با آنکه میعاد قانونی خدمت وکلا و یا نمایندگان مردم افغانستان در شورای ملی به پایان رسیده است ولی اعضای این پارلمان هر روز به کابوس هولناکی برای مردم عادی جامعه مدنی و فرزانگان فرهنگی تبدیل شده و می شوند.

وقتی می بینی یک جمعیت غیرقانونی در خانه قانونگذاری افغانستان مصروف قانون شکنی اند، فضای سیاسی و حیات اجتماعی مردم کاملا خاکستری و مبهم معلوم می شود. این واقعیت را شما از چوکی های خالی پارلمان مشاهده می کنید که هیچ روزی شاهد پر شدن نیمی از چوکی ها نبوده ایم و از آن که بگذریم پرسه زدن این تشکل ثروت به دروازه های وزارت خانه ها و خانه تجار قراردادی باعث ریزش باران یاس و ناامیدی از فضای زندگی مردم می شود.

در این نوشته می خواهم بنویسم، کشتی پوسیده قانونگذاری با ناخدایان بی خبر و بی هنر در کجا لنگر خواهد انداخت و مردم ما چه وقت صاحب یک قوه مقننه واقعی و قانونگذار خواهند بود. قانونی که ضامن عدالت اجتماعی و تامین حقوق همه مردمان افغانستان باشد.

به گفته بعضی ها پارلمان افغانستان نهادی غیر قانونی، مرکز پخش تعصبات و اختلافات قومی، مرکز ارتباط با مافیا و معامله با قراردادهای پولی در سرتاسر کشور بیشترین ضربه به ثبات وکیان سیاسی افغانستان وارد کرده است. وقتی یک بال نظام زنگ گاری باشد، بال های دیگر هم از این مرض متاثر می شوند. به همین دلیل است که بحث روی قانون و قانون گریزی در افغانستان کاملا بیهوده است چون مرکز قانونگذاری بیشتر از عوام الناس با قانون مخالف می باشد.

در این خانه ملت، اختلافات گروهی، قومی و زبانی سال ها از مردم افغانستان قربانی گرفته و گذشته از آن در نتیجه گشت و گذار به نمایندگی های خارجی و جمع کردن پول، ماهیت یک وکیل کاملا زیر سوال رفته است. وکیل رنجنر دارد. ده ها فرد مسلح بی تربیت خودسر قانون شکن که حین عبور و مرور با ترافیک دندان سفید می کند در مسیر راه، موترهای دولتی را با سرعت عبور می دهند و باعث ایجاد حوادث ترافیکی می شوند که خیلی هولناک است.

وظایف اعضای پارلمان: شورای ملی افغانستان هم اکنون برخلاف حکم قانون اساسی و بر اساس حکم ریاست‌ جمهوری به کارش ادامه داده است. مدت کار قانونی شورای ملی افغانستان بر اساس قانون اساسی این کشور، در اول ماه سرطان سال 1394 خورشیدی به پایان رسید اما اشرف‌ غنی، مدت کار شورای ملی را تا زمان برگزاری انتخابات پارلمانی و اعلام نتایج آن تمدید کرد.

اعضای پارلمان افغانستان همه روزه به دروازه وزرا و ریاست های محکمه و دادستانی افغانستان سرگردان اند تا قاچاقچیان مواد مخدر، اختطافچیان و دزدان مسیرها را که توسط پولیس دستگیر شده رها سازند. ایشان از تمام مردم یک ولایت همان دزدان و جنایتکاران را انتخاب نموده تلاش دارند با رهایی شان یک مقدار پول بدست آورند.

این کار را حین کنترول قراردادی های دولت نیز انجام می دهند و از همه قرار دادی ها پول می گیرند. با مقرری افراد عادی حق جیب می خواهند و اگر روزی به پارلمان حاضر شوند باز هم بجای قانونگذاری به امتیازات خود فکر می کنند. مانند افزایش معاشات و امتیاز مادام العمر وکالت و داشتن پاسپورت سیاسی برای فامیل ها و غیره که خود یک قانون شکنی آشکار است و این مرجع را از پذیرش قانون دور می سازد.

پارلمان مستقل نیست. همین که اعضای پارلمان منتظر معاشات و امتیازات خود می باشند و بدون آنها به زندگی ادامه داده نمی توانند، دلیل است بر وابستگی این نهاد به حکومت که منتظر معاش و امتیاز می باشند و بدون پول حکومت اصلا به زندگی ادامه داده نمی توانند و چون موتر از مواد سوخت حکومت، وسایل نقلیه از حکومت و نان بادیگاردها هم از حکومت که در صورت یک روز تعطیلی معاش همه سرگردان و آواره اند.

