در چهار پنج دهه اخیر هیچ رژیم یا حکومتی در افغانستان، بدون مخالفین مسلح نبوده است. مخالفین دولت کرزی و غنی یعنی طالبان ریشه های شان به مجاهدین می رسد. سرآغاز جنگ های خونین علیه دولت های مرکزی تهاجم شوروی به کشور است، که مقاومت های مردمی را به دنبال آورد. امروز طالبان مخالفین اصلی دولت هستند و این گروه تفاوت چندان ماهوی با حزب اسلامی تحت رهبری حکمتیار و حزب جمعیت تحت رهبری ربانی و دیگر گروه های جهادی ندارد.

تفاوت عمده طالبان با گروه های جهادی فقط مخالفت طالبان با حضور آمریکا در کشور است در حالیکه مجاهدین از آمریکا کمک تسلیحاتی می گرفتند تا علیه شوروی بجنگند. اما میان موضع سیاسی و راهبرد نظامی رژیم های قبلی با حکومت های کرزی و غنی، تفاوت از زمین تا آسمان است.

رژیم های قبلی با برنامه و انگیزه و اراده قوی به سرکوب مخالفین شان می پرداختند، و درجنگ با این مخالفین هیچ ملاحظه ای نداشتند و این مخالفین را دشمن خطاب می کردند، و واقعا با این دشمنان دشمنی می کردند ولی کرزی و غنی مخالفین شان را برادر خطاب می کنند و هیچ اراده جدی برای سرکوب و نابودی شان ندارند.

اکثریت مجاهدین هم از پاکستان تسلیح و حمایت نظامی می شدند و از پول نفت عربستان تغذیه می شدند، طالبان نیز از همین دو طریق تسلیح و تقویت می شوند. روشن است که عقبه طالبان پاکستان و سعودی است، و مهره های افغانی طالبان عروسک های بیش در دست مقامات دولتی این دو کشور نیستند. اما مرگ یک ملا یا قومندان در داخل افغانستان چنان بازتاب رسانه ای پیدا می کند، که گویا مرگ دست جمعی طالبان اتفاق افتاده باشد.

کشته شدن مولوی سمیع الحق چنان در فضای فیسبوک هلهله ایجاد کرد که نمی توان وصف اش کرد ولی این هم در واقعیت عینیت یافته که بدون دست برداری پاکستان از حمایت طالبان و بدون قطع حمایت پولی سعودی هیچ راه غلبه بر طالبان و افکار طالبانی در کوتاه مدت وجود ندارد. همچنان تا دولت افغانستان طالبان را برادر خطاب کند و مرزی میان دوست و دشمن جانی قاییل نشود، مهار طالبان خیالات بیش نخواهد بود.

اکنون طالبان هیچ ترس و هراسی از دولت ندارند و در سایه امن دولت مردم را قتل و کشتار می کنند و در صورت اسارت به دست سربازان دولت دوباره آزاد می شوند، اما آنهایکه علیه طالبان می جنگند در این جنگ بیشتر از دولت هراس دارند تا از طالبان، تا مبادا دولت این هارا خودسر و جنگ سالار بگوید و دستگیر شان کند.

در نتیجه همان طوری که مرگ ملاعمر و حقانی و دیگر سران طالبان هیچ تغییری به دنبال نداشت، و همان طوری که با پیوستن گلبدین به دولت هیچ بزی بینی نزد، مرگ دیگر سران طالبان و ملاهای حامی شان نیز هیچ تغییری در وضعیت جنگی طالبان به دنبال نخواهد آورد. طالبان لشکر کرایی بیابانگرد هستند و فقط با بسته شدن مزد جنگی شان اهلی خواهند شد.

صفرمحمد مظفری

>>>   جناب صظفری اینبار درست نوشتی ،
ما میگوئیم مولاناهای ترورست پاکستانی اما اشرار ما برعکس عقیده دارند که این مولاناهاحتی رئیس آی ای آی قبلی قدیس هستند!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است