حدود سه سال از آغاز حکومت وحدت ملی می گذرد و حکومت همچمنان انتخابات پارلمانی را برگزار نکرده است. پیوسته وعده برگزاری آن را می دهد اما تابحال هیچ اقدام عملی انجام نگردیده است. چرا انتخابات با این پیمانه با مشکل مواجه شده است و چرا حکومت به دنبال پیگیری جدی انتخابات نیست؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان، (afghanpaper)، محمد نعیم ایوب زاده، رییس بنیاد انتخابات شفاف و عادلانه گفت: باور و اعتماد منطق هایی فکری هستند. ما تنها با باور و اعتماد نمی توانیم به جایی برسیم، به انتخابات بیشتر از هفت کشور نظارت و دیدن کرده ام و به تجربیات خود افزوده ام. کار انتخابات با اینکه پروسه ای سیاسی است، برای مدیریت یک کار اجرایی است و یک کار تکنیکی است. منطق این را می گوید که تو وقتی که حرف از انتخابات می زنی، نقشه راه را، پلان را و مراحل را با تفکیک، کارهای جزیی مراحل را با تفکیک نقش نهادهای دست اندرکار و ارایه اسناد برای مردم، تعریف کن. حکومت شاید تعهد اخلاقی برای انتخابات داشته باشد اما تعهد سیاسی ندارد.

وی، معتقد است که حکومت انتخابات را به بهانه های مختلف به تاخیر انداخته است در حالیکه حکومت با همین وضعیت کنونی کشور باید انتخابات را برگزار می کرد و افزود: چندین سال است که با خاطر نادیده گرفتن یا کوچک ساختن افراد و ساختارها، استفاده کرده اند و همه کاری را به تاخیر انداخته اند و یا انجام نداده اند اما حالا مردم دیگر آن فریب را نمی خورند، مردم، مخصوصا نسل جوان به آن سطح دانش رسیده اند که خوب و بد را تفکیک کنند. من به عنوان یک فرد تکنیکی هم در بحث تکنولوژی و هم بحث انتخابات، در همین جامعه همراه با بحران بزرگ شده ام و هنوز با بحران دست و پنجه نرم می کنم. کوچکترین شاخصه ای که برگزاری یک انتخابات را تضمین کند را حکومت داران ما باید تعریف کنند. برای نمونه، برای وضعیت امنیتی، چه تضمینی وجود دارد که یک سال، دوسال، یا پنج سال بعد امنیت، بهتر از امروز باشد. با تجربه ای که ما از یک دهه گذشته داریم. در بحث بودجه چهارده سال است که وابسته به خارجی ها هستیم، چه تضمینی وجود دارد که ملت ما پنج سال آینده، خودکفا شوند و دیگر نیازی به پول خارجی ها نداشته باشند.

ایوب زاده، حکومت را از لحاظ تکنیکی هم آماده برای انتخابات نمی بیند و می گوید: منطق تکنیکی می گوید که حکومت آماده برگزاری و آماده فراهم آوری منابع برای کمسیون انتخابات نیست. وقتی که حکومت آماده نباشد و وقتی که کمیسیون بر حکومت بر اساس قانون فشار وارد نکند، جامعه جهانی هیچ وقت آن را حمایت نمی کند. جامعه جهانی نمی خواهد پول خود را بدهد. امروز جامعه جهانی نسبت به چند سال گذشته، آن دید و سیاست را برای افغانستان ندارد. نسبت به قضیه افغانستان بسیار محافظه کارانه برخورد می کند.اگر ما به صورت ارزشی با انتخابات افغانستان برخورد نکنیم، دموکراسی بدنام می شود. ما جز رفتن به طرف انتخابات، دیگر وسیله و استراتژی، برای رسیدن به صلح، برای رسیدن به ثبات سیاسی، برای حفظ دستاوردهای گذشته و برای ادامه روند در افغانستان، نداریم.

