به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، کربلا، یادآور حسین است و خون هایی پاکی که در نفرت و جهل ریخته شد و اربعین، چهلمین روز از شهادت بازمانده پیامبر.

اگر حسین با اهل بیت به مصاف با تاریکی و مسلمان نماهایی رفت که در پی نابودی اسلام و انسانیت بوده اند، چه پیامی را با خون های خود تا ابد بر جای گذاشت؟

انسانیتی که در طول تاریخ در نیات شوم اسلام نماها و افراط گرایان لگد مال می شود اما این حسین بود که برای نجات انسانیت به پا خواست و به کربلا رفتم.

حال، کربلای ما کجاست؟ با کدام اهریمن زمانه برای نجات انسانیت به نبرد برویم در دورانی که هر روز کودکان و زنان سربریده می شود و خانه ها ویران و بی گناهان قتل عام.

در چهلمین روز شهادت حسین، سرزمینمان، خود کربلایی است که هر روز شاهد خون است و مصیب ها، آن هنگام که افراط گر طالب و داعش می کشد و ویران می کند و چه کودکانی که یتیم می شوند و یا در آتش خشم کوردلان، جان می دهند.

حسین، سنبل آزادگی بود تا نشان دهد تا چه میزان اهریمن ها، سنگدل و ویران کننده اند، تا نشان دهد که تا جهان پابرجاست برای حفظ آزادگی در برابر افراط گرایان ایستاد.

دهه ها است که افغانستان زیر ابر تاریک خشونت ها و افراط گرایان، حال با هر نام و نشانی صحنه کشتارهای بی رحمانه است و مرگ هایی دسته جمعی.

یکی با نام تروریست، رسالتی جز قتل عام بی گناهان ندارد و دیگری با نام بانی صلح مردم را با قتل گاه می فرستد و آنکه خود را منجی می نامد با بمباران های کور هر روز زنان و کودکان را شبانه به کام مرگ می فرستد.

افغانستان کربلایی است که تنها قربانی می دهد و هر روز اهریمان آن ویرانگرتر می شود در حالی که مردم چشم به منجی بسته اند که تا خورشد را بر این سرزمین تاریک بازگرداند اما مگر جز اتحاد راهی برای رسیدن به صلح هست؟ آیا منجی، همان صدای همبستگی در سرزمین چند پاره قومیتی نمی باشد؟

تروریست چه آنکه لباس طالب و داعش بر تن دارد و چه رخت حکومتی، زمانی بدل به ویرانگری برای نابودی انسانیت می شود که مردمان در نفرت از یک دیگر به سر برده و زمنیه را برای هر کشتار و جنگی هموار کند.

افغانستان هر سال در عاشورا و صفر، خود بدل به کربلا می شود اما می توان امید به پایان دردها و خون ها داشت اگر تمامی ملت زیر یک پرچم، هم دیگر را با هر قومیت و دینی پذیرا باشند.
هم پذیری، تکه گم شده این سرزمین است تا دیگر خونی نریزد و هیچ افراط گری در آن دوام نیاورد.

کربلایی حسین در اربعین هر سال یاد آور آزادگی است و مردمانی که فارغ از هر تعلقی برای معبود خود به میدان نبرد با اهریمن رفتند، حال اهریمن تو کیست؟

کد (18)

>>>   اکنون شمر و یزید در کشور ما طالب و داعش است که هرروز خون مردم بیگناه کشور ما را بدستور ای اس ای در گوشه گوشه کشور ما میریزند و این شمران یزیدی را گلبدین حکمتیار از جمله قوم زبان خودش در چدین جای و اخیرا در خیمه لویه جرگه با این سخنانش بیانکرده و گفته که جنگ فعلی در افغانستان جنگ بیرونی نیست این جنگ جنگ قومی است واز جنگ های قندوز و بغلان و سایر ولایات نام گرفته گلبدین این جاسوس ای اس ای پاکستان که اکنون بزیر نام مصالحه بعد از سی سال جنگ و خونریزی در کشور بدستور ای اس ای برگشته یکی از هدف های پاکستان تفرقهقومی و زبانی و سمتی است گلبدین نوکرک جاسوس شاناز روز ورداش بکشور ما سخنان چرکین تفرقه قومی و زبانی و سمتی را دامن میزند و بخاطریکه مسولیت این جنگ را از دوش باداراش پاکستان دور کرده باشد علاوتااهدف پاکستان را براورده کرده باشد جنگ طالب و داعش که مرکز سوق واداره و تمویل و تجهیز ترورستان طالب و داعش از جانب پاکستان صورت میگیرد گلبدین جاسوس سابقه دار پاکستان بر خلاف مردم افغانستان و جهان اینجنگ را قومی میخواند ...

>>>   اهریمن ما جهل ونادانی مااست .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است