کسانیکه در هیجدهم سنبله رژه رفتند و شلیک کردند بدون شک قصد ایجاد ترس و زورآزمایی با شهروندان کابل را نداشتند.

شهروندان که دانش آموخته بودند نه از گارنیزیون کابل ترسیدند نه هم به سفارشات رهبران سیاسی شان تمکین کردند. آنان از هر دو گروه "حکومت و رهبران سیاسی" شان بیزار بودند. آنان از ظلم و ستم، زورگویی و قلدوری، تمامیت خواهی و حق تلقی، فقر و بیکاری به تنگ آمده‌اند/بودند. آنان درد دارند/داشتند درکشان کنیم دردشان را جستجو کنیم. من در زندگی تفنگ بدست نگرفته‌ام از روزی که دستانم کار می‌کنند نوشته‌ام و خوانده‌ام. بارها تصمیم گرفته‌ام تا جای قلم را به تفنگ بدهم تا نانی برای خوردن پیدا کنم تا زور پیدا کنم که کسی حقم را تلف نکند، بیگانه ام نخواند و هویت قومی ام را انکار نتواند.

چهارراه پل سرخ ایستاده بودم، نمی‌توانستم بروم مزار آمر صاحب و بعنوان یک مرد آزادیخواه به روحش صلوات محمدی بفرستم و شعر جعفریان را زیر لب زمزمه کنم "آمر صاحب جای تو چقدر خالی است" منتظر بودم تا کاروانی بگذرد و ارضایم کند. کاروان ها می‌گذشتند من از آهنگ "این ملک آزاد در باور تو" لذت می‌بردم. در حین زمان که به رژه رفتن ها غبطه می‌خوردم و حسودی ام می‌شد به خیلی نداشتن ها می‌گفتم کاش موتر می‌داشتم و می‌رفتم پنجشیر یا رفیقی می‌بود مرا با خودش می‌برد.

لحظه‌ای به این فکر کردم اگر من وظیفه‌دار می‌بودم شاید یک روز رخصتی را غنیمت شمرده استراحت می‌کردم از آنان که بر عکس رییس‌جمهور تمامیت خواه و خودکامه شلیک کرده‌اند تشکر می‌کنم. شلیک بر عکس رییس‌جمهور بی کفایت نه گفتن به زورگویی و بی کفایتی او و حکومت او است که نان را از من گرفته‌ است. رژه هواداران قهرمان ملی اعتراض بزرگی بود؛ دنیا تماشا کرد که قلمروی حاکمیت نظام ناکاره و استبدادی غنی تا کجا است!؟ تا شهرداری کابل که روی بزرگترین عکسش شلیک کردند.

شلیک بر عکس رییس‌جمهور دل مادران و پدرانی را یخ می‌کند که بخاطر دفاع از حاکمیت نامشروع او فرزندانشان کشته و زخمی شده‌اند. من باور دارم خیلی از آنان که رژه رفتند فرزندان و برادران کسانی بودند که طی چند سال اخیر بویژه حکومت غنی کشته شده‌اند و زخم برداشته‌اند. خیلی‌ها جوانانی بودند که بدلیل قوم و زبان و.... وظیفه برایشان داده نمی‌شود/نشده‌ است.

آنان بر ضد سیاست آیسکریم خوری رژه رفتند من دوستشان دارم. قدرت نمایی چریک های نسل سوم مقاومت بازدارنگی ایجاد می‌کند و رییس‌جمهور را می‌ترساند/ترساند من از هر چیزی که یک آدم روانی را شوک دهد حمایت می‌ کنم. برای آنان که ناخواسته بر اثر شلیک های هوایی زخمی شده‌اند متاسفم.

صبور بیات

>>>   پس اینهمه مجروح ، دروغ اشرف است؟
فرانس پرس، زیر یوغ اشرف است؟
اینهمه تصویر، دروغین بوده است
ژ۳ بر شانه، نمادین بوده است؟
مردم کابل، نه شاکی بوده اند
گرم تماشای هاکی بوده اند؟
پس صدای فیر، خیالی بوده است
انعکاس خایه مالی بوده است ؟
گرد و خاک ، کارتهء پروان، دروغ
بیرق پنجشیر آویزان ، دروغ؟
اینهمه فیر ، بهر ترساندن نبود
پس چه بود،ای مرد عاقل، پس چه بود؟

>>>   رنگ آمیزی موترهابه این شکل چی معنی دارد؟
حتی در بین موترها رنجرهای پولیس دیده میشد که به شکل موتر های اشرار یعنی شرر انداز رنگ شده بودند
اینها جوانان کابل نبودند از پکول ها دستمال های شان معلوم بود یک گروپ مخصوص بودند

>>>   ....به این هرزه گویی و چرندیات!!!!
بخدا من شرمم میاید تا این آقای را آدم خطاب کنم با این چتیات که گفته. از اداره محترم افغانپیپر تقاضا میکنم تااین قسم یاوه گویی هارا نشر نکنند.
تشکر

>>>   اقای بیات خوب نوشتی بادار.

>>>   جوانان پنجشیری قصد ترساندن نی بلکه کشتن شهروندان کابل را داشتند.

>>>   هوالله
اگر واقعیت بگوییم این هست که بزرگان وهموطنان پنجشیر ما پوک گری تکبر غرور جهالت در ضمیر ووجدان انها نهادینه شده است ضرب المثل خود مردم پنشیر( پنشیری که پوک نبود پنجشیری نیست) پس ای مردم شما از کی گله دارید از خورد تا کلان انها به همین منوال اماده گردیده اند یعنی اینکه امر صاحب به اساس همین پوک گری جهالت تعصب کشورا به این سرنوشت مجهول مبتلا ساخت واز اینها جای گله نیست حالا اینها توسط مکتب امر صاحب پول صلاح دراختیار ایشان داده میشود ومردم بی ازاردندواز ریختاندن خون مردم خوشحال شوند وقرصک بیزنند لله الحمد هرروز که میگذرد چهره های فاسد اینهارا خداوند هویدا میسازد که اصلا جهاد ومبارزه در نزد امر صاحب اهمیت نداشت وانچه که خود امر صاحب بود به بازماندگان اش به میراث گذاشت

>>>   نتیجه کار این جوانان رو مسعود را سیاه و هموطنان را به ماتم شاندند! مضمون همین شبکه را بخوانید که چه ....کردند!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است