واقعیت امر این است که دولت نمی تواند این حوادث را مدیریت کند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، مسعوده کرخی، عضو مجلس نمایندگان در گفتگو با "محور" در خصوص ناامنی های پایتخت گفت:هر قدرت تلاش می کند به نحوی جنگ افراطیت، ترور، دهشت افکنی و مواد مخدر را داغ نگه دارد تا نیروهای هراس افکن به کشورهایشان نرود. در این بین مردم افغانستان چه نظامی و چه غیرنظامی هر روز به بهانه های مختلف اما بی هیچ گناه و غرضی و بدون هیچ هدف خاصی قربانی قدرت نمایی کشورهای بزرگ می شوند.

کرخی می گوید:کشور دستخوش حوادثی شده که عنان آن هم از دست سیاسیون و هم از دست مردم خارج شده و چنان نگاه ها منتظر هدایت خارجی ها است که امروز راه گم کرده شده ایم اما سیاسیون کشور متوجه باشند که تصمیم گیرنده مهم و اصلی آنها هستند نه کس دیگر.

وی بیان کرد: پاسخگوی وضعیت فعلی به خانواده های قربانیان حکومت است چرا که تامین امنیت یکی از اساسی ترین وظیفه هایش بوده است. اتفاقی که در تظاهرات روز جمعه افتاد ثابت کرد که نیروهای امنیتی حتی نمی دانند که با تظاهرات مردمی چگونه برخورد کنند و روشن است که مشکلات زیادی داریم. واقعیت امر این است که دولت نمی تواند این حوادث را مدیریت کند.

کد (26)

>>>   جا بجایی مهره ها!
===========

جا بجایی مهره ها و به خصوص عزل و نصب افراد بی صلاحیت و گوش به فرمان (غنی - اتمر)، در نظام نهایت متمرکز کشور (بدون تغییر ساختار و مناسبات آن)، در نهایت می تواند «پلستری» باشد برای پوشانیدن زخم ها و یا «تابلیتی» باشد برای تسکین موقتی درد ها، نه چیزی بیشتر!

راه حل اساسی!
=========

* استعفای غنی - عبدالله؛

* ایجاد حکومت موقت (برای یک الی دو سال)؛

* اصلاح قانون اساسی (ساختار غیرمتمرکز: والیان و فرماندهان انتخابی و باصلاحیت)؛

* آماده سازی شرایط برای انتخابات (توزیع شناسنامه، محلات رای گیری، فهرست رای دهندگان و…)؛

* عادی سازی مناسبات با پاکستان (حل مشکلات مرزی، مداخلات هند و… به خاطر قطع صدور طالبان و قطع جنگ)؛

* برگزاری انتخابات…

+++

نسل جوان!
======

* دونالد ترمپ هنوز سیاست خود در مورد افغانستان را اعلان نکرده است... ثبات و استقامت شما می تواند رهگشایی سرنوشت کشور در سطح جهان باشد!

* جامعه جهانی و کشور های کمک کننده به هیچوجه پشتیبان حکومت کنونی نیست؛ زیرا می دانند که این موجود ناقص الخلقه محصول جان کیری است!

* جامعه جهانی به هیچوجه طرفدار سرنگونی یا سقوط حکومت یعنی ایجاد هرج و مرج و یا به قدرت رسیدن طالبان نیست! ولی کاملا طرفدار دگرگونی یا تغییر این حکومت فاسد اند...

Abdul Lalzad

>>>   Zahir Ariaie
چند حركت اخير در اين دوسال گذشته نشان داد كه حد اقل تاجيك ها و هزاره ها ميتوانند گذار موفقانه از رهبرى سنتى و شخص محورى داشته باشند هر چند هنوز راه درازى در پيش دارند. اين مسله نگرانى عمده در اردوگاه فاشيزم و حاميان انها بوجود أورده است. بنده در گذشته اين مسله را بار ها گوش زد كرده ام، كه وابسته گى به يكى از رهبران محلى يا شخصيت هاى مطرح جوانان را به زنجير نامرعى ميكشد ، استقلاليت عمل و فكرى انها را مى گيرد، توانايى تشخيص خوب و بد را از انها سلب ميكند، و زمانيكه ان شخصيت مورد نظر شان توسط معامله مورد كنترول فاشيزم قرار گرفت در واقع انها نيز به دليل وابسته گى غير مستقيم در ركاب فاشيزم حرف ميزنند و عمل ميكنند. موفقيت هاى بدست امده دو سال اخير از جمله حركات بزرگ مدنى در حمايت از دموكراسى و نفى فاشيزم نتيجه همين گذار و حركت به سوى خود باورى و استقلاليت ذهنى و فكرى است.
ما ( ملت)برنده نهايى هستيم!