مثلا، اعضای مجلس نمایندگان یک هفته قبل از آغاز سال جدید خورشیدی، به دنبال حمله تروریستی اخیر بالای شفاخانه سردار محمد داوودخان، یکی از بزرگترین شفاخانه‌ های نظامی افغانستان، طرح استیضاح مسوولان ارشد امنیتی را مطرح کرده و تصمیم گرفتند تا مسوولان امنیتی را به مجلس خواسته و به دلیل ناکامی‌ های شان در تامین امنیت و جلوگیری از حوادث خونین تروریستی اسیتضاح کنند.

در حمله بالای شفاخانه سردار محمد داوود خان، بیش از هشتاد تن کشته و زخمی شدند اما با نزدیک شدن روز استیضاح وزرای امنیتی، لطیف پدرام یک تن از اعضای مجلس نمایندگان می‌ گوید که اشرف‌ غنی، از این تصمیم مجلس خشمگین شده و هشدار داده که در صورت اجرای این تصمیم پارلمان را منحل خواهد کرد.

پدرام گفت:« اطلاعات روز ما چنین است که جناب رییس‌ جمهور خیلی آشفته و خشمگین بوده که شما (اعضای مجلس) چرا وزرا را می‌ خواهید استیضاح کنید. اگر چنین کاری باشد، مجلس نمایندگان را تعطیل می‌ کند.»

مردم افغانستان از کابوس پارلمان در هراس اند: وقتی می بینیم وکیل سوار بر رنجنر پولیس و بادیگاردهایی که شکم شان از قروانه وزارت داخله پر است با موهای ژولیده و سلاح های خاک آلود و لباس های هولناک وارد دفاتر می شوند و یا در شهر، بادیگارد وکیل از ترافیک شروع تا بقال را سیلی کاری می کند، مردم همه در هراس اند.

رشوت خوری از مقرری ها و پخش تعصب و تبعیض در رسانه ها و ادعای امتیاز قومی و نژادی و همچنان جاسوسی برای برخی کشورها از مواردی است که مایه ترس و نگرانی شده است. امیدوارم مردم با برپایی تظاهرات این نمایندگان را رخصت و کشور را به قانونمداری تشویق کنند.

بدون انحلال این پارلمان و انتخاب مجدد شخصیت های با دانش و فرهیخته راهی برای نجات کشور از بحران وجود ندارد اما بیکاری، بی تفاوتی و وابسته بودن راه را تاریک تر و پر مخاطره ساخته است. بدون شک بازکردن گره کور پارلمان و قانونی ساختن آن در شرایط فعلی محتمل به نظر نمی رسد چون هم رییس جمهور و هم رییس اجرایی به هم پیمانانی پر نفوذ نیاز دارند که غالبا در پارلمان اند و اگر پارلمان را قانونا منحل کنند در آینده به مشکل مواجه می شوند.

از سویی تعدادی از وکلا بخاطر اجرای کارهای غیر قانونی به وزارتخانه مراجعه می نمایند. اگر وزیر کار آنها را که خلاف قانون هم باشد اجرا نکند، بعدا چند امضا از بعضی اعضای پارلمان جمع آوری نموده نزد وزیر مربوط می رود و می گوید اگر کار من را اجرا نکنی، بخاطر استیضاح شما امضا جمع می کنم، وزیر بیچاره مجبور است کار خلاف قانون وکیل را از ترس استیضاح اجرا نماید.

همانطوری که حکومت در حال حاضر به یک مشکل تبدیل شده است، پارلمان نیز جزیی از مشکل است.

احمد سعیدی

>>>   همه واقعیت دارد این حکومت ،حکومت دزدان ورهزنان تجاران مواد. مغدراند وپارلمان افغانستان ،جاییکه قوانین وفرامین دولتی تایید ویا رد گردد ،محل تیکه داران وسود خوران وانسانهای بیسواد. ولچک قرار دارد البت اشخاص که دیانت پاک دارند وخدمتگزار مردمند. از این حالت مبرا اند وامید. این اشخاص و افراد خداوندرا بالای خود حاضر ببیند واز این اعمال پوسیده و ناشایسته خویش اظهار پشیمانی وندامت کنند. وبه صف مردمان با ایمان وبا وجدان داخل گردند .
عبدالله ریحان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است