اتکا به بیگانگان ما را به سرمنزل مقصد نمی رساند
اتکا به بیگانگان هرگز ما را به سرمنزل مقصد نمی رساند. ما از نیرو و ارزشمندی کار بیگانگان بخاطر صلح و امنیت و بازسازی کمک بگیریم مشروط بر اینکه بوی استعماری نداشته باشد 
تاریخ انتشار:   ۱۰:۰۰    ۱۳۹۷/۱/۳۰ کد خبر: 150030 منبع: پرینت

با وجود اینکه از حضور قوت های آمریکا یکجا با ناتو بیشتر از 17 سال در افغانستان می گذرد و مسوولیت برقراری امنیت را یکجا با قوت های مسلح افغانستان به عهده دارند ظاهر امر مبارزه با تروریزم و دهشت افکنی است با آن هم با گذشت 17 سال ناامنی ها زیادتر و ساحات زیادی از خاک افغانستان زیر سلطه مخالفین دولت قرار دارد.

دانستن عمق این فاجعه که با گذشت هر روز ناامنی ها زیادتر و سرزمین ما ویرانتر و مردم ما ناتوانتر می شوند معمایی است که درک آن خیلی آسان نیست من در این نوشته تلاش می نمایم با تحلیل دقیق از نقش حضور نظامی آمریکا در افغانستان به مسایلی چون تاثیر افزایش نیروهای آن کشور در ایجاد امنیت لازم در این سرزمین دلیل توجه حضور آمریکا به این کشور و علاقمندی بعضی از کشورهای دیگر مانند آلمان، هالند، پولند، کانادا، ایتالیا و دیگران نقش فدراتیف روسیه موجود در این میان استقرار امریکا و یک تعداد کشورهای دیگر در مرزهای شرقی و بعدا در مرز های غربی بعنوان تهدید به اصطلاح زمامداران جمهوری اسلامی ایران از چندی بدینسو باعث پریشانی روسیه و ایران گردیده است.

1- روسیه و آمریکا پس از جنگ سرد در سال 1994 زمانیکه آمریکا به همکاری و حمایت ناتو ضرب العجل ده روزه برای طرف های درگیر در بحران کوزو و جهت تسلیم سلاح هایشان تعیین کرد اولین درگیری لفظی میان فدراتیف روسیه و غرب پس از پایان جنگ سرد رخ داد چرا که روسیه در این زمان سیاست واقعگیرانه قدرتی بزرگ را اختیار کرده بود که منافع بخصوص خود را در حوزه بالکان دنبال می کرد و در این مورد تلاش داشت.

در حالیکه رهبران غرب بدنبال نشان دادن صلاحیت ناتو و آمریکا در ایفای نقش حفظ صلح و ایجاد صلح پس از پایان جنگ سرد بودند در همین زمان شکاف عمیق میان نخبگان سیاسی روسیه و شاخه های مختلف حکومت در زمینه سیاست خارجی وجود داشت همزمان موضوع بحث اصلی محدودیت های اتحادیه اروپا در گسترش رو به شرق و نیز گسترش حضور قوت های ناتو و آمریکا در اروپای مرکزی بود روسیه از همان زمان زورآزمایی های آمریکا و حضور فعال آن کشور را نه تنها در اروپا بلکه در خاورمیانه و کشورهای آسیایی زیر نظر داشت.

2- آمریکا گسترش قوت های خویش را از دیدگاه ژیوپلتیک در چوکات سازمان پیمان اتلانتیک یعنی ناتو پس از جنگ جهانی دوم بنابه ضرورت زمانی و مکانی در آوریل 1949 با موافقت 12 کشور آمریکا، بلجیم، هالند، کانادا، دانمارک، فرانسه، ایسلند، ایتالیا، لوکزامبورک، نروژ، پرتگال و انگلستان تشکیل داد که حالا تعداد کشورهایی که عضویت ناتو را دارند شمارشان به 28 کشور رسیده است همه می دانند نه تنها در راکت پرانی های سوریه بلکه آمریکا بعد از فروپاشی اتحاد شوروی خود را نیرومندترین و سرنوشت سازترین قوت محرکه جهان می داند و بار سنگین را که در افغانستان بدوش می کشد از ماموریت های دیگر گذشته آمریکا سنگین تر و هم پرمخاطره تر است و سرنوشت ساز برای شکست و یا پیروزی آمریکا و ناتو حساب می شود.

