خواست های شخصی برخی جریان های سیاسی نباید منافع ملی را قربانی بگیرد. اگر دستاوردها و شرایط کنونی حفظ نشود، وضعیت به نفع مخالفان مسلح دولت افغانستان تغییر خواهد کرد. داکتر عبدالله رییس اجرایی حکومت وحدت ملی، این موضوعات را بیان کرده است. از طرف دیگر، رییس مجلس سنا گفته است که طالبان نکتایی دار که در کابل هستند و به نفع مخالفان افغانستان کار می کنند حکومت باید آنها را به نهادهای عدلی و قضایی معرفی کند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، داکتر لطیف نظری، استاد دانشگاه در برنامه «نگرش» گفت: صحبت هایی که را که داکتر عبدالله ایراد کرده است صحبت های درستی است. هر کسی باید مبتنی بر منافع ملی، تصمیم گیری درستی داشته باشد و کنش هایی را مورد توجه قرار دهد. اما بحث اساسی این است که در حال حاضر منافع ملی، گم شده است. یعنی اگر ما یک حکومت پاسخگو نداشته باشیم و اگر یک فرآیند شفاف وجود نداشته باشد، اگر انحصار طلبی وجود داشته باشد، اگر تبعیض وجود داشته باشد، مفهومش این است که منافع ملی مورد توجه قرار نگرفته است. فکر می کنم بسیاری از ایتلاف هایی که در حال حاضر شکل گرفته حدود چهار پنج ایتلاف نسبتا نیرومند از ایتلاف جبهه ملی نوین می گیریم تا حراست و ثبات با محور ملی و تا ایتلاف نجات افغانستان، در کنار صداهای دیگری که تحت عنوان جنبش های اعتراضی امروز مطرح است همه اینها در واقع به خاطر نابسامانی های که امروزه در افغانستان جریان دارد سلاح خود را بلند کرده اند.

وی، در خصوص کارکرد و هدف ایتلاف هایی که در افغانستان شکل گرفته است بیان داشت: تفکیک کردن میان خواست شخصی آنان و داعیه ای که آنها به خاطر نجات افغانستان از جبهات سر می دهند. کار نسبتا دشواری خواهد بود. هر چند گذشته ها نشان می دهد که در مواردی خواست های شخصی هم مطرح بوده یعنی ایتلاف هایی که شکل گرفته است، گاه طبق منافع شخصی کار کرده اند. اما شرایط فعلی افغانستان، ایجاب می کند که گفتمان های اصلاحی مورد حمایت قرار بگیرد. اگر گفتمان انقلابی به جای گفتمان اصلاحی از سوی آنها دنبال شود ما می توانیم بحث کلیت افغانستان و منافع ملی یا خطرهایی که افغانستان را تهدید می کند مطرح کنیم. منتها بحث اساسی این است که گفتمان ها همه گفتمان های اصلاحی هست و همه خواستار اصلاحات در نظام می باشند و خواستار گفتمان انقلابی و براندازی نظام نیستند.

نظری ادامه داد: بنابراین با توجه به این مفکوره فکر می کنم که تهدیدی متوجه منافع ملی نیست بلکه منافع ملی وقتی تهدید می شود که ما دولتی داشته باشیم که به مطالبات شهروندان خود توجه نداشته باشد. اینها نکته هایی است که به نظر من، باید ما با یک نگاه عالمانه و کارشناسانه به آن توجه داشته باشیم. به عنوان نمونه آقای دانش سفری به دایکندی داشت. آنها این را نوعی کودتا ارزیابی کردند. این حرف، حرفی کاملا غیر علمی است و همراه با غرض های سیاسی می باشد.
داکتر نظری، معتقد است حکومت در برابر این ایتلاف ها پیوسته به جای اصلاح، خود را توجیه می کند و افزود: در حال حاضر در جانب حکومت که زیر فشار قرار دارد افراد و کنشگرانی وجود دارند که بیشتر این فرآیند را توجیه می کنند. فکر می کنم این توجیه ثبات افغانستان را در هم می شکند وقتی که حکومت متوجه اشتباه خود نشود، آسیب شناسی صورت نگیرد، نقطه های قوت و ضعفش عالمانه و کارشناسانه نه با اغراض سیاسی مورد واکاوی قرار نگیرد، مفهومش این است که خودبخود ما به طرف سقوط حرکت می کنیم. وقتی که مخالفان قوی و نیرومند شود، حکومت ضعیف شود، مردم از حکومت حمایت نکند، اینجا است که منافع ملی با خطر روبرو می شود.

وی، در ارتباط با ایتلاف نجات افغانستان بیان داشت: ایتلاف اخیری، که به نام نجات افغانستان شکل گرفته است با عقبه مردمی که دارد می تواند با بسیج مردمی تکانه هایی را بوجود بیاورد. منتها بحث اساسی اینجا است که اگر نقشه راه وجود داشته باشد، یعنی ایتلاف ها صرفا یک واکنش در برابر رقابت هایی که دارند با رییس جمهور نباشد بلکه دارای یک نقشه راه باشد به ثبات افغانستان کمک می کند.