رییس بنیاد انتخابات شفاف افغانستان، در مورد شرایط مطلوب برای برگزاری انتخابات بیان داشت: حکومت برای برگزاری انتخابات، تعهد زمانی، تعهد سیاسی و حقوقی ندارد، تنها چیزی که دارد تعهد اخلاقی است. فقط تعهد اخلاقی ما را به مقصد نمی رساند. تا زمانی که تعهد زمانی و سیاسی و حقوقی وجود نداشته باشد بسیار دشوار خواهد بود که منابع مورد نیاز را برای کمیسیون فراهم کند و کمیسیون، انتخابات را برگزارکند. من در خواستم از کمیسیون انتخابات این است که به خود جرات دهد و به عنوان یک شهروند شجاع، باعزت و توانا، مطابق قانون اساسی، حق خود را بگیرد. با حفظ تعهد زمانی، سیاسی و حقوقی، یک انتخابات قابل قبول، داشته باشد. اگر ببینیم که امروز تعهد عملی برای برگزاری انتخابات وجود ندارد بسیار دشوار خواهد بود که توقع داشته باشیم که انتخابات می تواند زودتر برگزار شود. دانش من به من این را می گوید که اگر ما امروز هم برای کارهای عملی انتخابات، برویم و تعهد زمانی نداشته باشیم شاید سال آینده هم برگزاری آن ناممکن باشد.

وی، با بیان اینکه اگر انتخابات به سال آینده برود، صد درصد انتخابات ریاست جمهوری، با تاخیر طولانی مواجه خواهد شد، افزود: ترس من از مصلحت های سنتی و قبیله ای در چند پارچگی ساختارهای سیاسی است، که ما نباید به آن مصلحت ها برویم که ارزش های دموکراتیک و دستاوردهایی که ما در طول چهارده سال به دست آوردیم، زیر سوال قرار بگیرد. متاسفانه حکومتی ها یک نوع بازی گیج کننده را امروز به راه انداخته اند و تلاش می کنند که به حدی مردم و دست اندکاران انتخابات را گیج کنند و آنها را وادار کنند که این را قبول کنند که برای تاخیر در برگزاری انتخابات مصلحت وجود دارد و این مصلحت ها مهم است.

کد (30)

>>>   Q.u. Amin
وحدت ملي كه برادران پشتون با ديگر اقوام در نظر دارند!!!!
١- سرود ملي به زبان پشتو باشد.
٢-زبان ملي و اول بايد پشتو باشد.
٣-از سران پشتون به عنوان بابا و غازی ياد آوري شود؛ و سران ديگر اقوام به عنوان سقاو، دزد، جنگسالار و جوالي...
٤- قانون اساسي بايد بر وفق مراد پشتونها درست شود.
٥- از قوم پشتون به عنوان قوم اصلي و بومي و از ديگر اقوام به نام مهاجر ياد آوري شود.
٦-همه اقوام در شناسنامه هایشان باید به نام افغان (پشتون) ثبت شوند.
٧-پشتونها بايد بدون نفوس شماري به نام قوم اكثريت بالا تر از شصد دو فيصد شناخته شوند.
۸- موقف هاي مهم بلند دولتي را بايد پشتونها تصاحب كنند.
٩-نوشته بانكوتهاي پول به زبان پشتو باشد.
١٠-ريس جمهور براي هميشه باید از قوم پشتون
انتصاب شود .
۱۱- زبان فارسی را دری بگویید و اگر فارسی گفتید جاسوس ایران شناخته هستید.
۱۲- واژه ها و اصطلاحاتی را که آنها خوش دارند باید مصطلحات ملی شناخته شوند و آنچه را که آنها نمیخواهند باید فرهنگ بیگانه شناخته شوند.
۱۳- همه مرز ها ميان ديگر اقوام و هم تباران شان در آسيايي ميانه وايران برسمیت شناخته ‌شود؛ بجز از مرز دیورند كه ميان پشتونها با پشتونها است .
خوب شما بگويد ميشود که با این همه خواست های یک جانبه وحدت ملي بوجود آورد ؟

>>>   بهترین گزینه آن است که ارگان و ناظرین بین المللی از کشورهای آزاد انتخابات افغانستان را انجام دهند و نتیجه را اعلان کنند.تحریم موقعی درست هست که دیگر اشخاص و احزاب و گروههای سیاسی مخالف حق کاندید و شرکت در انتخابات را نداشته باشند،یا مخالفین و منتقدین بطریق شخص و حاکمیت دیکتاتوری از شرکت در انتخابات حذف شده باشند، ولی کشور افغانستان به لحاظ انتخاباتی آزاد هست و هر کس و هر حزب و گروهی حق کاندید و شرکت در انتخابات را دارد و لذا در این شرایط تحریم معنی ندارد. تا زمانی که جلوی روند فعالیت و رشد سیاسی کشور سد نگشته است، در آنجا تحریم معنی و مفهوم و نتیجه ایی نخواهد داشت.

>>>   انتخاباتی وجود ندارد، خود را سرگردان نسازید!!