>>>   ازماست که برماست ازبک های ما آله دست پاکستان شده وطن خودرا ویران میکنند

>>>   خانم كرخي از سياسيون مانند خود سخن ميزند، اي كاش ما يك نَفَر سياسي ميداشتيم، همه شان دزد، رهزن، أجير بيگانه، خائن به وطن و اتباع خارج استند.

>>>   Saboor Raheel
برخی از سیاستمداران آنقدر خنگ و یا هم بیغیرت اند که هرگز نبض جامعه و مسیر خواستهای مردم را درک نمی کنند بلکه در لاک خودخواهی و خودبرتربینی خویش غرق اند. مردم نزد اینها عوام الناس اند و تصور می کنند قرار گرفتن در کدام کرسی حزبی و دولتی در آآنها خیز جنتیکی (میوتیشن) بارآورده و از آنها ابر آدم ساخته است. این در حالیست که وقتی بحث منافع مردم در میان باشد، راه دهن برای کور و بینا یک سان قابل تشخیص است. پس رای اکثریت و صدای جاده و فریاد جمع حق است و حقیقت است و درست است و اگر کسی آدم حسابی باشد ره نیک مردان آزاده روی جاده گیرد.

آز روشنفکران برج عاج نشسته یی که عمری را در مبارزه گذشتانده اند نیز امید می رود که قدم به صحنه و میدان رنجه کنند و اگر صداقت و بیریایی خدمت به مردم دارند، در کنار جوانان ایستاذده شوند.

سیاستمداران نیز باید قدرت و فراست ایستادن در کنار مردم روی جاده را یاد بگیرند. مردمی شوند. به میراث گذشته ها نچسپند. سیاست تا ابد در پکول جهاد و یا کلاه کارگری درجا نمی زند. خود را از خیالات حسرتزا و نوستالژیک گذشته رهایی بخشند. تاریخ ادامه دارد. تاریخ نه در سه عقرب 1343 در جازده است و نه هم در بیست وچهارم حوت 1357. تا به کی از گنج و میراث گذشتگان می خورند. آن گنج نیز به ته رسیده است....

گفتم برخیها بیغیرت اند. بیغیرتی به این خاطر است که وقتی اژدهای هزارسر مردم در جاده به راه می افتد، اولین کسانی که از آن می ترسند همین سیاستمداران اند. اینها از یک طرف می خواهند این اژدها کاخ دشمن را برای شان به آتش بکشد از سویی هم چون منافع خود تعریف شدۀ شان را تضمینی نمی بینند، از همراهی با این اژدها می ترسند. دودل اند. حرف رک و راست ندارند. هم به میخ می کوبند و هم به نعل. ترس اینها در طمع شخصی و حزبی شان نهفته است. اینها در به فکر قرارگرفتن در کنار مردم و کمک به برآورده شدن خواستهای آنها نیستند، بلکه می خواهند هر حرکتی گلی شود و پری بر کلاه شهنشاهی اینها. خاینتر و دشمنتر از اینها به حرکتهای مردمی چیز دیگری نیست که خداوند لعنت شان کند. عصر ما عصر سرعت و آگاهی است. از خدا اگر ترسی ندارند، از روزی بترسند که مردم به شیادی بیغیرتی و ریاکاری و منافقت شان پی ببرند و چونان مرداری یی استقراق شان کنند!

خنگها، بیغیرتها و شیادان را باید شناخت و قرنطین کرد تا از زیان شان در امان بود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است