فردی به نمایندگی از یک گروه فکری و حزب مشخص (جمعیت اصلاح) که خود را کاندید مستقل معرفی می‌کند (از آنجایی که وابسته به حزب و جمعیتی مشخص است، یادآوری این «مستقل» بودن امر غیر اخلاقی‌ است) شعاری دارد تحت عنوان: اصلاح پارلمان، اصلاح قانون و نظام.
هرچند از قدیم می‌گفتند سنگ کلان برداشتن علامت نزدن است، ولی برای کسانیکه در عینیت اجتماعی سیر نمی‌کنند امر طبیعی است.

حالا چند نکته:
- بین اخوانی‌ها و طالب و حزب التحریر در مورد احیای «خلافت اسلامی» هیچ تفاوتی ندارد.

- تفاوت بین حزب التحریر و طالب، اخوانی‌ها ... در روش رسیدن به این امر است، حزب التحریر از راه سیاسی و دینی(نه صرفا جنگ) است و طالب، داعش، بوکو حرام... از روش جهاد و قدرت جنگ است، ولی اخوانی‌ها دموکراسی را بعنوان پدیده غربی و غیر اسلامی می‌پذیرند، ولی بر آنند تا آن را بعنوان یک ابزار مصرفی و موقتی جهت رسیدن به قدرت استفاده می‌کنند.

- تمام این گروه‌ها نه به انتخابات باور دارند و نه به دموکراسی، ولی بغیر از اخوانی‌ها دیگر گروه‌های اسلام‌گرای سیاسی در گفته‌هایشان صادق‌تر اند

- اخوانی‌ها به این باورند که پس از رسیدن به قدرت سیاسی با تغییر نظام و قانون به فکر احیای خلافت اسلامی شوند و دموکراسی بعنوان یک پدیده‌ی غربی، وارداتی وغیر دینی باید برچیده شود.

- در بطن دموکراسی هرفرد و هر گروهی می‌تواند دیدگاه‌های خود را مطرح و رفتار سیاسی داشته باشد، البته مشروط بر پذیرفتن اصول دموکراسی و رفتار بر قواعد بازی.

- انتخابات بعنوان یک اصل مسلم دموکراسی، فضای مساعدی است برای رشد و شکوفایی جامعه و فربه‌ی دموکراسی نه ابزاری برای قربانی شدن دموکراسی و تمسخر گرفته آن.

رسول عبدی

>>>   همین اخوانی های که مادیدیم جز جمع او.ری پول غصب زمین کسب چوکی دیگر نه هدفی دارند ونه میدانند باید چی کنند فکر اینها خیلی کوتاه است اخوانی های ما مانند اخوانی های ترکیه ومصر دارای استراتژی نیستندونه خودرا با آن موضوعات مصروف میسازند اینها مادیات را ضرورت دارند وقدرت برای کسب امتیااز نه برای برنامه !
ر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است