3- آمریکا و ناتو همکاری های بیشتر اروپایی ها با آمریکا در خصوص چالش های سه گانه یعنی جنگ خونین عراق، افغانستان، سوریه و جنگ با تروریزم در گرو تعهدات آمریکا به ناتو می باشد این تعهدات شامل حمایت کاملتر از قوت های ناتو آرایش این نیروها تقسیم سلاح و مهمات پیشرفته نظامی و پذیرفتن بازآری واقعا آزاد در دو سوی اتلانتیک برای کالاهای دفاعی است در این میان اروپایی ها نگرانی عدم وفاداری آمریکا بخصوص در دوران حاکمیت دونالد ترامپ با تعهدات گذشته آن هستند گرچه در ظاهر امر با درنظرداشت درگیری ها در سوریه و افغانستان آمریکا نمی تواند ظرفیت همکاری نظامی اروپایی ها را قطع و بعدا از آنها مصرانه تقاضای کمک نظامی نماید.

این کار آمریکا را فلج و مجبور خواهد کرد که با استراتژیک نظامی و سیاسی بیشتر در خاورمیانه افغانستان، عراق، سوریه و نقاط دیگر به تنهایی بدوش بگیرد که برایش خیلی دشوار است چنانچه هم حالا بخصوص طی چند سال اخیر مساله عراق، سوریه و افغانستان یک نقطه محوری مورد اختلاف دو طرف یا سه طرف به ویژه بین فرانسه، آمریکا و آلمان، آمریکا و انگلیس بدل شده است گرچه ترکیه کوشش داشت در همچو شرایطی موقف خود را رشد خوبتر بدهد و بر این مبنا نقش توازن بخشی را در منطقه بازی کند در حالیکه ناتو و آمریکا از بالکان و اروپا فراتر گذاشته و ماهیت جهانی یافته و حوزه ارضی آن به تبع توسعه نفوذ قدرت آمریکا در تطابق با جغرافیای موردنظر آن شکل گرفته است در همین حالت احساس می شود نوعی احتیاط توام با ترس بر فعالیت های اعضای بعضی از کشورهای اروپایی سایه افکنده است.

4- آمریکا و ناتو در قفقاز و تشویش روسیه و ایران با خاتمه جنگ سرد انطباق ناتو و بطور کلی ساختارهای امنیتی اروپا با شرایط جدید بین المللی به مشغله اصلی اعضای آن تبدیل در این حال کشورهای اروپای شرقی و مرکزی بخاطر خلا امنیتی و غیرقابل پیش بینی بودن آینده روسیه که با آمریکا و اروپا چه خواهد کرد احساس ناامنی می کند بخصوص در این اواخر که آمریکا می خواهد راکت های خود را در چک و سلواک نصب کند این حقیقت پوشیده نیست که کشورهای غربی در پی آنند تا از طریق گسترش ناتو کشورهایی که قبلا اتحاد شوروی بودند به عضویت خود جذب نمایند چنانچه این کار را تا اندازه ای انجام داده اند.

درحالیکه آمریکا و ناتو منافع خود را در این منطقه زیر نظر دارند روسیه و ایران علاوه بر اینکه بی نهایت از حضور آمریکا در سوریه و افغانستان تشویش دارند دنبال منافع خویش نیز در این منطقه می گردند هنوز که پیروزی و عدم پیروزی آمریکا در افغانستان زیر سوال است و قوت های آمریکا در مبارزه حاضر منافع دراز مدت خویش را در افغانستان سوریه و منطقه تعقیب می نمایند معامله گری های ظاهری و باطنی در حالت رنگ و رونق گرفتن است روسیه، ایران و پاکستان هم آستین بالا زده اند تا بلاک زد آمریکایی را در منطقه ایجاد نمایند.

روسیه متهم به همکاری با طالبان است و آمریکا متهم به همکاری با داعش است در چنین حالت که آمریکا نیز بعضی اوقات هدف را فراموش می کند افغانستان را می گذارد و سوریه را زیر راکت های کروز قرار می دهد چه چاره باید کرد. در حالیکه ما شاهد همه اشکال مبارزه دیرین در جهان و منطقه به منظور نفوذ در ملل دیگر در جریان هستیم زیرا نفوذ از خارج ارزانتر از آن است که دولت خود را در آن کشور نگهدارند بدین ترتیب بدون زحمت سود برده و می برند و در ضمن شکل مبارزه هم تغییر کرده است.

