسترو، هیونیکر، گوستاف هوساک، لیخ ولیسنکی، حفیظ‌الله امین، سیاوش کسرایی، هارومایام و چایسیسکو زیسته اند. آن‌ها دور این میز بار ها نشستند و پیام‌های انقلاب کبیر اکتوبر را به نیمی از جهان گسترانیدند و سپس نابود شدند. دروازه های این هوتل شاهد رفت‌وآمد برژنیف، چرنینکو، اندروپوف، گرومیکو، گرباچوف و پوتین با مهمانان ویژه، به سان شما بوده است. از همین‌جا سربازان قشون سرخ به کشور ما سرازیر شدند و شما همه آن‌گاه به هوتل‌های شبیه این در کمپ دیوید واشنگتن رفت و آمد می‌کردید.
از آن زمان به اینسو، خون دوملیون هم‌میهن خود را در مسیر فکریِ این رفت و آمد ریختاندید. یاد تان هست که چگونه با برژنسکی دیدار داشتید و ریگان دست شفقت بر روی تان کشید. یاد تان است که چگونه در همین مسکو فقط چهارصد متر بالاتر در هوتل رسی‌یا با یلسین ملاقات و معماله کردید.
حالا دوباره این‌جا آمده اید. زمانی این‌جا طرح واژگونی بازماچ‌های آسیای میانه توسط لینین و درژینسکی ریخته شد و پنجاه سال بعد شما آن‌را عملی کردید. از این‌جا سرود انترناسیونالیزم را به نیکاراگوا مخابره کردند و در افریقای جنوبی نیز سروده شد. این همان‌جایی‌است که هفتاد ملیارد روبل سالانه برای جنگ سرد تنها در کشور ما گسیل می‌شد و شما با آی‌اس‌آی بر هشتاد ملیارد دالر امریکایی چانه می‌زدید و معامله می‌کردید.
اینجا مثل واشنگتن عاشق ریش و قبای شما نیستند. این‌جا فکر شما را برای حاکمیت بر فضا و زمینِ منطقه‌ی ما خرید و فروش می‌کنند. در این دهلیزی که نماز جماعت اجرا کردید، لابی‌های سوسلوف بر رهبران شما طرح می‌ریخت. این همان‌جایی است که کنگره بیست‌وششم حزب کمونیست روسیه نبرد انترناسیونال را در منطقه‌ی ما تصویب کرد. دراین اطاق‌ها و بستر ها هم‌رزمان بین‌المللی انترناسیونالیزم شما خوابیده اند. حتما بوی آن آدیوکلن‌های روسی در بسترهای تان پخش شده است.
حالا اگر توان وشهامت جنگ‌نکردن را دارید، بیایید خون نریزید. بیایید شهامت یک‌ماه سکوت را تجربه کنید. بیایید دوباره به قطر، اسلام‌آباد و واشنگتن گوش ندهید. آن سرباز میهن و آن طالب بدبخت رمز این‌جا و واشنگتن را چه می‌داند. آیا ما خود این رمز را درک کرده ایم؟ بیایید راست بگوییم اگر این رمز را درک کرده ایم و هنوز هم به این بازی‌ها متعهد هستیم، مزدور هستیم و اگر درک نکرده‌ایم بیایید بیدار شویم و همدیگر را نکُشیم.

>>>   اینها نوکر های خانجان هستند نه از بادمجان
دیروز آمریکا گفت چنان کن چنان کردند و امروز میگوید چنین کن جنین میکنند.
آنکه اشک حیایش ریخت دیگر شرم نمیشناسد

>>>   آیا وهابی ها می توانند پیشنماز مسلمانان باشند یا اینکه همه از اسلام به وهابیت گراییده اند. پول سعودی ها و دلار امریکایی ها خردجالان زمان اند.
آزاده

>>>   تحلیل خوبی بود

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است