درس‌ ها و تجارب از دنیای سیاست نشان می‌ دهند وقتی سفیر دولتی در جغرافیای دولت شما بر تعاملات داخلی و سیاسی کشورتان سخن می‌ گوید یا سخن آخر و مهم را می‌‌ گوید به همان پیمانه گستردگی بحران نمایان‌ تر و پیچده‌ تر می‌ شود.

نماینده دولت بیگانه زمانی چنین کار غیرمتعارف دیپلوماتیک را انجام می‌ دهد که تاثیر استراتژیک بر وضعیت دارد. اینجا شما هدف را نمی‌ سازید بلکه ابزاری هستید برای هدفی‌ که سفیر آن را تمثیل می‌ کند. سفیر نظر به علوم روابط بین‌ الملل و حقوق بین‌ الملل ممثل اراده دولت در نظام سیاسی دولت میزبان است. هر قدری‌ که سفیر از حیطه ی تعاملات دیپلوماتیک پا برون یا فراتر از آن بگذارد به همان پیمانه حاکمیت سیاسی دولت میزبان مورد تهدید قرار می‌ گیرد.

بیچارگی ما همیشه در نبود هماهنگی درونی و سیاسی ما است چرا نهادی، حزبی، شخصیت جذاب و قابل قبول نمی‌ تواند تضادهای سیاسی ما را که یک پدیده ی معمول در سیاست است وساطت، نمایندگی و یا حل و فصل کند. این ضعف که برگرفته از نبود اجماع درونی است سبب شده است که خارجی‌ ها یا از واشنگتن و یا از مسکو و مضحک‌ تر از همه از اسلام‌ آباد و تهران بر دولتمردان ما حکم برانند. راست اش و با پوزش باید بگویم جای شرم دارد.

ملک ستیز

>>>   هــــــــــر آنکو نان دهد غرمان دهــــــــــد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است