امروز همه مسایل و مشکلات را باید از طریق سیاست های آگاهانه و هدفمند حل نمود نه از طریق سلاح های اتومی و غیر اتومی البته از شرایط مساعد بین المللی و منطقوی باید ما به نفع صلح و اعمار مجدد کشور خود تا حد امکان استفاده می کردیم تاریخ گواه است که تفاهم یکپارچگی و وحدت و انسجام واقعی انسجامی که باید در راه تحقق آن از خودگذری داشت و با هرگونه حسادت و خودخواهی وداع نمودن می تواند ما را از این چالش ها و بدبختی ها نجات دهد.

ما باید کلید راه حل را در کشور خود دسته جمعی جستجو نماییم آگاهان سیاسی می دانند که امروز ما در وضعیت سیاسی نهایت پیچیده و بحرانی قرار داریم و طبیعی است که دگرگونی ها و بهبود اوضاع از ما درایت و آگاهی بیشتری می خواهد با رویاروی یا چنین مشکلات نیاز به نگرش و شیوه های نوین که براساس تیوری مصالحه و به هم گرایی استوار باشد اشد نیاز داریم.

پاسخ مثبت به این دشواری ها پویا و ریشه ای بوده است اما متاسفانه یک تعداد دست اندرکاران لشکری و کشوری در سرزمین ما تا هنوز این حقیقت را درک نکرده اند اصل آشفتگی های زندگی سیاسی ما بدلیل این است که قضایا را تا ژرف نمی شکافیم و به راه حل آن به خارجی ها پناه می بریم چقدر خوب است که تجزیه و تحلیل مشکلات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را خود علاجی کنیم و در رفع آن در یک صف واحد بکوشیم ما بعد از تجارب تلخ گذشته از سال ها تجارب و آزمودن ها دریافتیم که تا چه وقت متکی به بیگانگان در حرکت بود.

اتکا به بیگانگان هرگز ما را به سرمنزل مقصد نمی رساند بلکه به نظر ما تکیه بر ملت و مردم راه بهتری و درست تری است. ما از بیگانگان از نیرو و ارزشمندی کارشان بخاطر صلح و امنیت و بازسازی کمک بگیریم و این فرصت طلایی را از دست ندهیم مشروط بر اینکه کمک های آنها بوی استعماری نداشته باشد بهتر است اما طراح و سازندگان پلان های امروز و فردای وطن خود، خود باشیم.

باید همه سیاسیون ما بدانند و باور داشته باشند که مردم افغانستان طرفدار یک سیاست معتدل و معقول اند بعد از این نه اندیشه های چپ افراطی و نه اندیشه های راست افراطی در افغانستان جایگاهی دارند بلکه اعتدال بهترین و معقول ترین راه رسیدن به هدف است به باور من به یاری خداوند وحدت و یکپارچگی تمام نیروهای ملی و مردمی می تواند صفیر گلوله های موجود را در افغانستان خاموش سازد در غیر آن در آینده های نه چندان دور حوادث هولناک و خونینی را تماشاگر خواهیم بود که تا هنوز به ذهن ما خطور نمی کند.

کسانیکه با وجدان آگاه به نزد خدا و ملت در شرایط موجود احساس مسوولیت می کنند این را خوب می دانند که منافع ملی و کشور از منافع حزبی و تنظیمی قومی و قبیله ای، زبانی و نژادی هزار مرتبه فراتر، مقدمتر و بزرگتر است هیچ حزبی، هیچ تنظیمی و هیچ اندیشه ای اهمیت بیشتری از مردم افغانستان به نزد ما نباید داشته باشد همانطوریکه ما خود را در پیشگاه پروردگار مسوول می دانیم در نزد ملت نیز باید مسوول و پاسخگو باشیم.

احمد سعیدی


این خبر را به اشتراک بگذارید
تگ ها:
سعیدی
آمریکا
جنگ
کشورهای خارجی
نظرات بینندگان:

>>>   اتکا به بیگانگان ما را به سرمنزل مقصد نمی رساند!!!!!!!!!!!!!!
سعیدی ! ای کاش تو وپرچمیهای ولد تزار تان به تزار اتکا نمیکرد!!!!!!!!!!!
فرامرز

>>>   شرایط افغانستان ضعیف است؛ مردم به غم خود مانده ، سیاستمداران احساسی جز سوءاستفاده ندارند ، همسایه های بخیل گشنه تر شده اند ، امریکا از ۱۶ سال پیش سرمایه گذاری خود را در منطقه کرده است ، تنشهای مذهبی و اقتصادی سیاسی منطقه بالاتر رفته و ...
حالا سعیدی صاحب شما بیا و جامعه حال حاضر افغانستان را آنطور که میگی پیش ببر .

>>>   هرکس متکی بود


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است