آیا کشتن زنان، مردان و کودکان این آب و خاک استشهادی است؟

آیا این راه و تفسیری که از اسلام و جهاد در پیش گرفته اید راه همان ظالمان و گمراهان نیست که مصداق غیرالمغضوب علیهم والضالین قرار می گیرد؟ آیا با این اعمال و رفتار شایستگی ادعای اسلامیت انسانیت را دارید؟ آیا فکر نمی کنید بجای شماها در و دیوار، سنگ و چوب این خاک می شرمد؟

آیا جسارت و شهامت دیدن تصاویر قربانیان و ویرانه های این سرزمین برباد رفته را ندارید تا وجدان های خفته شما را از خواب ضلالت بیدار کند؟ آیا کافری را دیده اید که ملت و مردم کشورش را از پشت ناجوانمردانه و بزدلانه هدف انتحار و انفجار قرار داده باشند؟

اگر شما از دیوارهای شهر تصاویر قربانیان قصاوت خودتان را پاک کنید در دل های شهروندان این وطن مظلومیت قربانیان این سرزمین نقش می بندد. زنده باد زنان قهرمان و قربانیان پاک باز وطن که در پیشگاه محکمه تاریخ زنگ محکومیت ریاکاران مجاهد و چپاولگران اجانب را به صدا خواهد آورد و تشت رسوایی اربابان زر، زور و ریا و تزویر را از بام عافیت به زمین خواهد انداخت تا نسل های آگاه این مرز بوم فریب خفاشان شب پرست را نخورند و جسورانه در برابر دیوهای زشت صورت ایستادگی نمایند.

سلمانعلی دوست زاده

>>>   جناب از حکمت یار انتظار شرم و حیا نادرست است چون جناب امیر صاحب از دیر زمان قید شرم و حیا را زده بودند وقتی که با صوفی کرنکار مراوده و دوستی داشتند..

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است