یکی از دستاوردهای بعد از سقوط حکومت طالبان و رویکار آمدن نظام به اصطلاح دموکراتیک و مداخله مستقیم کشورهای غربی و همسایه در امور اففانستان در کنفرانس بن و بعد از آن همانا سهم تمام اقوام افغانستان در قدرت بود.

قانون اساسی که برخواسته از خواست تمام مردم کشور بود و حقوق تمامی شهروندان را در آن به تمثیل گرفت ولی این دستاورد چطور توسط مافیای قدرت در دم و دستگاه حکومت کرزی و خود کرزی بخاطر بقای سیاسی اش به گند کشیده شد؟

1. هرگاه پست وزارت یا معینتی را بر اساس تقسیم بندی های قومی و ملیتی در نظر گرفته بودند پس آن پست وزارت یا معینیت نه برای با سوادترین و نه برای مدبرترین شخص از همان قوم و ملیت داده نمی شد مگر اینکه همان شخص بتواند با یکی از همان رهبران جهادی و فرماندهان زورمند بسازد و یا عضویت یکی از همان احزاب بدنامی را داشته باشد که دست شان تا بازو در خون مردم آغشته است. هرگاه این رهبران و فرماندهان زورمند کاندیدی را که مربوطه به ملیت شان بود تایید نمی کردند آن شخص مدبر و با سواد و کار فهم هیچگاه نمی توانست به پستی احراز شود این بدان معنا است که معین و وزیر کار برای مردم کمتر و به رهبران و فرماندهان جهادی بیشتر خوش خدمتی می کنند از مقرری ها گرفته تا پروژه های انکشافی و رشوه و فساد ...

2. پست های والی های ولایات، ولسوالی ها و حتی شهرداری ها هم براساس قوم و ملیت تقسیم شد ولی فقط برای آنهایی داده شد که توانستند خود را در دامن یکی از همان رهبران و فرماندهان جهادی بیاندازند و تاییدی آنها را بدست آورند. این تاییدی ها معمولا به منظور دست باز داشتن همان رهبران و فرماندهان در امور همان ولایت و ولسوالی بود.

3. پارلمان ایجاد شد، رهبران و فرماندهان با استفاده از نفوذ خود بار اول به پارلمان راه یافتند و بعدا با استفاده از همان قدرت پست های دولتی حتی تا سطح ریاست ها و مدیریت ها و حتی خدمه ها نیز براساس سفارش اینها تامین می شود و در دور دوم با استفاده از همان قدرت توانستند تعداد دیگری از همدستان خود را با زور پول و رشوه به پارلمان آوردند.

4. پست های کلیدی در سفارتخانه ها و نهادهای دیپلوماتیک نیز از این امر مستثنا نمانده و اکثرا اشخاص بی لیاقت و بی تجربه و بدون فهم و دانش دیپلوماتیک در کلیدی ترین سفارت ها استخدام شدند. حدودا 80درصد چنین پست ها براساس همان روابط حزبی و سفارش ها بوده است تا لیاقت و شایستگی. ناگفته نماند که یک تعداد بسیار اندک و انگشت شمار در این پست ها تصادفی باقی مانده اند یا احراز شده اند که با رهبر یا فرماندهی رابطه نداشتند.

نتیجه چه شد؟

1. نتیجه آن شد که با سوادان و مدبران مخصوصا جوانان مربوط به هر قوم که برای احراز پستی لیاقت و شایستگی لازم را داشتند نتوانند به پستی گماشته شوند مگر اینکه خود را با یکی از همان رهبران و فرماندهان همسو و همدل سازند. اینکار باعث شد تا این تکیه داران قومی قدرت و نفوذ خود را گسترش دهند و هروقت که منافع شان در خطر افتاد از برگه قومی استفاده کردند.

2. این فرماندهان و رهبران فضا را آنقدر به نفع خود مدیریت کردند که امروز حتی کسی جرات نمی کند که اسمی از جنایات این جانیان ببرد چون نه تنها تعدادی که چشم هایشان را تبعیض و نفرت قومی کور کرده است و حاضر به شنیدن این حقایق نیستند بلکه هرکس دیگری هم که پرده از جنایات این جانیان بردارد بر او می تازند و با شیوه های مختلف می خواهند این صداها را خاموش کنند.

3. امروزه اکثریت جوانان به مرض مدهوش قوم پرستی و برتری طلبی دچار شده اند و فکر می کنند که یگانه راه نجات قوم و ملیت شان این است تا آنها از یک جنایتکار مربوط به قوم خود دفاع کنند و تمامی جنایات شان را به شکلی توجیه کنند.

با تاسف که حکومت وحدت ملی و در راس آن اشرف غنی با وجود شعارهای میان خالی که به مردم در قسمت شایسته سالاری داد در همان نقش قدم حکومت کرزی پا می گذارد. پست ها بدون سفارش رهبران و فرماندهان بدنام مخصوصا آنهایی که هم پیمان وی هستند به کسی احراز نمی شود و هرگاه کسی با لیاقت و شایستگی به پستی گماشته شود از وی حمایت لازم صورت نمی گیرد اینگونه اشرف غنی و کرزی به قدرت این جانیان افزودند و باعث شدند که این افراد بیشتر از گذشته با افکار عمومی بازی کنند و بیشتر از گذشته پایه های قدرت خود را محکم کنند. با وضعیت پیش آمده ایجاد هرگونه حسابدهی و شفافیت و ایجاد هرگونه محکمه برای جنایتکاران جنگی و خاینین ملی با چالش های گسترده ای مواجه خواهد شد.

شایسته سالاری زمانی با مفهوم خواهد بود که یک تاجیک مدیر و باسواد و باتجربه به یک پست براساس لیاقت و شایستگی اش مقرر شود نه براساس سفارش عطا و عبدالله و مارشال و... یک مدیر و باسواد پشتون به یک پست براساس لیاقت و شایستگی اش مقرر شود نه بر اساس سفارش حکمتیار، ملا هیبت الله و سیاف یک باسواد و یک شخص با لیاقت هزاره به یک پست بخاطر مدبر بودن و تجربه اش مقرر شود نه بر اساس سفارش محقق و خلیلی و محسنی و همینطور یک ازبک باسواد و لایق در یک پست بخاطر لیاقت و مدبری اش مقرر شود نه براساس سفارش دوستم، اکبر بای و یا هم ایشچی .... آنوقت است که این وطن ساخته می شود و دست مفسدین و استفاده جوها از دامن نسل جدید برچیده خواهد شد و کسی مجبور نمی شود بخاطر گرفتن پست ماموریت یا ظابطی یا حتی چپراسی شدن خود را در دامن کسی بیاندازد.

یک وزیر بخاطر گرفتن رای اعتماد از پارلمان مجبور نشود تا دزدان و قطاع الطریقان نکتایی پوش را در پست های کلیدی وزارت بگمارد و یک آمر حوزه مجبور نشود بخاطر خوش خدمتی به سفارش کننده اش قاتل و دزد و راهزن را دستگیر نکند و بگذارد آزادانه بگردد و یک کارمند گمرک مجبور نشوند بخاطر دادن حق به سفارش کننده شان از بیت المال بدزدد تا حق والی، وکیل و وزیر را بدهد.

حوریه مصدق

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است