>>>   20 سال پیش آمریکا کشور افغانستان را از دست وحشیهای طالبان آزاد کرد و داد دست ما مردم افغانستان و احزاب و اشخاص سیاسی، حالا حتی عرضه نداریم یک انتخابات آزاد انجام دهیم. به همین دلیل است که افغانستان تا حال در خون و آتش غرق شده است چونکه عرضهً مردم و مملکت داری بلد نیستیم.از ماست که برماست

>>>   Ahmady en 24 anderen.
وحدت ملي پشتونها با ديگر اقوام !!!
١- سرود ملي به زبان پشتو باشد.
٢-زبان ملي و اول بايد پشتو باشد.
٣-از سران پشتون به عنوان بابا و غازی ياد آوري شود؛ و سران ديگر اقوام به عنوان سقاو، دزد، جنگسالار و جوالي...
٤- قانون اساسي بايد بر وفق مراد پشتونها درست شود.
٥- از قوم پشتون به عنوان قوم بومي و از ديگر اقوام به نام مهاجر ياد آوري شود.
٦-همه اقوام در شناسنامه هایشان باید به نام افغان (پشتون) ثبت شوند.
٧-پشتونها به نام قوم اكثريت بالا تر از شصد دو فيصد شناخته شوند.
۸- موقف هاي مهم بلند دولتي را بايد پشتونها تصاحب كنند.
٩-نوشته بانكوتهاي پول به زبان پشتو باشد.
١٠-ريس جمهور براي هميشه باید از قوم پشتون
انتصاب شو.
۱۱- زبان فارسی را دری بگویید و اگر فارسی گفتید جاسوس ایران شناخته هستید.
۱۲- واژه ها و اصطلاحاتی را که آنها خوش دارند باید مصطلحات ملی شناخته شوند و آنچه را که آنها نمیخواهند باید فرهنگ بیگانه شناخته شوند.
۱۳- همه مرز ها برسمیت شناخته ‌شود؛ بجز از مرز دیورند.
خوب شما بگويد ميشود که با این همه خواست های یک جانبه کنار آمد؟

>>>   جمعیت پشتون ها در کشور بین 15 تا 25 درصد است اما سیاستمداران پشتون تبار، با محاسبه ی حدود 30 میلیون پشتون پاکستانی و راهبرد استراتژيک پشتونستان بزرگ خود که شامل تمام مناطق کشور و همچنین تمام خاک بلوچستان پاکستان می شود، جمعیت مردم خود را در کشور بیش از 50 درصد تبلیغ می کنند. پشتون ها با لابی گری و استخدام در سازمان های جاسوسی کشورهای مختلف از جمله آمریکا وبریتانیا نیز توانستند این آمار مجعول را تا اندازه ای در بین سیاستمداران و رسانه های غربی بقبولانند.

>>>   Mansoor Badry
چی دنیایی شده !
منگلی ها ، شینواری ها ، مومندی ها ، همه زی ها ، خیل ها و وال ها ، در کابل ، بلخ ، هرات ، شمالی ، مرکزی و غربی سرزمین خراسان ناقل شدند و حالا دعوای ملکیت دیگران دارند .
آیانمک حرامی بیشتر ازین خواهد شد ؟

>>>   دو دهه است آمریکا کشور افغانستان را از دست وحشیهای طالبان آزاد کرد و داد دست ما مردم افغانستان و احزاب و اشخاص سیاسی، حالا حتی عرضه نداریم یک انتخابات آزاد انجام دهیم. به همین دلیل است که افغانستان تا حال در خون و آتش غرق شده است چونکه عرضهً مردم و مملکت داری بلد نیستیم. خامنه ایی و دیگر متحدین ضد آمریکایی وی هرگز اجازه نخواهند داد در کشورهای همسایه صلح و ثبات سیاسی و آرامش بر قرار گردد،از ماست که برماست

>>>   Dehganpoor
می گویند : " بگیرش که نگیرت " .
این آقا دقیقن همین کار را می کند زیرا همه میدانند که خودش یک دزد مشهور و شریک مافیای مالی و پارلمانی است و در ضمن نابکارترین رئیس پارلمان درتاریخ این کشور ولی ادعا دارد که مبارزه او برضد دزدان و مافیاست.
تعجب نکنید ، اینجا افغانستان است .

>>>   سال پیش آمریکا کشور افغانستان را از دست وحشیهای طالبان آزاد کرد و داد دست ما مردم افغانستان و احزاب و اشخاص سیاسی، حالا حتی عرضه نداریم یک انتخابات آزاد انجام دهیم. به همین دلیل است که افغانستان تا حال در خون و آتش غرق شده است چونکه عرضهً مردم و مملکت داری بلد نیستیم.از ماست که برماست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است