پرسش:
چرا اعتراض‌های مردمی و مدنی به امتیاز‌گیری‌های شخصی و به سود سیاست‌های سلیقه‌ای ختم می‌شود؟

مقدمه:
۱_ نخستین کسی که توانست از باور و احساسات مردم قدرت بیشتر و ماندگارتری فراچنگ آورد داکتر عبدالله بود، موج سواری‌های داکتر عبداالله ( با حمایت‌های مردمی) در سواحلِ امتیازهای ۵۰ درصد حکومت آرام گرفت و تا اکنون نیز در آن سواحل پر برکت مردمی، به آفتاب‌گیری مشغول است.

۲_ حمایت مردمی، جنرال دستم را به نفر درجه دوم مملکت رساند، او به سمت شمال رفت و با براه انداختن کمپاین‌های مردمی (جهت مبارزه با مخالفان) تبدیل به قهرمان جبهات مبارزه علیه مخالفان گردید که سرانجام سروصدای نشیمن‌گاه آقای ایشجی حکومت (موازی) نوظهور جنرال را متزلزل نمود و خانه‌نشین‌اش کرد.

۳_ امپراطوری شمال با شعار انقلاب‌های مخملی و صورتی و جیگری... به رهبری جنرالی دیگر، یعنی عطا محمد نور (برای فتح ارگ) اعلان ظهور نمود؛ موج گسترده‌ای از مردم در راستای پشتوانی از از او، قلم و سلاح‌ها را از نیام کشیدند که البته پس از چند صبایی با دریافت یک‌سری امتیازات، آن‌ امپراطور بی‌بدیلِ نیز آرام گرفت...

۴_ برای همه، هنوز هم جای خالی یک قهرمان دندان‌شکن (را جهت تخلیه احساسات علیه حکومت) به شدت احساس می‌شد؛ از قضا قوماندانِ گم‌نامی بنام «علی‌پور» از غیب رسید، با چشم‌بهم‌زدنی پیروانش بر در و دیوار ارگ ریزش کردند و تیتر اول صفحات مجازی به حمایت از این منجیِ نوظهور رقم و ورق می‌خورد؛ در ظرف دو شبانه‌روز تبدیل به فرمانده علی‌پور و جنرالِ آزادی‌بخش گردید که بصورت باورنکردنی پس از چند روز در (در تعاملات امتیاز‌طلبانه) توبه‌نامه‌‌ای از حکومت با طیب خاطر توسط خودش قرائت شد...

5_ رییس زازی در طی یک نطق آتشینِ چند ثانیه‌ای تبدیل به روح زنده‌ی خاشچقی و نماد اعتراض ملت در صفحات مجازی گردید، از قضا عمرِ واپسین قهرمان اعتراض نیز چند روز دوام نیاورد و پس‌فردایش به ارگ دعوت شد تا به دعوای شخصی‌اش رسیدگی شود.

انصافا مسوول این سرخوردگی‌های مردمی کیست؟
۱_ دولت‌مردان: ناباوری دولت‌مردان به دموکراسی، استفاده‌ی ابزاری از دموکراسی و مدنیت‌خواهی، سرکوب صدای معترضان با استفاده از نهاد حکومت... و مجریان قانونی که از قانون استفاده‌ی شخصی کرده و مردم را نسبت به قانون‌مداری بی‌باور می‌سازند؟

۲_ موج‌سواران سیاسی: قوماندانان و تفنگ‌سالارانی که از خلاء قدرت استفاده کرده و در لباس قهرمان در آمده‌اند و از احساسات اعتراضی مردم به نفع شخصی بهره و امتیاز می‌گیرند؟

۳_ مردم: که از ذهنیت تاریخی رنج می‌برند و بجای شعور با شور به میدان کشیده می‌شوند و نا امید از دولت به هر خس و خاشاکی چنگ می‌زنند. قهرمان‌پروری می‌کنند و بجای تکیه بر قانون‌مداری به زیر سایه‌ی قانون‌گریزان و قانون‌ستیزان پناه می‌برند و باعث تقویت ایشان می‌گردند؟

رسول عبدی

>>>   اگر مسعود نیبود همین مارشال قانونی بسم الله را کسی برای خود مزدور هم نمیگرفت اینها ازنام او سواستفاده کردند

>>>   باسلام.احساسات مردم در دفاع از خودشان رادرک کنید ، مردم به فرد وشخص خاصی کار ندارند.
راه حل حفظ حرمت و جان مردم در چیه؟ بهتره در جواب این سوال دقت کنید .
از کدام دیموکراسی حرف میزنید که اساس آن در خود امریکا در حال تزلزل است زیرا بر پایه ای تبلیغاتی دروغ ، تقلب ومنفعت طلبی به هر قیمتی استوار است ونه رای آزادانه مردم .
باز هم دنبال راه حل اساسی باید بود .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است