کد (30)

>>>   سخن همایون پاییز، یکی از ستاره های سینمای اصیل کشور، در مورد رستاخیز:
"می دانم، سازماندهی وبر گزاری تظاهرات کار آسانی نیست؛ مگر، به فکر قاصر بنده، مهمتر از آن، تشخیص زمان و انتخاب شعار های ارزشمندی ست که آن شعار ها، ارزش ریختن خون انسانی را بتواند داشته باشد.
ما از همان آغاز با جنبش رستاخیز بوده ایم واز آن پشتیبانی کرده ایم... حالا، درشت ترین شعار رستاخیز، مثلن، کنار رفتن آقای اتمر وبه محاکمه کشاندن کسانی است که جوانان ما را بخاطر حق خواهی در چهار راه زنبق(سالم ایزدیار) به گلوله بستند...خوب، فرض کنیم آقای اتمر کنار رفت و...؛ بعد چه چیزی تغیر خواهد خورد؟! آیا وقت آن فرا نرسیده که مشخصن، تفکر انحصار گرا وآجندا های پنهان جعل کاران وتمامیت خواهان را نشانه رویم؟
تازمانی که ارگ نشینان را از فکر افغانیزه کردن اکثریت مردم، که هر کدام هویت بسیار قدیمی خود هارادارند؛ منصرف نسازید؛ با کنار زدن وکنار رفتن این ویا آن، هیچ چیزی تغیر نخواهد کرد!"

>>>   دانشگاه خط قرمز ماست!
لوحه دانشگاه هرات را بجایش نصب کنید.
دانشگاه و پوهنتون را از هم جدا نكنيد كه خيلی خطرناك است.
الیت سیاسی و نظامی پاکستان غربی (رهبران سياسي و نظامي پاكستان كنوني) بنگالی‌های پاکستان شرقی را تحقیر می‌کردند. بنگالی‌ها هم رسمیت زبان اردو را قبول نکردند. اما تمام ایالت‌های پاکستان غربی رسمیت اردو را پذیرفتند. الیت پاکستان غربی به‌مسلمانی بنگالی‌ها شک داشتند.بنگالی های هندو ومسلمان زبان شان را با خط سانسگرت می نوشتند. این امربرای پاکستان غربی پذیرفتنی نبود. پاکستان غربی از بنگالی ها می خواست خط عربی اختیار کنند و از ریشه های باستانی شان ببرند.پاکستان غربی بنگالی ها را بیشتر هندو تصور می کرد تا مسلمان. ريشه ی جدایی بنگله دیش از پاکستان همین مسایل بود.
كرستين فيير - نبرد تا آخرین نفس
ادمین ۷
شکیلا افغانستانی

>>>   ملا مصطفی حقانی: جنگ طالبان قومی است.
ملا مصطفی حقانی یکی از قوماندانهای مسلح غیر مسئول در ولسوالی شهرک ولایت غور، که چندی قبل با طالبان بیعت کرده بود، دیروز دوباره از این گروه جدا و از دولت اعلام حمایت نمود.
منابع میگویند: که آقای حقانی طالبان را متهم به نسل کشی نموده و این جنگ را جنگ قومی وزبانی عنوان کرده است.
ملا مصطفی از طالبان با جدیت خواسته است تا منطقه اش را ترک نمایند.

>>>   ‎رشاد راحم
مقایسه دو تصویر :
ملا تره خیل امروز گفته به لندغران بگویید طرف تره خیل و هودخیل نبیایند اگر نه بد میبینند .
جواب من :
اول : خوبترین اشخاص قومت را بیاور و در پهلوی جوانان رستاخیز قرار بتی و یک نفر قضاوت کند که کی لندغر معلوم میشود .
دوم :تظاهرات در ساحات مهم سیاسی مانند نزدیکی ارگ و یا دفتر ملل متحد صورت میگیرد و اگر ضرورت باشد جوانان به هودخیل هم خواهند آمد و اگر حرف زور باشد در میدان معلوم میشود ، ولی اگر ملا تره خیل و مردم هودخیل ساحات شان را جز خاک پاکستان میدانند درآنصورت حق دارند ک بگویند به هدخیل آمده نمیتوانید ، و بدون ویزه و پاسپورت نمیشود آنجا برویم .

>>>   Badry
بار ها نوشته ام و باز هم خواهم نوشت که اوغان اوغان است ، اگر شاخش به آسمان هم بخورد اوغانی گری خود را می کند .
شما یکبار به قد و اندام این میرمن شینکی کروخیل که سفیر کبیر اوغانستان در کشور کانادا شده به دقت ببینید ، کجای این میرمن به دیپلومات می ماند ؟ این میرمن حتی یک موسسه آموزشی را در اوغانستان به پایان نرسانیده، همه دار و ندارش از بازار قصه خوانی و بورد بازار پیشور است . در پیشور کلان شده ، در پیشور جهان دیده و آب دیده شده و امروز نماینده سرزمین رابعه و مولانا و پور سینا در کانادا شده ! وظیفه اصلی این میرمن سرگین چیدن از عقب کاروان کوچی است نه مقام سفارت !
این میرمن غیرتی دو روز هم جاروب کشی دفاتر وزارت خارجه را نکرده ، دو روز به دفاتر رسمی کار نکرده و نمی دانم مردم کابل به این میرمن غیرتی چی دیده اند که او را وکیل خود برگزیده اند که امروز از خیرات سر کوچی بابای کلان به این جاه و جلال رسیده است ؟
بچه ربانی ، الهی جوانمرگ شوی همرای این مقرری هایت که هم بینی خود را بریدی و هم از ما را !

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است